ԱՄՆ-ի, Արևմուտքի և Իսրայելի ներկայությունը մեր տարածաշրջանում և նրանց ծրագրերը Հայաստանի, Իրանի և ՌԴ-ի դեմ

ԱՄՆ–ի, Արևմուտքի և Իսրայելի ներկայությունը ցանկացած տարածաշրջանում նշանակում է հակամարտություններ, պատերազմներ, ապակայունացում, լարվածություն և ահաբեկչական պայթյուն

Գրեթե միշտ հարց էր հնչում, դե, ի՞նչ ծրագրեր ունեն Միացյալ Նահանգները, ընդհանրապես, արևմտյան երկրները (և դա, որոշակի վերապահումներով, նշանակում է Իսրայել…) մեր տարածաշրջանի, երկրների և ժողովուրդների դեմ, որոնք ուղղակիորեն կապված են Կովկասի հետ, հետևաբար և՝ Անդրկովկասի: Վերջին 20-30 տարիների ընթացքում, պայմանավորված նրանով, թե կոնկրետ որ տարածաշրջանն է եղել համաշխարհային հանրության ուշադրության կենտրոնում, շատ հետազոտողներ նշել են. ԱՄՆ-ի գլխավորությամբ արևմտյան երկրների վերնախավերի, ինչպես նաև նրանց հետ սերտորեն կապված համաշխարհային սիոնիզմի «գործիչների» գլխավոր նպատակը Իսրայելի գլխավորությամբ` ԹԱԼԱՆՆ է․ երկրների հարստությունը, որոնք գտնվում են տվյալ տարածաշրջանում, այդ երկրների և տարածաշրջանների ժողովուրդների հարստությունը և այդպես շարունակ: Եվ այդ նպատակի համար են կազմվել և շարունակում են կազմվել այս երկրների ու նրանց իշխանական վերնախավերի պլանները՝ ԱՄՆ-ի և զարմանալի չհնչի՝  Իսրայելի գլխավորությամբ:  Սիոնիստները միշտ ԱՄՆ-ի «կողքին» են, ըստ երևույթին այն պատճառով, որ Միացյալ Նահանգների «երկկուսակցական» էլիտայի անդամների մեծ մասը, կամա թե ակամա, կապված է  նույն Իսրայելի հրեաների կամ ուղղակի լոբբիստների հետ: Օրինակ, ԱՄՆ-ի հայկական սփյուռքը դեռ չի ուզում հասկանալ, որ Վաշինգտոնի իշխանական «միջանցքներում» Թուրքիայի լոբբիստները մասամբ իսրայելական լոբբիստներ են, ուստի, եթե ինչ-որ մեկը ուզում է պայքարել և հաղթել ԱՄՆ-ում թուրք լոբբիստներին, ապա սկզբում պետք է հստակ պատկերացնի, որ իր թշնամին, մրցակիցը, հակառակորդը Իսրայելի լոբբիստներն են և ընդհանրապես հրեա սիոնիստները, որոնք կենտրոնացած են Ամերիկայում և անգլո-սաքսոնական այլ պետություններում՝ սկսած Անգլիայից (Մեծ Բրիտանիա)։ Գոնե այն պատճառով, որ Անգլիան Միացյալ Նահանգների մշտական ​​գործընկերն է աշխարհի տարբեր տեսակի օկուպացիաներում, իսկ մյուս անգլո-սաքսոնական երկրները Վաշինգտոնի և Լոնդոնի ակամա պատվերներ կատարողներն են…

