1921 թ. մարտի 16-ին Մոսկվայի և Անկարայի հրեաները որոշեցին Անդրկովկասի ճակատագիրը

1921 թ. մարտի 16-ը 20-դարում Հայ Ազգի ողբերգության երկրորդ փուլի սկիզբն է (1915-18 թթ. հետո), որովհետև հրեաները երկու երկրներում, մասնավորապես՝ Թուրքիայում և «Խորհրդային Ռուսաստանում» ստորագրեցին Մոսկվայի «Բարեկամության և եղբայրության պայմանագիրը»: Իսկ ի՞նչ արտառոց բան կար. երկու երկրներ, որոնք (այն ժամանակ) աշխարհում ճանաչված չէին, ինչ-որ բանի շուրջ համաձայնում են: Եվ այո, եղբայրության մասին, քանի որ Թուրքիայի կողմից նրանք ստորագրեցին հրեա (դյոնմե) ԵՐԻՏԹՈՒՐՔԵՐԸ, որոնք արագորեն դարձան «քեմալականներ», իսկ «բոլշևիկյան Ռուսաստանի» կողմից՝ նաև ՀՐԵԱՆԵՐ. կարծում ենք, որ բոլշևիկների առաջնորդների  99 % հաստատ ռուս չէին, այլ՝ հրեաներ… Ինչո՞ւ չպետք է երկու երկրների հրեաները շեշտեին իրենց եղբայրությունը: Ի դեպ, հավանաբար հենց սա է պատճառը, որ բոլշևիկ հրեաները պահեցին Հայ Ազգի դահիճի (Էնվերի) եղբոր՝ հրեա դյոնմե թուրք գեներալ Նուրի փաշայի ստեղծածը: Դե, ինչպե՞ս կարող էին հրեաները ոչնչացնել հրեայի ստեղծածը: Եվ ահա այսօր մենք տեսնում ենք «հրեական եղբայրության արդյունքը», որը ստորագրվել է 1921 թ. մարտի 16-ին Մոսկվայում՝ քրդա-հրեա Իլյուշ Ալիևի ռեժիմը…

Մարտի 15-ին, Անկարայում, պայմանագրի տարելիցի նախօրեին, տեղի ունեցավ «Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև հարաբերությունները 1921 թ. մարտի 16-ի Մոսկվայի պայմանագրի կնքման հարյուրամյակի կապակցությամբ» խորհրդաժողովը: Տարելիցը նշվել է նաև Ռուսաստանում: Իսկ նույնիսկ Հայաստանում այն «նշվեց»: Մենք չենք կատակում. այն փաստը, որ թուրքերը, նրանց կամակատար Փաշինյանի գլխավորությամբ, Երևանում իշխանության ղեկին են, նույնպես «Մոսկվայի պայմանագրի տոնախմբությունն է»: Վերջապես, տականքներին հաջողվեց թուրքին դարձնել Հայաստանի հայերի «առաջնորդ»: Հրեաներ-բոլշևիկները ակնհայտորեն համաձայնեցնելով այդ ժամանակի սիոնիզմի գլխավոր պահապանի՝ Անգլիայի հետ, ամենաուժեղ ռազմական աջակցությունն էին ցուցաբերել թուրք հրեաներին Հունաստանի հետ պատերազմում (1919-22 թթ.), որը պարզապես ցանկանում էր ազատագրել պատմական Հունա–բյուզանդական հողերը, ազատագրել եկվորներից, քոչվոր օկուպանտներից, ոչ ավելին: Եվ ի վերջո, 1921-ի ամռանը Հունաստանը հասցրել էր ԱԶԱՏԱԳՐԵԼ Փոքր Ասիայի գրեթե ամբողջ արևմուտքը թուրք օկուպանտներից, այդ թվում՝ հունահայկական Զմյուռնիան: Եվ ահա այն ժամանակ, երբ հրեա բոլշևիկները Անգլիայի հավանությանն արժանացան՝ թուրք հրեաների հետ բարեկամության և եղբայրության պայմանագիր ստորագրելով: Դե, զարմանալի չէ. բրիտանացիները դավաճանեցին հույներին (հատուկ պատճառով), ուստի հրեաները միավորեցին իրենց ջանքերը… Երբ հույն-թուրքական պատերազմն ավարտվեց, թուրքերը այրեցին Զմյուռնիան և կոտորեցին հարյուրհազարավոր ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ` հույների և հայերի: Տարբեր աղբյուրներում սպանվածների թիվը տատանվում է 60-260 հազարի մարդ սահմաններում: Պետք է ենթադրել, որ Ռուսաստանի հրեա բոլշևիկների սիրտն ու ուղեղը ջերմացան այն փաստով, որ «Կարմիր Թուրքիայի և Մահմեդական Արևելքի միջոցով՝ հանուն համաշխարհային հեղափոխության» միայն Զմյուռնիայում հրեա թուրքերը զոհաբերեցին՝ մատաղ արեցին հարյուրհազարավոր ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ…

