Դուք մեզ տվեք Գոլանի բարձունքները, իսկ մենք «կմտածենք»․ Իսրայելը Իրանին առաջարկեց «սակարկել»
Հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթը տագնապալի էր Հայաստանի և Արցախի համար: Եվ հարցը միայն այն չէ, որ կովկասյան թաթարները մի քանի զինված սադրանք ձեռնարկեցին Արցախում, և վերջինի արդյունքում՝ Արցախի Պաշտպանության բանակի 6 զինծառայողներ վիրավորվեցին: Հոկտեմբերյան այս օրերին վերջապես իրեն դրսևորեց Ալիևի ռեժիմի գլխավոր «տերերից» մեկը՝ Իսրայելը: Իսրայելական «The Jerusalem Post» թերթի հոդվածից մենք իմացանք, որ հոկտեմբերի 11-ին Իսրայելի վարչապետ Նաֆթալի Բենեթը վերջապես արձագանքեց Իրանի մեղադրանքներին, թե Իսրայելը սադրիչ կերպով «ներկա է» Իրանի հյուսիսային սահմաններին, այդ թվում՝ Արցախի օկուպացված հատվածում: Բաքվի կեղծ «արդարացումները» և հերքումները չեն ազդել՝ Իսրայելին մեր տարածաշրջանից դուրս մղելու Իրանի հաստատակամության և վճռականության վրա. և հետևաբար Թել Ավիվը խոսեց՝ հասկանալով, որ տարածաշրջանում իր գործակալները բացահայտված էին: Իսկ սա Իլհամ Ալիևն է, և պաշտոնյաները, օրինակ, Վրաստանում և Հայաստանում…
Իրանը ձգտում է «բանակ» ստեղծել Իսրայելի՝ Գոլանի բարձունքների հետ սահմանին, ասել է Իսրայելի վարչապետը հոկտեմբերի 11-ին՝ ելույթ ունենալով «Makor Rishon» թերթի համաժողովում՝ նվիրված տարածաշրջանի տնտեսական զարգացմանը (Իսրայելը Գոլանի բարձունքները գրավել է Սիրիայից 1967 թ. վեցօրյա պատերազմի ընթացքում): Միաժամանակ, հրեական պետության կառավարության ղեկավարը Թեհրանին զգուշացրել է Սիրիայի արևմուտքում հետագա ամրապնդման դեմ, հայտնում է «The Jerusalem Post»-ը՝ կիրառելով զուտ «թուրքական մարտավարություն». «Գոլանյան բարձունքները Իսրայել է և վերջ»,- լկտիորեն ասաց Նաֆթալի Բենեթը: Արդյո՞ք դա շատ նման չէ Հյուսիսային Կիպրոսի և Սիրիայի Իդլիբ նահանգի օկուպացիան «օրինականացնելու» Էրդողանի փորձին: Իսկ քուրդ Ալիևը, հոկտեմբերի 15-ին գոռալով ի լուր աշխարհի, թե իբր «ղարաբաղյան հակամարտությունը մնացել է անցյալում, Ադրբեջանը լուծեց հակամարտությունը ռազմաքաղաքական միջոցներով», թութակի պես կրկնում է թուրքերի և սիոնիստների «դասերը»:
Հրեական պետությունը վերջին տասնամյակներին նշել է, որ Գոլանյան բարձունքների վերահսկողությունը «ռազմավարական անհրաժեշտություն» է, հատկապես Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմի ֆոնին և որպես Իրանի հետ Իսրայելի «շարունակական պայքարի» ճակատներից մեկը, նշում է թերթը: «Իրանը, որն իր վստահված անձանց է ուղարկել և բանակներ կառուցել Իսրայել պետությունը շրջափակելու համար, ձգտում է Գոլանյան բարձունքների սահմանին մի այլ բանակ ստեղծել,- ասել է Բենեթը՝ խոսելով հենց Գոլանի տարածաշրջանում տեղադրված ամբիոնից: – Մենք կշարունակենք գործել ամենուր և անհրաժեշտության դեպքում, մեր նախաձեռնությամբ և ամենօրյա ռեժիմով՝ Սիրիայում իրանական ներկայությունը սահմանափակելու համար: Նրանք այնտեղ փնտրելու բան չունեն»: Նրա խոսքով ՝ «մեր հյուսիսային սահմանին իրանցիների արկածները պետք է ավարտվեն»: «Այսպիսով, մենք կապահովենք խաղաղությունը ոչ միայն Գոլանյան բարձունքների բնակիչների, այլև Իսրայելի բոլոր քաղաքացիների համար», – ամփոփեց սիոնիստական երկրի ղեկավարը: Կարելի է ենթադրել, նույնիսկ պնդել, որ Իսրայելի