Հետևաբար, անիմաստ է ինչ-որ բան գրել կամ ասել, օրինակ, այն մասին, թե ի վերջո ինչ է տալիս այս կամ այն ​​երկրին կամ ​​տարածաշրջանին միայն Միացյալ Նահանգների կամ միայն Իսրայելի ներկայությունը, քանի որ  աշխարհը հիանալի տեսնում է՝ որտեղ Արևմուտքը ներկա է (իսկ Արևմուտքի մեջ պետք է հաշվարկել նաև Իսրայելին, քանի որ Իսրայելը ստեղծվել է ԱՄՆ-ի և Անգլիայի իշխող շրջանակների «օրհնությամբ», փաստորեն, մոլորակի վրա տեղի ունեցած երկու համաշխարհային պատերազմները, կողոպուտից և «սեփականության վերաբաշխումից» բացի, նպատակաուղղված էին Իսրայել պետության աստիճանական ստեղծմանը։ Նրանք, ովքեր հետաքրքրված են, կարող են կարդալ «Սայքս-Պիկոյի պայմանագիրը» և 1917 թվականի «Բալֆուրի հռչակագիրը»՝ Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի նախարար Արթուր Բալֆուրի պաշտոնական նամակը՝ գրված 1917 թվականի նոյեմբերի 2-ին, հասցեագրված լորդ Ռոտշիլդին՝  Բրիտանիայում հրեական համայնքի ղեկավարին, Բրիտանիայի սիոնիստական դաշնությանը փոխանցելու համար), այնտեղ քաոս է, ավեր, մահ, արյունահեղություն և․․․ երկրների, մարդկանց և ժողովուրդների թալան։

Ի դեպ, մենք կհամարձակվենք թարգմանել մի հատված հենց այս «Բալֆուրի հռչակագրից».

«Հարգելի լորդ Ռոթշիլդ,

Պատիվ ունեմ Նորին Մեծության կառավարության անունից ձեզ փոխանցելու հրեաների սիոնիստական ​​նկրտումների հանդեպ կարեկցանքի հետևյալ հայտարարությունը, որը ներկայացվել և հաստատվել է Կառավարության կողմից. «Նորին Մեծություն կառավարությունը հավանությամբ քննարկում է Պաղեստինում հրեա ժողովրդի համար ազգային օջախի ստեղծման հարցը և ամեն ջանք կգործադրի այդ նպատակին հասնելու համար, միաժամանակ հստակեցվում է, որ ոչ մի գործողություն չպետք է ձեռնարկվի, որը կարող է խախտել Պաղեստինում գոյություն ունեցող ոչ հրեական համայնքների քաղաքացիական և կրոնական իրավունքները, ինչպես նաև իրավունքներն ու քաղաքական կարգավիճակը, որոնք օգտագործվում է հրեաների կողմից ցանկացած այլ երկրում»:

Ես շատ շնորհակալ կլինեմ ձեզանից, եթե այս Հռչակագիրը ներկայացնեք Սիոնիստական դաշնության ուշադրությանը:

Հարգանքներով՝ Արթուր Ջեյմս Բալֆուր»։

Ամեն ինչ պա՞րզ է:  Հարցեր կա՞ն… թե ով է «պահպանում» սիոնիստական ​​հանցագործությունները և հանցագործներին։ Եվ կարևոր չէ,  թե Անգլիայի իշխող վերնախավերը հետո ինչպես են «արդարացրել» իրենց որոշումը՝ նկատի ունենալով այն որ «պետք է ճիշտ հասկանալ»: Ահա Անգլիայի նախկին վարչապետներից մեկի՝ Լլոյդ Ջորջի խոսքերը. «…Բալֆուրի հռչակագիրը մի պարզ ողորմածություն չէ: Պետք է հասկանալ, որ խոսքը փոխադարձ գործարքի մասին է, այսինքն՝ ողջ աշխարհի հրեաների աջակցությունը դաշնակիցների գործն է»։

