Իրակա՞ն, թե վիրտուալ կյանք. կարանտինային խաղեր
«Նյու Յորք թամյս» թերթի մայիսի 16-ի համարում փորձագետ Ռոջեր Քոենը կոչ է անում «հավատարիմներին» (այսինքն՝ Դոնալդ Թրամփի վարչակազմի և դրա միջոցառումների աջակիցներին) զինվել, քանի որ կարանտինի հակառակորդները զինված են և շատ վտանգավոր: Դիմակը դարձել է «հավատարիմների» դրոշը` նրանք լիբերալներ են, դեմոկրատներ և հարուստ միջին խավ: Դրանք այն մարդիկ են, որոնց պետք չէ աշխատանքի գնալ, բացատրում է մեկնաբան Բրեդ Սթիվենսը: Նրանք աշխատում են համակարգչով, հեռահար սկզբունքով, եթե ընդհանրապես աշխատում են: Նրանց հակառակորդները մարդիկ են, որոնք մասնակցում են իրական, ոչ վիրտուալ կյանքին: Նրանց համար կարանտինը գործազրկության, սովի և մահվան ուղին է: Դա ԱՄՆ բնակչության երկու երրորդն է: Եվ նրանք են որոշում ընտրությունների արդյունքը: Այնպես որ, մենք հասկանում ենք «Նյու Յորք թամյս»-ի հեղինակների մտահոգությունների պատճառը։
Իսրայելցի հայտնի գրող և հրապարակախոս Իսրայել Շամիրը, որը բացահայտորեն կասկածում է, որ «կորոնավիրուսի պատճառով կարանտինի հետ խաղերը» ԱՄՆ-ի և աշխարհի սիոնիզմի որոշակի մարդատյաց ծրագիր է, հիմնվելով «Նյու Յորք թամյս»-ի հրապարակման վրա, փորձել է աշխարհին պատմել, թե ինչ պետք է սպասել իրավիճակի զարգացումից: Եվ ոչ միայն ԱՄՆ-ում: Մի քանի խոսք Շամիրի մասին, որպեսզի ՀՀ քաղաքացիները պատկերացում կազմեն, թե ով է նա: Նա ծնվել է հեռավոր 1947թ., ԽՍՀՄ գիտական կենտրոնում` Նովոսիբիրսկ քաղաքում: Մաթեմատիկոս է, նա հետաքրքրվել է ազգայնական գաղափարով և 1969-ին մեկնել Իսրայել, ծառայել իսրայելական բանակի դեսանտային ստորաբաժանումներում և մասնակցել պատերազմին: Սակայն 1980 թ. հիասթափվել է և սիոնիզմից, և կապիտալիզմից: Շամիրը հետազոտող է, որը բացահայտել է սիոնիստական քարոզչությունը Իսրայելի «հնադարյանության» վերաբերյալ: Եվ միևնույն ժամանակ, նա բացահայտել է հրեա հուդայականների կողմից 614 թվականին իրականացված Երուսաղեմի քրիստոնյաների ցեղասպանութան զոհերի թաղման վայրը։ Դրա համար հուդայականները օգտագործել են… պատերազմը: Այո, այդ ժամանակ չկային ԱՄՆ կամ Օսմանյան կայսրությունը կամ միասնական Գերմանիան, փոխարենը կային Բյուզանդիան և Սասանյանների ժամանակների Իրանը։ Եվ հենց Շամիրն էր, որ իր «Իշխանության կաբալ» գրքում հիշեցրել է, թե ինչ են արել հուդա մոլագարները քրիստոնյաների հետ: Թող մեզ ներեն ՀՀ քաղաքացիները. այդ միջնադարյան ժամանակահատվածում Երուսաղեմի քրիստոնյաների զգալի մասը հայեր ու հույներն էին: Իսկ հիմա զուգահեռներ անցկացրեք 1915-ի, Առաջին համաշխարհային պատերազմի և Թուրքիայում Հայոց ցեղասպանության հետ…
Զարմանալի չէ, որ սիոնիզմից հիասթափված Շամիրն ընդունել է ուղղափառ քրիստոնեությունը: Սա մեջբերում է նրա գրքից. «Հրեաները նախկինում ցեղասպանություն են գործել և բավականին ընդունակ են կրկնել այն: Ընտրելիության հրեական մոլուցքը մեկ անգամ չէ, որ հանգեցրել է ցեղասպանության»: Շամիրը նշել է, որ 614 թվականին հուդա մոլագարները սպանել են մինչև 60 հազար քրիստոնյաների: Քրիստոնյաների զանգվածային սպանությունները դադարեցրել են միայն իրենք՝ իրանցիները, և պարզ է, թե կոնկրետ ինչպես: Սակայն ոչ ոք չի համարձակվի մեղադրել իրանցի զինվորներին դաժանության և «ուժի ոչ պատշաճ օգտագործման մեջ»: Կրկին հիշեցնենք. 