Կոնֆորմիզմ, թե՞ պայքար. թող յուրաքանչյուրն անի իր ընտրությունը
Նիկոլ Փաշինյանի վերջին հարցազրույցը մեկնաբանելու որևէ ցանկություն չունեմ, քանի որ ինձ բացարձակապես չեն հետաքրքրում պաթոլոգիկ ստախոսները, վախկոտներն ու պետական դավաճանները։ Թույլ տվեք ձեր ուշադրությունը հրավիրել մեկ այլ փաստի վրա։ Միջազգային հանրապետական ինստիտուտի (IRI) անցկացրած սոցիոլոգիական հարցման համաձայն՝ Փաշինյանի վարկանիշը 17 տոկոս է։ Համաձայնեք, սա չափազանց ցածր ցուցանիշ է իշխանությունների համար, որի ներկայացուցիչները գրեթե ամեն օր պարծենում են ՀՀ քաղաքացիների կողմից «պողպատե մանդատով»։
Ավելին, գործող իշխանությունների ի՞նչ լեգիտիմության մասին կարող է խոսք գնալ, երբ իրենց կողմից ընտրված վարչապետին՝ Նիկոլ Փաշինյանին լավագույն դեպքում վստահում է միայն 17 տոկոսը։ Իհարկե, պետք չէ մյուս ծայրահեղության գնալ՝ մտածելով, որ մնացած 83 տոկոսը սատարում է ընդդիմությանը։ Սակայն այս փաստը խոսում է Հայաստանի գործող իշխանությունների լեգիտիմության բացակայության և Փաշինյանի հրաժարականի պահանջով զանգվածային բողոքի ցույցերի լուրջ նախադրյալների հասունացման մասին։
Հարցն այն է, թե արդյոք քաղաքական ուժերը պատրա՞ստ են համախմբել իրենց ռեսուրսները Փաշինյանի հրաժարականի օրակարգի շուրջ, թե՞ իրենց շուրջ ստեղծել են «հարմարավետության գոտի», որից չեն ցանկանում հեռանալ, որպեսզի ակամայից չհայտնվեն մի վայրում, որտեղ այս պահին տասնյակ քաղբանտարկյալներ են գտնվում։ Կոնֆորմիզմ, թե՞ պայքար․ թող յուրաքանչյուրն անի իր ընտրությունը, և ժամանակը ցույց կտա՝ ՀՀ քաղաքացիները ցանկանում են ունենալ հզոր պետություն, թե՞ ավելի հեշտ է «ընդդիմություն խաղալ»՝ ողջ պատասխանատվությունը գցելով իշխող ռեժիմի հիմարությունների վրա։
Անդրանիկ Հովհաննիսյան
