Դիվականացրեցին Սերժ Սարգսյանին և Ռոբերտ Քոչարյանին, մեղադրեցին ոճրագործությունների մեջ, երբ իրականում իրենք էին ոճրագործները. 2

Եվ դևերն՝ իրենց էությամբ

 

Սկիզբը` այստեղ

Այո, սուտ էլ կա, սուտ էլ… Փաշինյանի ու նրա հետ միասին հայ ազգի ու մեր պետության դեմ արդեն տարիներ շարունակ չհայտարարված պատերազմ վարողների սուտը հրեշավոր սուտ է:

Նորություն չէ, որ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա քաղաքական նախկին ու ներկա թիմակիցներից շատերը թուրքի ձեռագրով են գործում: Տվյալ դեպքում, մասնավորապես, նկատի ունենք նրանց կողմից բացառիկ ցինիզմով ու լկտիությամբ իրականության կեղծումը, այն գլխիվայր շուռ տալը, սպիտակը սև, իսկ սևը՝ սպիտակ ներկայացնելը, ստելը, ստելը և անվերջ ստելը:

Ինչպես արդեն նշել ենք, Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա յուրայիններից ոմանց հրեշավոր ստի օրինակներից մեկը վերաբերվում է իր իսկ անմիջական մասնակցությամբ ու դերակատարությամբ 2008թ. մարտի 1-ի հայտնի, բայց, ցավոք, մեր հասարակության մի մասի կողմից մոռացված իրադարձություններին, որոնք ողբերգական ավարտ ունեցան:

Ի հակառակ առկա իրողությունների, Նիկոլ Փաշինյանը, նրա խմբագրած «Հայկական ժամանակ» (իրականում, ըստ էության, թուրքական ժամանակ…) թերթը, ինչպես նաև Հայաստանում Արևմուտքի, Թուրքիայի, Ադրբեջանի ազդեցության գործակալ հանդիսացող, համենայն դեպս, այդպիսի դեր կատարող բազմաթիվ այլ ԶԼՄ-ներ անցած ժամանակաընթացքում հետևողականորեն և անպատիժ շարունակելով իրենց կեղծիքների հրապարակումը և Ռոբերտ Քոչարյանին ու Սերժ Սարգսյանին մեղադրելով մարտի 1-ի, ինչպես նաև հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունների մեջ, կարողացան հայաստանյան հասարակության ու սփյուռքի մի մասի շրջանում դիվականացնել նրանց կերպարները:

ՀՀ նորընտիր նախագահ, ՀՀ վարչապետ Սերժ Սարգսյանը 2008թ. մարտի 14-ին ավելի քան 2 ժամ տևած հարցազրույցի ընթացքում պատասխանելով համացանցի օգտատերերի և մեր քաղաքացիների հարցերին, առաջին անգամ հանգամանորեն անդրադարձել է մարտի 1-ի իրադարձություններին, ինչպես նաև 2008թ. նախագահական ընտրությունների ընթացքում «Հոկտեմբերի 27»-ի դեպքերի հաճախակի շահարկմանը:

Քանի որ այսօր էլ Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա թիմակիցներից ոմանց կողմից հետևողականորեն շարունակվում են Հայաստանի նախկին իշխանություններին, մասնավորապես, ՀՀ նախկին ղեկավարներ Սերժ Սարգսյանին և Ռոբերտ Քոչարյանին վարկաբեկելու, սևացնելու, մեղադրելու ստոր ու նենգ փորձերը, ոմանց հիշողությունը թարմացնելու նպատակով շարունակում ենք ներկայացնել վերոնշյալ հարցազրույցի ընթացքում «Մարտի 1»-ի և «Հոկտեմբերի 27»-ի դեպքերի վերաբերյալ պարոն Սարգսյանին տրված հարցերը և այդ հարցերին նրա տված պատասխանները.

