Բալկաններում սպասվում են փոփոխություններ, և Ադրբեջանը, ալբանացիների պես, պետք է ընդունի իր հանցագործությունները

Մենք հազվադեպ ենք անդրադառնում Բալկանյան թերակղզում հակամարտությունների թեմային: Սակայն 2018-19 թվականների ընթացքում, այնուամենայնիվ, ՀՀ քաղաքացիներին տեղեկացրել ենք Սերբիայի և Արևմուտքի միջև վեճի առարկա հանդիսացող սերբական Կոսովոյի և Մեթոհիայի (ԿոսՄեթ) մասին: Օրինակ, մենք նշել ենք, որ Փաշինյանի կառավարությունը սխալ է թույլ տվել՝ կապ հաստատելով այսպես կոչված «անկախ ալբանական Կոսովոն» ներկայացնող անձանց հետ: Մենք չենք անդրադառնա մանրամասներին, հիշեցնենք միայն, որ նշել էինք. Բալկանների և Անդրկովկասի միջև, որպես ազգամիջյան հակամարտությունների կենտրոններ, կան զուգահեռներ, բայց ոչ այնպիսիք, որոնց մասին տարբեր տարիների երազում էին Երևանում: Արևմուտքը բեմադրել է «ալբանական Կոսովոյի անկախության» ճանաչման հանրային շոու նույն թվականին, երբ սադրել էր Սերբիայից ԿոսՄեթի անեքսիան՝ 2008թ., և եթե Արևմուտքն Անդրկովկասում ևս պահպաներ ազգերի ինքնորոշման իրավունքը ընդհուպ մինչև անկախություն, ապա նույն 2008-ին Արևմուտքը կշտապեր ճանաչել նաև մեր Արցախի Հանրապետության անկախությունը: Սակայն, ինչպես հայտնի է, 2008 թվականից Արևմուտքը, նախ և առաջ ի դեմս ԱՄՆ այն ժամանակվա պետքարտուղար Քոնդոլիզա Ռայսի, բազմիցս կրկնել է հայ ժողովրդին. մի համարձակվեք համեմատել ձեզ Կոսովոյի ալբանացիների հետ, այնտեղ «այլ հարց է», և ոչ մի այլ հակամարտություն «նման չէ» Կոսովոյի խնդրին…

Հայաստանի իշխանությունների սխալները ՀՀ իշխանություններինն են, ի դեպ, դրանք ևս անկրկնելի են: Այնուամենայնիվ, այսօր խոսքը դրանց մասին չէ: Պարզապես իրավիճակը սկսվել է փոխվել նաև Բալկաններում. մի շարք երկրներ, որոնք նախկինում ճանաչում էին «ալբանական Կոսովոյի անկախությունը», սկսել են հետ կանչել իրենց ճանաչման ակտերը: Ըստ երևույթին, ԱՄՆ-ն նույնպես սկսել է թուլացնել աջակցությունը ԿոսՄեթում իրենց ալբանական դրածոներին: Մյուս կողմից էլ՝ կորոնավիրուսը: Եվ չնայած «ալբանական Կոսովոյի իշխանությունները» շարունակում են կոշտ հռետորաբանությունը`ուղղված ուղղափառ բնակչության դեմ, առաջին հերթին Հյուսիսային ԿոսՄեթի սերբերի դեմ, ապրիլի վերջին նկատվել է շրջադարձային պահ: Ոչ, իհարկե, սերբերի և այլ ուղղափառ քրիստոնյաների դեմ կատարված հանցագործությունները չեն դադարել: Բայց ապրիլի 26-ին «ալբանական Կոսովոյի վարչապետի» քաղաքական խորհրդական Շկելզեն Գաշին T7 հեռուստաալիքի եթերում հայտարարել է, որ, այսպես կոչված, «Կոսովոյի ազատագրման բանակի» (UÇK) գրոհայինները ռազմական հանցագործություններ են կատարել սերբ քաղաքացիական անձանց դեմ: Նա նաև նշել է, որ ԵԽԽՎ անդամ և զեկույցի հեղինակ, որում ապացույցներ են հավաքված այն ​​մասին, որ «ալբանական Կոսովոյի իշխանությունները» զբաղվում էին օրգանների և թմրանյութերի ապօրինի առևտրով, Դիկ Մարտինը «հակաալբանական չէ»: «Ընդհակառակը, նա զեկույց է հրապարակել, որում խոսվում է UÇK-ի անդամների կողմից անմեղ քաղաքացիական անձանց դեմ կատարված հանցագործությունների մասին»,- ասել է Գաշին: Պատասխանելով հաղորդավարուհու այն մեկնաբանությանը, թե «կան միայն հանցագործություններ կատարելու մասին կասկածներ», Գաշին նշել է, որ «նաև կասկածներ կան հազարավոր սպանված քաղաքացիական սերբերի մասին»:

Այսպիսով, այն, ինչ մենք գրել ենք նախորդ տարիներին, այլևս չեն կարող թաքցնել հենց ալբանացիները` մարդկանց օրգանների ապօրինի առևտուրը, և այն էլ  ողջ սերբերից   հանված օրգանները: Այստեղ հարցը պարզ չէ. մենք չենք հայտնում մեր ընթերցողներին Գաշիի խոստովանությունները, քանի որ մեր իշխանություններին ուղղված նախազգուշացումները այժմ հաստատվում են Պրիշտինայից: Գաշիի խոստովանությունների բուն փաստը հետաքրքրական է. դա նշանակում է, որ ալբանացիները սկսեցին հասկանալ, որ այդ տարբերակով չի բացառվում, նրանք ստիպված կլինեն գործ ունենալ ոչ միայն Սերբիայի, այլև Բալկանյան թերակղզուց դուրս գտնվող սերբերի կողմնակիցների հետ, այն է՝ Չինաստանի և Ռուսաստանի հետ: Եվ հիմա ալբանացիները հետզհետե սկսում են խոստովանել միջազգային հանրության առաջ… Մեր կարծիքով, հենց դրանում է, որ իմաստ ունի զուգահեռներ անցկացնել Անդրկովկասի և Բալկանների միջև: Շկելզեն Գաշիի պահվածքի օրինակը պետք է ուղեցույց դառնա Ադրբեջանի քրեածին իշխանությունների համար: Ժամանակն է, որ պաշտոնական Բաքուն ընդունի նաև իր բոլոր ոճրագործությունները հայ ժողովրդի դեմ, որովհետև եթե ալբանացիները զգում են, որ Արևմուտքը «լքում է» իրենց, ապա հերթը Ադրբեջանինն է և այն երկրներինը, որոնց զորքերը ռազմական հանցագործություններ են կատարել խաղաղ բնակչության դեմ։ Շահումյանի, Մարտակերտի, Ասկերանի և ԼՂՀ այլ շրջաններում Ադրբեջանի հանցագործությունների ականատեսները դեռ ողջ են: Մենք չենք ուզում ասել, որ մեզ մոտ Անդրկովկասում կամ Բալկաններում մոտենում է արդարության անխուսափելի վերականգնման ժամը: Բայց, ինչպես ասում են, սառույցը կոտրվել է:

Սերգեյ Շաքարյանց