քաղաքական ղեկավարության այս հայտարարությունները սերտորեն կապված են Իրանի իշխանությունների` Բաքվին ուղղված վերջին հրատապ ու հաստատակամ ազդակների հետ` «կովկաս-թաթարստանում» «իսրայելական ներկայությունն» ավարտելու անհրաժեշտության մասին: Թել Ավիվը դրանով իսկ սիմետրիկ կերպով ընդունում է Թեհրանի պնդումները` առաջ քաշելով հակադարձ պահանջ` Սիրիայից իրանական ուժերի դուրսբերում, ավելի կոնկրետ` սիոնիստները պահանջում են շիա աշխարհազորային ստորաբաժանումների դուրսբերումը Գոլանյան բարձունքներից: Այլ կերպ ասած, սիոնիստ Բենեթն Իրանին առաջարկում «սակարկել»՝ հեռանալ Սիրիայից, իսկ հրեաները «կմտածեն»…
Իզուր չէ, որ Իրանի արտգործնախարարությունը հոկտեմբերի 15-ին Լիբանանում տեղի ունեցած վերջին ողբերգություններն ուղղակիորեն կապեց Իսրայելի դիվերսիոն գործողությունների հետ: ԱԳՆ խոսնակ Սեյեդ Սաիդ Խաթիբզոդան ասել է. «Լիբանանը, ինչպես միշտ, հաջողությամբ հետևում կթողնի սիոնիստների աջակցությամբ խռովություններն ու դավադրությունները, որոնք ծրագրված և իրականացված են այս [սիոնիստական] ռեժիմի տերերի և գործակալների կողմից… Իրանը, կարևորելով Լիբանանում կայունության և խաղաղության պահպանումը, ուշադիր հետևում է զարգացումներին այդ երկրում»: Խաթիբզոդան դատապարտեց շիա ցուցարարների սպանությունները, ցավակցեց նրանց հարազատներին, վիրավորներին մաղթեց շուտափույթ ապաքինում և ավելացրեց. «Լիբանանի կառավարությունն ու պաշտոնյաները պետք է բացահայտեն և ձերբակալեն այդ հանցագործությունների հեղինակներին և կատարողներին»: Բենեթին՝ բավական համարժեք պատասխան։ Այստեղ ավելացնենք Իրանի արտաքին գործերի նախարար Հոսեյն-Ամիր Աբդոլլահիանի հայտարարությունը՝ Լիբանան և Սիրիա կատարած այցերի ընթացքում (Լավրովի հետ Մոսկվայում անցկացրած բանակցություններից անմիջապես հետո…). «Թեհրանը հաստատակամորեն կաջակցի Սիրիային»: Իսկ հոկտեմբերի 13-ին ՄԱԿ-ում Իրանի մշտական ներկայացուցիչ Մաջիդ Թախտ-Ռավանչին կրկին աշխարհի ուշադրությունը հրավիրեց Թել Ավիվի ապակառուցողականության վրա: «Մենք նախազգուշացնում ենք Իրանի դեմ Իսրայելի ռեժիմի ցանկացած սխալ հաշվարկի և հնարավոր արկածախնդրությունների համար, ներառյալ միջուկային ծրագիրը»,- ասել է նա: Թախտ-Ռավանչին նամակ է գրել Անվտանգության խորհրդի ժամանակավոր նախագահին` ի պատասխան իսրայելական ռեժիմի վերջին սպառնալիքների. «Վերջին ամիսներին Իսրայելի ռեժիմի սադրիչ և արկածախնդիր սպառնալիքների թիվն ու ինտենսիվությունը կայուն աճել են և հասել տագնապալի մակարդակի: Վերջին դեպքը ներկայացրեց սիոնիստական ռեժիմի զինված ուժերի ղեկավարը, նա սպառնաց, որ Իրանի միջուկային ծրագրի դեմ օպերատիվ ծրագրերն ընդլայնվում են, և որ ցանկացած վայրում կշարունակվեն իրանական օբյեկտների ոչնչացման գործողությունները»:
Այս բոլոր իրադարձություններն ու հայտարարությունները ցույց են տալիս, որ.1) Իսրայելը փաստացի ընդունեց, որ ինքը Ալիևի ֆաշիստական ռեժիմի հիմնական «տերն» է և Արցախում հայերի սպանություններից հիմնական շահառուն. 2) Իսրայելը ցանկանում է «սակարկել» Իրանի հետ և ընդլայնում է իր պետական ահաբեկչության աշխարհագրությունը. 3) Իրանը մերժեց սիոնիստների հետ «սակարկությունները» և մտադիր է ամրապնդել իր շահերը ինչպես Մերձավոր Արևելքում, այնպես էլ Անդրկովկասում:
Սերգեյ Շաքարյանց