Այն, ինչ կատարվում է մեր տարածաշրջանում, սկսած Վրաստանում «Վարդերի հեղափոխությունից» (2003 թ.), հավաքական Արևմուտքի «խաչակրաց արշավանքն է հանուն ժողովրդավարության»։ Եվ պատահական չէ, որ Թբիլիսիի պետական ​​հեղաշրջումից գրեթե անմիջապես հետո Իսրայելը հայտնվեց այս հանրապետությունում, և հենց Իսրայելի և հրեաների հավատարիմ շունը՝ ի դեմս Թուրքիայի։ Եվ նույնիսկ Վրաստանի երկու «ուժեղային» նախարարները… Իսրայելի քաղաքացիներ էին… 2008 թվականի օգոստոսին Թբիլիսիում նստած այս ամբողջ արևմտամետ, իսրայելամետ և թուրքամետ կամարիլան փորձեց իրականացնել Հարավային Օսիայի իրանախոս ազգի՝ օսերի ցեղասպանությունը: Եվ դա պատահական չենք համարում, այսինքն՝ «թիրախի ընտրությունը», որն արեցին Վրաստանում նստած Արևմուտքի, Իսրայելի և Թուրքիայի խամաճիկները, իսկ հետո սկսվեց վրացական ագրեսիան (և սա՝ ուղղափառ քրիստոնյա օսերի դեմ): Ճիշտ է, 2008 թվականին Ռուսաստանը ընդհատեց Արևմուտքի և նրանց կամակատարների՝ այս «խաչակիրների հաղթական երթը», արդյունքում, ինչպես գիտենք, թեկուզ մասնակի, ճանաչվեց Ապսնիի Հանրապետության (Աբխազիա) և Հարավային Օսիայի Հանրապետության անկախությունը։ Ահա թե ինչն է փրկել օսերին և աբխազներին ծրագրված ցեղասպանությունից և… դրան պարտադիր հաջորդող՝ Աբխազիայի և Հարավային Օսիայի տարածքների կողոպուտից։

Անդրկովկասում Արևմուտքի, Թուրքիայի և Իսրայելի ագրեսիայի ավելի ուշ դրսևորումը, որն ամբողջ աշխարհը «բախտ ունեցավ» տեսնել 2020 թվականի աշնանը, երբ Թուրքիան և քուրդ Ի. Ալիևի ֆաշիստական ​​ռեժիմը պատերազմ սանձազերծեցին Արցախի Հանրապետության դեմ, նրանք ցեղասպանության ենթարկեցին արցախահայությանը։ Իսկ հիմա նրանք շարունակում են իրենց ցեղասպան քաղաքականությունը Արցախում՝ փորձելով գրավել Արցախի Հանրապետության մնացած տարածքի 25%-ը, որտեղ դեռ հայ բնակչություն կա։ Արցախի տարածքի մնացած 75%-ում ՀԱՅԵՐ ԱՅԼԵՎՍ ՉԿԱՆ՝ կամ դաժանաբար սպանված են, կամ տեղահանված: Ցեղասպանությունն արդեն տեղափոխվել է Հայաստանի տարածք՝ Հայաստանում թուրք-կովկասյան թաթարական հիդրան արդեն զբաղեցրել է հայկական տարածքի 100-ից  հազար քառակուսի կիլոմետրը, բռնազավթված հողերում այլևս հայեր չկան։ Եվ ահա ապացույցը, որ Արևմուտքի, Իսրայելի և Թուրքիայի հիմնական ծրագրերը կապված են հենց թալանելու մտադրության հետ։ Ահա թե ինչ է նշում «Լույս» հիմնադրամի «Էներգետիկ ճգնաժամը Եվրոպայում և ադրբեջանական գազային գործոնը» թեմայով զեկույցը եվրոպական գազի շուկայում Ալիևի ֆաշիստական ​​ռեժիմի ներկայիս տեղի և դերի վերաբերյալ. «Բաքուն եվրոպական գազի շուկա մտավ 44-օրյա պատերազմից անմիջապես հետո՝ 2020 թվականի դեկտեմբերին, երբ շահագործման հանձնվեց Հարավային գազային միջանցքի վերջին հատվածը՝ Տրանսադրիատիկ գազատարը»։ Ի՞նչ է սա ցույց տալիս: Այլևս չկա հայ բնակչություն, անմիջապես, չսպասելով այս հողի հետպատերազմյան վերականգնման ժամկետներին և տեմպերին, այն վերածվեց «միջանցքի»՝ բնական գազը Ապշերոնից դեպի Արևմուտք և… Թուրքիայի տարածքով Իսրայել մղելու համար: Ինչ-որ բան դեռ անհասկանալի՞ է:

Ահա լավ օրինակ,  թե դեկտեմբերին Բաքվի «բնապահպանները» (իրականում կովկասյան-թաթարական ամբոխի մեջ շատ են Բաքվի հատուկ ծառայությունները և նույնիսկ բանակի սպաները…) ինչու են արգելափակել Բերձորը ( Լաչին) մարդասիրական միջանցքը՝ Արցախը արտաքին աշխարհի հետ կապող միակ ուղին։

Կեղծ-ազարպիժանում ոսկու, արծաթի և պղնձի արդյունահանմամբ զբաղվող բրիտանական (այսինքն՝ անգլիական) «Anglo Asian Mining» ընկերությունը (այս պետական ​​սուբյեկտը երբեք և ոչ մի դեպքում չի կարող կոչվել «Ադրբեջան», քանի որ աշխարհում կա միայն մեկ Ադրբեջան/Օզարբոջան, և դրանք Իրանի հյուսիսային նահանգներն են) նամակով դիմել է միջազգային կազմակերպություններին և օտարերկրյա պետություններին՝ կապված ընկերության բիզնես գործունեության հետ Արցախում և արտադրության իրավունքներ այն տարածքներում, որոնք ներկայումս «ապօրինի շահագործվում են»: Այս մասին դեկտեմբերի 20-ին հայտնել է Բաքվի Report լրատվական գործակալությունը՝ հղում անելով նշված ընկերությանը։ Կոչն ուղղված է մի շարք միջազգային կազմակերպությունների և կառավարությունների, այդ թվում՝ ՄԱԿ-ին, ԱՄՆ Պետդեպարտամենտին, Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի նախարարությանը և ԵՄ-ի բարձրաստիճան ներկայացուցիչներին։ Տեղեկության համաձայն՝ ընկերությունը դիմել է այս կառույցներին՝ խնդրանքով աջակցել բիզնեսի օրինական իրավունքները վերականգնելու և իր աշխատակիցների անվտանգ մուտքը դեպի «Գյըզըլբուլագ» (այսինքն՝ Արցախի Հանրապետության Մարտակերտի շրջանի Դրմբոն հայկական գյուղ) և «Դեմիրլիի» (այսինքն՝ նույն շրջանի հայկական Կաշեն գյուղը) և Արցախի հարակից տարածքներ։ Նշվում է, որ դեռ 2006 թվականին «Anglo Asian Mining»-ը նմանատիպ նամակներով դիմել է միջազգային այս կառույցներին՝ սեփականության իր գերակայությունը հաստատելու վերաբերյալ։

