Պատերազմ Լեռնահայաստանի համար…
Այն, ինչ սկսվել է նոյեմբերի 16-ին տարածաշրջանում, իսկապես պատերազմ է․ անկախ նրանից, թե առաջիկա օրերին ինչ կասեն Հայաստանի իշխանությունները, ինչպես նաև ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրները։ Այժմ չենք պատրաստվում թվարկել, թե ինչ են սկսելու տարածել Երևանի և Բաքվի պաշտպանության նախարարությունների մամուլի ծառայությունները։ Կարևոր է հասկանալ, թե ինչու է ամեն ինչ այդպես տեղի ունենում, ոչ թե այլ կերպ… Եվ կապ չունի, որ ռուսների միջամտությամբ ակտիվ կրակահերթերը դադարեցին։ Սա չի փոխում էությունը. ՊԱՏԵՐԱԶՄԸ չի դադարել…
Ինչպես և կանխատեսում էին բազմաթիվ փորձագետներ և Հայաստանի տարբեր նախարարությունների նախկին պաշտոնյաներ, այժմ օկուպանտների թիրախում են մեր Գեղարքունիքն ու Սյունիքը։ Խամաճիկ իշխանության ներկայացուցիչները (պատգամավոր Էդուարդ Աղաջանյան) վերջապես խոստովանել են, թե քաջատեղյակ են, որ դեռ 2021 թվականի մայիսից կովկասյան թաթարները օկուպացնում են Հայաստանի ինքնիշխան սահմանադրական տարածքի 41 քառակուսի կիլոմետրը։ Օկուպանտների լկտիությանը գոնե մեկ անգամ պատասխան տալու անկամությունը հանգեցրել է նրան, որ ողջ տարածաշրջանը, որը ժամանակին Նժդեհն անվանել է Լեռնային Հայաստանի Հանրապետություն, գտնվում է ցեղասպանության վտանգի տակ։ Բազմիցս ասվել է, որ «սահմանազատման» և «սահմանագծման» մասին խոսելու համաձայնությունը այն պայմաններում, երբ կովկասյան թաթարները շարունակում են սպառնալիքները և զինված սադրանքները, հիմարություն է, և վարչապետի ու նրա ողջ «թիմի» անարժեքության ու մասնագիտական ոչ պիտանիության խոսուն ապացույցն է։
Այժմ տեղի ունեցողը Երևանում իշխողների հենց այս մասնագիտական անհամապատասխանության և բացահայտ հիմարության տխուր հետևանքն է։ Եվ, երաշխիքներ չունենք, որ Երևանում հաստատված արտատարածաշրջանային երկրների խամաճիկները «երաշխիքներ» չեն տվել կովկասյան թաթարներին, հատկապես այն բանից հետո, երբ նոյեմբերի 14-ին համոզվել են, որ Սյունիքի ժողովուրդը բացահայտորեն ատում է նրանց, և անգամ Կապանում փաշինյանականները ՏԻՄ ընտրություններում ամոթալի պարտություն են կրել։ Այո, այո, այժմ նույնիսկ դա չի բացառվում… Գորիս, Կապան, որոշ բնակավայրերում ՔՊ-ը ընդհանրապես զրո ձայն է ստացել… Այսպիսով, ոչ ոք չգիտի, թե նրանք ինչ պատրաստում: Բայց որ ցեղասպանության վտանգը հիմա կախված է ոչ միայն Արցախի, այլև Սյունիքի հայության գլխին, միանգամայն շոշափելի է։
Ինչևէ, դա նաև այն բանի հետևանքն է, որ առայժմ Հայաստանում տիրող և իշխող խամաճիկները դեռ ունեն «ժողջան»։ Զոմբիացած զանգվածը դեռ չի վերականգնվել զանգվածային հիպնոսից, դեռ «խելքի չի եկել»։ Ո՞վ կգա Լեռնային Հայաստանի հայերին օգնության, և արդյոք կգա՞ն Լեռնային Հայաստանի հայերին օգնության, որևէ մեկի խոստումներին հավատալու պատճառ չկա, դե խոստումներ էլ առանձնապես չեն հնչում։ Մենք բազմիցս տեսել ենք, թե ինչպես են մեծ տերությունները, որոնք իբր հետևողականորեն ցանկանում են պայքարել միջազգային ահաբեկչության դեմ, լուռ և անգործուն կերպով արձագանքեցին այն փաստին, որ Թուրքիան Արցախում տեղակայել է ահաբեկիչներ Մերձավոր Արևելքից։ Դա միշտ պետք է հիշել: Առայժմ պատերազմը բռնկվել էր Սյունիքի մարզի Ծիծեռնաքար լեռան տարածքում։ Օկուպանտները պատերազմը սկսել են այն բանից հետո, երբ «կովկաս-թաթարստանը» հայկական ստորաբաժանումներից պահանջել է լքել այս բարձունքում տեղակայված դիրքերը։ Հայկական կողմը հրաժարվել է…
Սերգեյ Շաքարյանց