Հարց.- Ինչո՞ւ ցավակցություն չհայտնեցիք մարտի 1-ի զոհվածների հարազատներին, պատրա՞ստ եք ցավակցություն հայտնել հիմա:

Պատասխան.- Զարմանում եմ, որովհետև առաջիններից մեկը ես էի, որ ցավակցություն հայտնեցի և՛ մեր ժողովրդին, և՛ զոհվածների ընտանիքներին, ընդհանրապես բոլոր նրանց, ովքեր տուժել էին ֆիզիկապես և բարոյապես: Այդ տեքստը բազմիցս ընթերցվել է էկրանից, տեղադրված էր և, վստահ եմ, հիմա էլ տեղադրված է մեր համացանցային կայքում, և երևի այդ մարդը ուղղակի կա՛մ առիթ չի ունեցել ծանոթանալու, կա՛մ ուղղակի ուզում է լսել միայն այն, ինչ ուզում է լսել: Իհարկե, հիմա էլ եմ ցավակցում, ինչպե՞ս կարող էի չցավակցել: Եթե չցավակցեի, ինչո՞ւ պետք է գնայի հիվանդանոց, եթե չցավակցեի, ինչո՞ւ պետք է հոգ տանեինք նրանց մասին:

Հարց.- Մարտի 1-ի դեպքերը ցույց տվեցին, որ մեր իրավապահ մարմինները բավարար չափով պատրաստված չեն բավական պարզունակ իրավիճակներում ցուցարարներին խաղաղ կերպով ցրելու հետ կապված աշխատանքներ կատարելու համար, ավելին՝ մենք տեսանք, որ իրավապահ մարմինների կողմից թույլ տրվեցին մի շարք կոպիտ սխալներ: Ինչպիսի՞ քայլեր եք մտադիր ձեռնարկել մարտի 1-ին իրավապահների գործողությունները հետաքննելու, մեղավորներին հայտնաբերելու և պատժելու ուղղությամբ, նախատեսո՞ւմ եք, արդյոք, այդ ոլորտի բարձրաստիճան պաշտոնյաների հրաժարականներ, եթե ոչ՝ ինչո՞վ է դա բացատրվում:

Պատասխան.- Նախ՝ հարուցված քրեական գործի շրջանակում քննվելու են բոլոր փաստերը: Ինչ վերաբերում է իմ գործողություններին՝ դրանք լինելու են համարժեք, որևէ անմեղ մարդ չպետք է պատասխան տա, բայց բոլոր մեղավորները պետք է պատասխան տան: Եվ հենց հարցի մեջ թաքնված միտքը խոսում է այն մասին, որ իրավապահները կանխամտածված չեն գնացել՝ ցրելու ցուցարարներին: Եթե նրանք կանխամտածված գնային, ուրեմն պատրաստված կլինեին, բայց այլ խնդիր է, որ, ցավոք, մենք չենք կարողացել մեր իրավապահ մարմինների, կոնկրետ՝ ոստիկանության տեխնիկական հագեցվածությունը հավասարեցնել գոնե մեր բանակի հագեցվածությանը: Բացի նրանից, որ ոստիկանները պետք է լինեն արհեստավարժ, որ պետք է ամբողջովին տիրապետեն իրենց մասնագիտությանը, նրանք պետք է նաև տեխնիկապես հագեցված լինեն: Այստեղ, անշուշտ, նաև կառավարության մեղքը կա, բայց իրավիճակն է այդպիսին: Հիմա այսպես խոսում ենք, վստահ եմ, որ առաջիկա մեկ տարվա ընթացքում էլ չենք կարողանալու ամբողջովին բավարարել ոստիկանության պահանջները, բայց դեպքերը ցույց տվեցին, որ սա էլ պետք է լինի մեր առաջնահերթությունների շարքերում:

Հարց.- Ո՞ւմ հրամանով է ցրվել Ազատության հրապարակի նստացույցը փետրվարի 29-ի մարտի լույս 1-ի գիշերը, և ե՞րբ է արձակվել այդ հրամանը:

Պատասխան.- Նստացույցի մասնակիցներին կամ ցուցարարներին ցրելու հրաման կամ որոշում չի եղել: Այն, ինչ հայտարարում է ոստիկանությունը, այն, ինչ կհայտարարի դատախազը, ինչ կպարզվի քրեական գործի արդյունքում, բոլորիս համար պետք է հստակ լինի, որևէ ցանկություն չունենք ինչ- որ բան թաքցնելու: Մինչ այս պահը ես վստահ եմ, որ ոստիկանությունը գնացել է ոչ թե ցրելու, այլ ստուգելու զենք- զինամթերքի առկայությունը: Եթե ոստիկանությունը գնար ցրելու, ապա պարտավոր էր միջոցառումների ողջ շղթա նախատեսել: Ոստիկանությունն անպայման պետք է մտածեր, որ կան ակտիվիստներ, կան մարդիկ, ովքեր այդ բանը կարող են այլ տեղ կատարել: Այսինքն՝ ձերբակալություններ չեղան, և ընդհանրապես՝ դեպքերին անպատրաստ լինելը բերեց նրան, որ տասնյակ ոստիկաններ վիրավորվեցին: Եթե ոստիկանությունը գնում էր ցրելու, ապա ինչո՞ւ առանց զենքի, ինչո՞ւ առանց հատուկ հանդերձանքի, սաղավարտի, վահանի, ռետինե մահակների: Ես մի տեսակ կաշկանդվում եմ դեպքերի մասին ստույգ բաներ ասել, որպեսզի իմ ասածը չմեկնաբանվի որպես ճնշում կամ քրեական գործի ուղղորդում: Դրա համար էլ ասում եմ՝ իմ կարծիքով:

Հարց.- Մարտի 1-ի դեպքերից հետո Դուք միակն էիք, որ հիշեցիք, որ այդ դեպքերից տուժել են ոչ միայն ոստիկաններ, զինծառայողներ, այլև ցուցարարներ, և այցելեցիք հիվանդանոցներ՝ տեսակցելու նրանց: Ինչ խոսք՝ դուք կատարել եք ուժեղ մարդուն և գործչին բնորոշ քայլ: Ի՞նչ էիք զգում այդ պահին, երբ գտնվում էիք այն մարդկանց կողքին, ովքեր ամիսներ շարունակ Ձեր նկատմամբ անթաքույց ատելություն էին արտահայտում:

Պատասխան.- Ցավ և դառնություն, որովհետև նրանք տարբեր մարդիկ էին: Այդ մարդիկ դժվար թե ընդհանուր հետաքրքրություններ ունենային. և մասնագիտությամբ էին տարբեր, և կազմվածքով, և, անմիջապես երևաց, որ բնավորությամբ են տարբեր: Կարծում եմ, նրանց հետ շփումն ինձ համար օգտակար էր: Ես նաև կարողացա խոսել այն մարդկանց հետ, ովքեր տուժել են և՛ կազմակերպիչների ջանքերի, և՛ մեր՝ անկարգությունները կանխել չկարողանալու պատճառով:

Հարց.- Եթե փաստերով ապացուցվի, որ ցուցարարների նկատմամբ մահացու հրազեն է կիրառվել, Ձեր կարծիքով, ի՞նչ պատասխանատվություն պետք է կրեն հրազեն կիրառելու հրահանգ տվողները և այն իրականացնողները:

Պատասխան.- Օրենքը հստակ որոշել է, թե իրավապահն ինչ պայմաններում կարող է զենք կիրառել, և եթե խախտումներ լինեն, անշուշտ, քրեական գործի շրջանակում լինելու է նաև համապատասխան վերաբերմունք: Բայց հարց տվողի տոնն այնպիսին է, որ ընդհանրապես իրավապահը իրավունք չունի որևէ մեկի վրա կրակել, նույնիսկ եթե այդ մարդը հանցագործ է, եթե անգամ ինքն է ցանկանում իր մոտ գտնվող զենքով խլել ուրիշների կյանքը: Պետք է կարդալ համապատասխան օրենքը, և պարզ կլինի, թե ոստիկանը որ պարագաներում իրավունք ունի զենք կիրառել:

 

Շարունակելի

Արմեն Ոսկանյան