Նիկոլը հայադավության, պետական դավաճանության ձագարափոսի մեջ ներքաշել է նաև ենիչերիներին և պաշտոնյաների՝ արդարադատության նախարարությունից. 5
Սա հաղորդում է հանցագործության մասին
Սկիզբը` այստեղ
Կան հանցագործություններ, որոնք վաղեմության ժամկետ չունեն, չեն կարող ունենալ, և պատիժը լինելու է անխուսափելի:
Հայաստանի արդարադատության նախարարության համապատասխան աշխատակիցներն իրենք են կեղծ տեղեկություններ հրապարակելով, մոլորեցնում հասարակությանը, և, ինչպես ոստիկանի համազգեստ հագած ենիչերիները և թուրք ասկյարները, Նիկոլի և իր ոհմակի կողմից շարունակվող պետական դավաճանության աջակիցները (հանցակիցներն) են:
Ինչպես արդեն փաստել ենք, այո՛, հենց Հայաստանի տարածքն է փոփոխվում, և նշված տարածքի փոփոխությամբ հայկական և Հայաստանի բնակավայրերը հանձնվում են արտաքին թշնամուն:
Ըստ նախարարության 2024թ. ապրիլի 29- ի «Ի պատասխան Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև սահմանազատման գործընթացի վերաբերյալ կեղծ և հասարակությանը մոլորեցնող թեզերի» վերտառությամբ պատասխան հայտարարության, «ՀՀ տարածքում առկա վարչատարածքային միավորների՝ մարզերի ու համայնքների, այդ թվում՝ ՀՀ Տավուշի մարզում ընդգրված համայնքների տարածքները և բնակավայրերի ցանկը սահմանված են 07.11.1995թ. ընդունված «Հայաստանի Հանրապետության վարչատարածքային բաժանման մասին» ՀՀ օրենքում, որտեղ խնդրո առարկա 4 գյուղերը ներառված չեն»:
Իրականությունը, սակայն, հետևյալն է, օրինակ, Ներքին Ոսկեպար (ադրբեջանական անվանումը՝ Աշաղի Ասկիպարա) համայնքը, այսպես կոչված, «գորշ գոտում» (միաժամանակ և Հայաստանի ԶՈւ, և Ադրբեջանի ԶՈւ վերահսկողության ներքո) գտնվելու պատճառով լինելով անմարդաբնակ, թեև ներառված չէ Տավուշի մարզի բնակավայրերի ցանկում, սակայն օրենքը բաղկացած չէ միայն ցանկից, և տվյալ համայնքը ներառված է օրենքում, ինչը հոդվածաշարի նախորդած մասում արդեն մասամբ փաստել ենք:
Հավելենք, որ վերոնշյալ օրենքի բաղկացուցիչ մաս կազմող հավելված 18.39- ում («ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՏԱՎՈՒՇԻ ՄԱՐԶԻ ՈՍԿԵՊԱՐ ԳՅՈՒՂԱԿԱՆ ՀԱՄԱՅՆՔԻ ՎԱՐՉԱԿԱՆ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐԻ ՆԿԱՐԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆԸ») Ոսկեպար- Կիրանց սահմանագծի («Բ»- «Գ») նկարագրությունից բացի, առանձին տրված է նաև Ոսկեպար (Ասկիպար)- Կիրանց սահմանագծի («Գ»- «Դ») նկարագրությունը, ըստ որի, ««Գ»- «Դ» հատվածով սահմանագիծը համընկնում է Ոսկեպար (Ասկիպար) և Կիրանց գյուղական համայնքների սահմանների հետ»:
Որպեսզի անտեղյակ ընթերցողը չշփոթվի, ընդգծենք, որ Ոսկեպարը ներկայիս հայկական, հայաբնակ և Հայաստանի տարածք հանդիսացող Ոսկեպար համայնքն է, իսկ օրենքում նշված «Ոսկեպար (Ասկիպար)»- ը հայկական, Հայաստանի տարածք հանդիսացող և վերոնշյալ պատճառով անբնակ Ներքին Ոսկեպարը (ադրբեջանական անվանմամբ՝ Աշաղի Ասկիպարան), որը Նիկոլն իր ոհմակի հետ հիմա տալիս է մեր թշնամուն:
Այն փաստը, որ Ոսկեպար (Ասկիպար)- Կիրանց սահմանագծի («Գ»- «Դ») նկարագրությունը ներառված է Ոսկեպար գյուղական համայնքի վարչական սահմանների նկարագրության մեջ, իրավական արձանագրումն է նրա, որ Ոսկեպար (Ասկիպար)- ը, այսինքն՝ Ներքին Ոսկեպարը, ներառված է և գտնվում է հայաստանապատկան Ոսկեպար գյուղական համայնքի վարչական սահմաններում: Հետևաբար ինչպես Նիկոլը ս. թ. մարտի 31- ին Արտաշատում Արարատի մարզի ՔՊ- ի ակտիվի հետ հանդիպման ժամանակ բնակավայրի ադրբեջանական աղավաղված անվանումն, իր հերթին, ավելի աղավաղելով, կեղծեց, թե Հայաստանի Հանրապետությունում երբեք, երբեք չի եղել Աշաղը Աքսիպարա անունով գյուղ, այնպես էլ արդարադատության նախարարությունն է լկտիաբար կեղծել՝ հայտարարելով, թե «նշված գյուղերի՝ ՀՀ-ին պատկանելության իրավական հիմքերի առկայության մասին խոսք լինել չի կարող»։