7-րդ դարի սկզբին, Երուսաղեմի քրիստոնյաների մեծամասնությունը ոչ թե հրեաներ էին, արամյաններ կամ արաբներ, այլ… հայեր և հույներ: Դե, իսկ ովքե՞ր էին ցեղասպանության ենթարկվել 1915-23 թվականներին Օսմանյան Թուրքիայում։ 614 թ. Երուսաղեմի 60 հազար քրիստոնյա զոհերի վերաբերյալ մեկ այլ մեջբերում նրա գրքից. «Ըստ այսօրվա վերահաշվարկի՝ դա կլիներ մեկուկես միլիոն մարդ, քանի որ ըստ Բրիտանական հանրագիտարանի, այն ժամանակ Երկրագնդի ամբողջ բնակչությունը 300 միլիոն մարդ էր, քսան անգամ ավելի քիչ, քան այսօր»… Պարզ է, որ սիոնիստները և Իսրայելի (և Միացյալ Նահանգների) իշխող շրջանակները ատում են Իսրայել Շամիրին:
Վերադառնանք ԱՄՆ քաղաքացիական պատերազմին և Շամիրի կարծիքին, քանի որ նա, որպես ԽՍՀՄ-Ռուսաստանում ծնված, անմիջապես իրավիճակը համեմատում է ժամանակակից Ռուսաստանի հետ. «ԱՄՆ ժողովրդավարները, ինչպես և ռուս «հավատարիմները», նվնվալու են դժբախտ տարեցների մասին՝ իմանալով, որ իրենք ոչինչ չեն կորցնում: Իսկ Թրամփի հանրապետականները ատելությամբ են լցվելու հարուստների հանդեպ, ովքեր նստած են լավ կահավորված տներում և նրանց անվանում են «բամբակ», ռասիստներ և այլն,- գրում է Շամիրը: – Թերթը ակնարկում է, որ ընտրությունների արդյունքները որոշվելու են զենքի միջոցով: Իսկ ի՞նչ ենք մենք տեսնում Ռուսաստանում: Ռուսաստանում մենք տեսնում ենք, որ Սոբյանինը [Մոսկվայի քաղաքապետն է, եթե ոմանք չգիտեն…] ամերիկացի դեմոկրատների կողմնակիցն է, նա կքվեարկեր Բայդենի օգտին: Պուտինը կարող էր ավելի կոպիտ վարվել նրանց հետ և կարանտինը դարձնել վոլյունտար (այսինքն` կամավոր): Ուզում եք նստել տանը` նստեք տանը, ձեր հաշվին: Եվ առանց սուբսիդիաների: Իսկ կարանտինի կողմնակիցների և հակառակորդների թիկունքին պայքար է գնում իրական արտադրության և վիրտուալի միջև: Եթե ինտերնետ բրաուզերի բյուջեն ավելի մեծ է, քան Ռուսաստանի ամբողջ բյուջեն, ապա պարզ է, որ բաժնետոմսերի գնանշումների միջոցով գնահատման համակարգը կեղծ է, ինչպես օրինակ՝ երեք դոլարանոց թղթադրամը: Վիրտուալությունը պետք է իմանա իր տեղը, ինչպես Գիշերվա Ստվերը: Իրականությունը պետք է հաղթի: Եվ այս պայքարում մենք բոլորովին էլ չեզոք չենք»:
Ինչպես տեսնում ենք, հրապարակախոս Շամիրի մոտեցումը «կորոնավիրուսի շուրջ» իրավիճակի գնահատականին և ԱՄՆ-ում քաղաքացիական պատերազմի հեռանկարներին՝ ավանդական չէ, բայց հիմք ունի. արդեն առնվազն 20 տարի տարբեր երկրներում փորձեր են արվել իրական կյանքը փոխարինել տխրահռչակ «վիրտուալ իրականությունով»: Ի դեպ, այսպես է հրահրվել «հեղափոխությունը», իսկ հետո նաև իրական պատերազմը 2010-ին Լիբիայում, իսկ հետո՝ 2011-ին՝ Սիրիայում: Բայց «վիրտուալ իրականության» այս «խաղերի» արդյունքում զոհերն ու փախստականները դարձան իրական կենդանի մարդիկ: Լիբիայի և Սիրիայի պատերազմները, ինչպես հայտնի է, չեն ավարտվել: Շամիրը ռիսկի չի դիմում ասել, թե որն է այն շրջանակների իրական նպատակը, որոնք կանգնած են միլիարդավոր մարդկանց կյանքը «վիրտուալ իրականությունով» փոխարինելու փորձի հետևում, չնայած եզրակացությունն պարզ ու պրիմիտիվ է. նրանց պետք է, որ ամբողջ մոլորակը այրվի և հեղեղվի կենդանի արյունով, ինչպես Լիբիան և Սիրիան: Այդ պատճառով, առայժմ նա զգուշորեն խոսում է «իրական արտադրության և վիրտուալի միջև պայքարի մասին»: Իսկ «Նյու Յորք թամյս» թերթը գրում է ԱՄՆ-ում քաղաքացիական պատերազմի սպառնալիքի մասին…
Սերգեյ Շաքարյանց
