Մի՞թե երևանյան տիկնիկ-խամաճիկները և քրդահրեաները միասնաբար են գործում

Տարածաշրջանում և մասնավորապես Հայաստանում իրադարձությունները «վերելք են ապրում», լարվածությունն ավելանում է: Իրանի արտգործնախարար Մոհամադ Ջավադ Զարիֆը դեռ չէր հասցրել հեռանալ տարածաշրջանից, երբ կովկասյան թաթարները սադրանքի դիմեցին՝ ոչ մարտական ​​պայմաններում առևանգեցին 6 հայ զինծառայողի:  Շնորհիվ Հայաստանում թուրքի կամակատարի մենք այլևս բանակ չունենք, Հայաստանը՝ առանց բանակի: Եթե երկիրը բանակ ունենա, անհապաղ համարժեք պատասխան միջոցներ կձեռնարկվեն՝ մեր սահմանը խախտողները կամ կձերբակալվեն կամ կոչնչացվեն: Ես հարց եմ ուղղում նախկին հայկական բանակի ավագ սպաներին՝ ինչքա՞ն է ձեզ վճարում թուրք Նիկոլը, որ դուք մոռացել եք ով եք:

Այս ողբերգությունն ունի նաև այլ կողմ, որը թաքցնում են հասարակությունից: Ո՞ւմ ձեռնտու չէ Իրանի ակտիվ միջամտությունը Անդրկովկասում տեղի ունեցող իրադարձություններին: Թվարկենք այդ կենտրոնները՝ 1) ԱՄՆ, 2) Իսրայել, 3) Անգլիա, 4) Թուրքիա, 5) մասամբ`Ռուսաստան: Հենց Իրանը «մտավ» Հայաստան, սկսվում է այն «ծրագրի» փլուզումը, որի իրականացման համար առաջին երեք կենտրոնները հովանավորեցին 2018 թ. «ասֆալտի վրայով քայլողների հեղափոխությունը»։ Հայաստանի տարածքով «հաղորդակցություններ բացելը» անհրաժեշտ չէ ոչ Ռուսաստանին՝ որպես պետության, ոչ էլ Իրանին, քանի որ Իրանը խթանում է իր «Պարսից ծոց – Սև ծով» նախագիծը: Այն տարածքները, որոնք Միացյալ Նահանգները և նրա համախոհները «գծագրեցին» իրենց «Հարավային գազային միջանցքի» համար, երբեք որևէ մեկը չէր հիշատակի, եթե Հայաստանում թուրքի կամակատարը չբազմեր իշխանական բազկաթոռի վրա: Թեկուզ միայն այն պատճառով, որ ամերիկա-անգլո-հրեական գազային նախագիծը որոշակի ռիսկեր ու սպառնալիքներ է պարունակում ինչպես Ռուսաստանի, այնպես էլ Իրանի համար:

Եվ ահա քրդահրեաների ծառա Ալիևը սադրանք է հրահրում: Իզուր չէ, որ Հայաստանի տարածքից զինծառայողների առևանգումից մի կարճ ժամանակ առաջ փորձագետ Կարինե Գևորգյանը զգուշացրեց, որ Ի. Ալիևին շատ են «շտապեցնում» արտատարածաշրջանային «պատվիրատուները՝ Անդրկովկասում նոր պատերազմ հրահրելու նպատակով. «Բոլոր միջադեպերը կրում էին շատ յուրահատուկ բնույթ և համաձայնեցված էին բազմաթիվ այլ արտաքին իրադարձությունների հետ, օրինակ՝ ադրբեջանա-թուրքական համատեղ զորավարժությունների: Ավելին, ադրբեջանական զինուժը Ղարաբաղում նույնիսկ կռվել է ռուս խաղաղապահների հետ՝ ծեծկռտուք կազմակերպելով: Այս պահվածքը ցույց տվեց, որ նրանք ամեն կերպ փորձում էին պատասխան կրակ հրահրել: Չգիտես ինչու, նրանց դա պետք էր: Ադրբեջանական կողմի համար ուժային սցենարը գրվել է ոչ միայն Անկարայում, այլ, ամենայն հավանականությամբ, Լոնդոնում: Նրանք շտապում են: Այս իրավիճակում խաղադրույքները կբարձրանան մինչև Հայաստանում սպասվող ընտրությունները, և հակառակ կողմն այսօր կօգտագործի ցանկացած հնարավորություն՝ կապված այն քաոսային իրավիճակի հետ, որում գտնվում է Երևանը»: Գևորգյանը «նստած է» Մոսկվայում և այդ պատճառով «լռում» է այն փաստի մասին, որ հիմնական «պատվիրատուները», վերջիվերջո, ամերիկացիներն ու սիոնիստներն են, իսկ Անգլիան «շնիկի համար կարճ շնաթոկի վրա» է: Եվ նա «նրբանկատորեն լռում» է, որ իրավիճակի պայթյունը շատ ձեռնտու է թուրքահաճո Նիկոլին՝ անգամ իբրև վարկած չներկայացնելով, որ Երևանի թուրքի կամակատարը պարզապես դավադիր համաձայնության է եկել Ի. Ալիևի հետ:

Հենց սրանում է հայ ազգի հիմնական սպառնալիքը, որ արտատարածաշրջանային ուժերը Փաշինյանի ու Ալիևի ձեռքերով նոր պատերազմ են հրահրում՝ ի հակառակ հայության շահերի և, համապատասխանաբար,  մեկ այլ Հայոց ցեղասպանության սպառնալիքով: 1915 թվականից ի վեր ոչինչ չի փոխվել. ինչպես այն ժամանակ ցեղասպանությունների հիմնական կազմակերպիչներ էին սիոնիստներն ու անգլո-սաքսոնները, հիմա ևս տեսանելի է նրանց ձեռագիրը, իսկ այդ «ծրագրերի» կատարողները նույն թուրքերն ու կովկասյան թաթարներն են:

Միաժամանակ «լուծվում է» միջանկյալ խնդիր՝ խարխլել իրանական ռազմավարական գիծը մեր տարածաշրջանում: Իզուր չէ, որ Զարիֆը Երևանում և Բաքվում կրկին խոսեց Իրանի համար «կարմիր գծի» մասին, որը Հայաստանի հողերի և սահմանների անձեռնմխելիությունն է: Այսինքն՝ կովկասյան թաթարների ներխուժումների բացառումը: Պատահական չէ, որ Իրանի արտաքին գործերի նախարարությունը ժամանակին կոշտ նախազգուշացրեց ԱՄՆ-ին և Իսրայելին, որ Դամասկոսը Թեհրանի համար «կարմիր գիծ» է (2014-ի ամառ), և Սիրիայի ոչնչացման (կազմալուծման) բոլոր «ծրագրերը» ձախողվելու են: Զարիֆի Երևան կատարած այցի օրը ՄԱԿ-ում Իրանի դեսպան և մշտական ​​ներկայացուցիչ Մաջիդ Թախթ Ռավանչիից ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի նիստում ևս մեկ անգամ պահանջեց, որ Սիրիայից հեռացվեն չհրավիրված երկրների՝ Միացյալ Նահանգների, Իսրայելի և Թուրքիայի զորքերը. « Պետք է զուգահեռաբար ջանքեր գործադրել նաև Սիրիայի միասնությունը, տարածքային ամբողջականությունն ու ինքնիշխանությունը ապահովելու համար՝ վերջ տալով իր տարածքի օկուպացումը, ներառյալ գրավված սիրիական Գոլանի, անհրաժեշտ է կանխել Սիրիայի ինքնիշխանության ոտնահարումը, մասնավորապես իսրայելական ռեժիմի կողմից ագրեսիայի գործողությունները, որոնք Իրանը խստորեն դատապարտում է»: Աշխարհը տեսնում է Ի. Ալիևի ռեժիմի վերաբերմունքը Զարիֆի տարածաշրջան կատարած վերջին այցին և Բաքվում, և Երևանում անցկացված բանակցություններին: Հստակ ցանկություն կա խարխլելու Իրանի հեղինակությունը միջազգային ասպարեզում և, մասնավորապես, Անդրկովկասում:

Պետք չէ սպասել Նիկոլի վարչակարգի պատասխանին. նրանք խամաճիկներ են ԱՄՆ-ի, Իսրայելի, Անգլիայի և Թուրքիայի ձեռքում: Ռուսաստանը «վրդովվելու է», բայց ոչ մի լուրջ բան չի անելու։ Մնում է ապավինել Աստծուն և … Իրանին:

Սերգեյ Շաքարյանց