Բացի կեղծ-ազարպիժանում գտնվող իր հիմնական ակտիվներից, «Anglo Asian Mining»-ը օրինական իրավունքներ ունի Արցախում երկու պայմանագրային տարածքների նկատմամբ՝ ոսկու հանքավայր Դրմբոնում և պղնձամոլիբդենային հանքավայր Կաշենում։ Չնայած պայմանագրային այս տարածքները գտնվում են տարածաշրջանում ռուս խաղաղապահների ժամանակավոր հսկողության տակ, ընկերությունը նշում է, որ հայկական ընկերությունները շարունակում են դրանք «ապօրինի շահագործել», ասվում է Բաքվի հրապարակված նյութի մեջ։ Տեղի հայերը և հանքերի անվտանգության աշխատակիցները հենց ԱՅԴՏԵՂ թույլ չտվեցին մուտք գործել բրիտանացի և թուրք-կովկասցի թաթարներին: Ընդհանուր առմամբ, «Anglo Asian Mining»-ը, որը ոսկու, պղնձի և արծաթի արտադրող է Կենտրոնական Ասիայում, ունի արտադրական լայն պորտֆել և հանքարդյունաբերական ակտիվներ կեղծ-ազիրպիժանում: 2021 թվականի դեկտեմբերի 31-ի դրությամբ ընկերությունը արտադրել է 64610 ոսկու համարժեք տրոյան ունցիա (ավելի քան 2000 կգ): 2021 թվականի դեկտեմբերին ընկերությունը 19,8%  ներդրել է Libero Copper & Gold Corporation-ում (Libero): Libero-ն ներառված է Կանադայի ֆոնդային բորսայում (TSX Venture Exchange) և ունի կամ կարող է ձեռք բերել Ամերիկա մայրցամաքում մի քանի պղնձի հանքավայրեր արդյունահանելու իրավունք, որոնք պարունակում են աշխարհի ամենամեծ չմշակված պղնձամոլիբդենային հանքավայրերը, ներառյալ Կոլումբիայում գտնվող Mokoa-ն: 2022թ.-ի  5 հուլիսին կեղծ-ադրբեջանի խորհրդարանը հավանություն է տվել «Anglo Asian Mining»-ի հետ «Արտադրության մասնաբաժնի բաշխում» պայմանագրում փոփոխություններին: Այս փոփոխություններով ընկերությանը տրվել է 3 հավելյալ զիջում՝ 882 քառ. կմ ընդհանուր մակերեսով, ներառյալ Արցախում գտնվող հանքավայրերը։ Հիմա պարզ է, թե ինչու, չնայած հայտարարվեց, որ իբր «ապամոնտաժվել են բարիկադները» (Բերձորի միջանցքում), այնուամենայնիվ, կովկասյան թաթարները, ինչպես հաղորդվել է դեկտեմբերի 20-ին, իրականում ապօրինի մաքսակետ են հիմնել այս երթուղու վրա, որն ապահովում է Արցախը արտաքին աշխարհի հետ միակ տրանսպորտային կապը։ ««Բնապահպան ակտիվիստները» ստանձնել են մարդասիրական բեռների ստուգումը և կանխում են դրանց անխոչընդոտ անցումը Լաչինի միջանցքով։ Փաստորեն, նրանք ապօրինի մաքսակետ են տեղադրել։ Այս անհեթեթությանը պետք է վերջ տրվի»,- «Թվիթերում» գրել է Հատուկ հանձնարարություններով ՀՀ դեսպան Է. Մարուքյանը։

Արդյո՞ք պետք է ավելի մանրամասն բացատրել, թե ինչու բրիտանացի շահագործող-իմպերիալիստները, որոնք սերտորեն կապված են Մեծ Բրիտանիայի հրեական շրջանակների հետ, հանկարծ այդքան «կարիք» ունեցան արցախյան Դրմբոն և Կաշեն գյուղերի, ինչի համար էլ նրանք նախապատրաստում Արցախի Հանրապետության դեռևս չգրավված 25%-ում հայերի ցեղասպանություն: Նրանք պարզապես սկսում են այս գյուղերից. գործընթացը գնալու է ավելի հեռու, ավելի խոր և լայն… Ահա թե ովքեր են 2020 թվականի աշնանը տեղի ունեցած Արցախյան պատերազմի ելքի շահառուն՝ արևմտյան արյունոտ «բիզնեսմենները», նրանց հրեա տերերն ու «գործընկերները», և, իհարկե, Թուրքիան և Բաքվում հաստատված քուրդ Ի.Ալիևի ֆաշիստական ​​ռեժիմը:

Շարունակելի

 Սերգեյ Շաքարյանց

Նյութի ռուսերեն տարբերակը հասանելի է հետևյալ հղումով