Ավելորդ չենք համարում վկայակոչել նաև նույն օրենքի բաղկացուցիչ մաս հանդիսացող հավելված 18.11- ը (Տավուշի մարզի Բաղանիս գյուղական համայնքի վարչական սահմանների նկարագրությունը), ըստ որի, Բաղանիս գյուղական համայնքը «Դ»- «Ե» հատվածով սահմանակից է «Ոսկեպար (Ասկիպար) գյուղական համայնքին»։ Նույն հավելվածում Բաղանիս- Ոսկեպար սահմանագծի («Գ»- «Դ») նկարագրությունից բացի, առանձին տրված է նաև Բաղանիս- Ոսկեպար (Ասկիպար) սահմանագծի («Դ»- «Ե») սահմանագծի նկարագրությունը, ըստ որի, ««Դ»- «Ե» հատվածով սահմանագիծը համընկնում է Բաղանիս և Ոսկեպար (Ասկիպար) գյուղական համայնքների սահմանների հետ»:
Դարձյալ ընդգծում ենք՝ օրենքում «Դ»- «Ե» հատվածով սահմանագիծը համընկնում է ոչ թե պետական սահմանի (Ադրբեջանի Հանրապետություն) հետ, այլ հստակ նշված է՝ «Բաղանիս և Ոսկեպար (Ասկիպար) գյուղական համայնքների սահմանների հետ»:
Ըստ նախարարության հիշյալ պատասխան հայտարարության, ««Պետական սահմանի» մասին օրենքի 1-ին հոդվածի 2-րդ պարբերության համաձայն՝ Պետական սահմանը որոշվում է Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագրերով և Հայաստանի Հանրապետության օրենքով, որտեղ խոսք չկա Պետական սահմանը հանրաքվեի միջոցով որոշելու մասին»: Այո, դա այդպես է, սակայն միայն այն դեպքում, երբ պետական սահմանը որոշվում է առանց Հայաստանի տարածքի փոփոխության, իսկ եթե փոփոխության խնդիր է առաջանում, ապա օրենքից ավելի բարձր իրավական կարգավիճակ ունեցող Սահմանադրության 205-րդ հոդվածի համաձայն՝ Հայաստանի տարածքի փոփոխությանը վերաբերող հարցերը լուծվում են հանրաքվեի միջոցով:
Այսպիսով դիմելով կեղծիքի և մանիպուլյատիվ հնարքի, նախարարությունը փորձում է քողարկել, որ Նիկոլը և իր ոհմակը, Հայաստանի Սահմանադրության ոտնահարմամբ, առանց մեր երկրի քաղաքացիների կամքը հարցնելու և այդ կամքի հետ հաշվի նստելու, Հայաստանի տարածքը նվիրում կամ վաճառում, միով բանիվ, հանձնում են հայերիս արտաքին թշնամուն, իրենց՝ հայադավների բարեկամին կամ հանցակցին (Ալիևին, Ադրբեջանին):
Հետաքրքիր է՝ ի՞նչ է բարբաջելու Հայաստանի «արդարադատության նախարարություն» կոչված «կանտորան», երբ Ներքին Ոսկեպարը, հին Բաղանիսը (Բաղանիս Այրում) և մյուս երկու բնակավայրն ու դրանց տարածքներն Ադրբեջանին հանձնելուց հետո, Նիկոլը և իր ոհմակը կանցնեն ադրբեջանական կողմի հետ իրենց հանցավոր գործարքի 2- րդ մասի կատարմանը, այսպես կոչված, «անկլավները»՝ դարձյալ վերոնշյալ օրենքի համաձայն, Հայաստանի Հանրապետության տարածքում, Արարատի մարզում գտնվող Տիգրանաշենը (ադրբեջանական անվանումը՝ Քյարքի), Տավուշի մարզում գտնվող Վերին Ոսկեպարը և մյուս երկու բնակավայրն իրենց տարածքներով Ադրբեջանին հանձնելուն: Էլի ասելու է, թե դրանք Հայաստանի տարածքի մաս չե՞ն կազմում…
Իհարկե, չի՛ կարող, որովհետև, օրինակ, Տիգրանաշեն գյուղը օրենքում (Հավելված 2) միանգամայն հստակ կերպով ներառված է Արարատի մարզի բնակավայրերի ցանկում: Վերին Ոսկեպարը, որը 1986թ. դրությամբ եղել է ՀԽՍՀ տարածքում, նույնպես ներկայիս Հայաստանի տարածքում է: Բնականաբար, հարց է առաջանում՝ իսկ այդ դեպքում ինչպես են վարվելու…
Շարունակելի
Արթուր Հովհաննիսյան
