Կարեն Վրթանեսյան

Այն ազգային էլիտան, որը չի կարողանում ազգը մոբիլիզացնել ինչ-ինչ գաղափարների շուրջ, այլևս ազգային էլիտա չէ։ Էլիտան ցմահ տիտղոս չէ, էլիտա

Ասեմ այն, ինչը, կարծում եմ, շատերն են մտածում, բայց չեն բարձրաձայնում. պայքարը պետք է մտնի նոր փուլ՝ նոր ռազմավարությամբ, նոր

Քանի որ արբանյակահիստերիա է սկսվել արդեն և իշխանությունները փորձելու են սա ներկայացնել որպես ինչ-որ աննախադեպ ձեռքբերում, կոնտեքստը բացատրեմ։ Այսօր սեփական

Նիկոլը կարծես թե սկսում է հոգնեցնել նաև նրանց, ովքեր նույնիսկ պատերազմից հետո քիչ թե շատ չեզոք էին իր հանդեպ, ովքեր

Ի դեպ, հետևո՞ւմ եք իշխանական ու մերձիշխանական արձագանքներին փողոցին… Նիկոլական մի պատգամավոր, օրինակ՝ հայտնում է, թե ընդդիմությունը օրակարգ չունի։ Եթե

Չեմ հիշում, թե ապրիլի 23-ի ջահերով երթի երբ եմ առաջին անգամ գնացել, 2009-ի՞ն։ 2010-ի՞ն։ Առիթը, կարծեմ, հայ-թուրքական արձանագրություններն էին։ Հետո

Երբ Նիկոլից դեմք թեքեն իր դաշնակիցները թե՛ ներհայաստանյան, թե՛ «միջազգային հանրությունից», և նույնիսկ այսօր իր շուրջը խմբվածներից շատերը սկսեն փախնել

Ի՞նչ եմ ես սպասում և ինչ չեմ սպասում ընդդիմադիր ուժերի ու գործիչների գործողություններից, և որն է լինելու իմ՝ որպես քաղաքացի,

Ալիևը հասավ տասնամյակների իր մուրազին՝ քանդել Մինսկի խմբի համանախագահների ինստիտուտը։ Դա եղավ մեկ, այսպես ասած, օբյեկտիվ պատճառով (Ռուսաստան-Արևմուտք հակամարտություն) ու