Ահա՝ սրա հարյուրամյակն է նշվել  2021 թ. մարտի 16-ին Անկարայում և Մոսկվայում: Եկեք նորից ասենք. ի՞նչ կա որ, հրեաները մի թուղթ ստորագրեցին իրենց բարեկամության և եղբայրության մասին, ինչի գինը՝ կոտորված քրիստոնյաներն էին ամբողջ նախկին Օսմանյան կայսրությունում: Եվ ոչ միայն քրիստոնյաները. դերսիմցիները (իրանցիները, պատմության մեջ ավելի շատ հայտնի են որպես «դերսիմցի քրդեր»), եզդիները և այլ ժողովուրդներ նույնպես կոտորվել են… Բայց փաստն այն է, որ հենց մոսկովյան պայմանագրով էր, որ թուրք-հրեաներն ու բոլշևիկ-հրեաները կազմակերպեցին Անդրկովկասի ժամանակակից քարտեզը: Հաստատվեց, որ Իրանի հյուսիսային նահանգներից գողացված «ազերիբիջան» (Օզարբոժան) տեղանունով պետական ​​միավորը կպահպանվի՝ այս արհեստական ​​պետականության և Նախիջևանի ու Արցախի «նվիրատվությամբ»: Հայ բոլշևիկները (հրեաների ստրուկները, այսինքն՝ դավաճանները) լուռ համաձայնեցին: Իսկ ով «ինչ-որ բանի հետ համաձայն չէր», հետագա տարիներին «ինքնասպան եղավ», «բեռնատարը հարվածեց Թիֆլիսում», «մահացավ ավիավթարի արդյունքում» և այլն: Հրեա բոլշևիկները գիտեին՝ ինչպես սպանել դավաճան հայերին, որոնք «հանուն Համաշխարհային հեղափոխության» ծախեցին Հայրենիքը: Մոսկվայի պայմանագրի հիման վրա Թուրքիայի հրեաները և «բոլշևիկյան Ռուսաստանը» «համոզեցին», որպեսզի Կարսի պայմանագիրը ստորագրվի 1921 թ. հոկտեմբերի 13-ին: Բոլորս էլ գիտենք դրա «գործողությունը». նայեք Նախիջևանի ճակատագրին: Հետաքրքիր է, որ Կարսի պայմանագիրը, ինչպես և մյուսները, ստորագրեցին հրեաները. Հայաստանի ՍՍՀ-ից՝ Ասքանազ Մռավյան (մյուսը՝ դավաճան Պավել Մակինցյան), Թուրքիայից՝ Կազիմ Մուսա Կարաբեքիր փաշա, «բոլշևիկյան Ռուսաստանից»՝ Յակով Գանեցկի, իսկական ազգանունը՝ Ֆիրստենբերգ, որը հետագայում ձերբակալվեց ՆԳԺԿ-ի կողմից 1937 թ. հուլիսի 18-ին՝ Կառավարության տան իր բնակարանում, Լեհաստանի և Գերմանիայի օգտին լրտեսություն կատարելու կասկածանքով, դատապարտվեց որպես դավաճան և ժողովրդի թշնամի, գնդակահարվեց 1937 թ. նոյեմբերի 26-ին:

Ողջույն, Մոսկվայի և Կարսի պայմանագրերի ժամանակակից «պաշտպաններ»: Մենք դիմում ենք ժամանակակից Ռուսաստանի բոլոր տեսակի «նոստալժի» բարդույթ ունեցող կոմունիստներին և կոմունիստամետներին: (Ի դեպ, «քեմալականները» որոշ ժամանակ բանտում պահում էին նաև Կարաբեքիր փաշա հրեային…) Դե, դուք նորից կխաբե՞ք, թե իբր «հայերից ոչինչ չի խլվել»: Կրկին կստեք, որ ձեր հրեա նախորդների խայտառակ, հանցավոր թղթիկները, որոնք ստեղծվել են թուրք-հրեաների հետ համաձայնության մեջ, «խաղաղություն են բերել Անդրկովկասին», հատկապես արցախյան Շուշիում 1920 թ. մարտ ամսում առնվազն 30 հազար հայերի զանգվածային սպանությունից հետո:

Ես անիծում եմ ինչպես 20-րդ դարասկզբի հրեա-բոլշևիկներին, նույն ժամանակաշրջանի երիտթուրքական հրեաներին, այնպես էլ այդ հանցագործների ժամանակակից «փաստաբաններին», որոնք ամրապնդեցին հայ ազգի ողբերգությունը 1921 թ.:

Իսկ Գանեցկի-Ֆիրստենբերգը, Կարաբեքիր փաշան և նրանց «կրտսեր գործընկերները»՝ տիպիկ հանցագործներ են, և բոլոր տեսակի մռավյաններն ու մակինցյանները, եթե ապրեին մինչև 30-ականներ, նույնպես հանցագործներ կճանաչվեին…

Ես կցանկանայի Հայաստանի քաղաքացիների ուշադրությունը հրավիրել նաև այն բանի վրա, թե ինչպես է Հունաստանի վրա ազդել 1922 թ. թուրք-հրեաների դեմ պատերազմում կրած իր պարտությունը: Սեպտեմբերին հունական բանակում ապստամբություն սկսվեց, և Կոստանդինոս թագավորը ստիպված էր գահընկեց անել: Հոկտեմբերին արտակարգ տրիբունալ էր հրավիրվել հունական ինը քաղաքացիական ծառայողների դեմ, որոնք մեղադրվում էին պետական ​​դավաճանության և հանցավոր անփութության մեջ: Այս դատավարությունն ավարտվեց մահապատժի դատավճիռներով նախկին վարչապետ Դիմիտրիոս Գյունարիսի, նրա չորս նախարարների և Թուրքիայում հունական բանակի հրամանատար, գեներալ Հաձիանեստիսի համար, պատիժը կատարվեց նոյեմբերի 15-ին (28): Մեղադրյալներից երեքը, այդ թվում՝ արքայազն Անդրիաս-Էնդրյուն (Մեծ Բրիտանիայի Ֆիլիպի ապագա արքայազն-կոնսորտի հայր), դատապարտվել են երկարատև ազատազրկման: 2021 թ. Հայոց բանակի սպաներ և Հայաստանի ժողովուրդ, ի վիճակի չե՞ք վրեժխնդիր լինել ձեր նվաստացման համար… թե արժանի եք թուրք Փաշինյանին: Սովորեք գոնե հույներից, ովքեր ապրել են 1922 թվականին. թե ինչպես պետք է գործել, երբ ձեզ ԿԱՆԽԱՄՏԱՑՎԱԾ ռազմական պարտության էին մատնում…

Սերգեյ Շաքարյանց