Երբ մեզ բերում են «խաղաղ համակեցության» օրինակներ, մենք պետք է հստակ հասկանանք, որ թուրքերի և ներկայիս Թուրքիայի դեպքում դա ապրիորի անհնար է

Հայ-թուրքական, այսպես կոչված, հարաբերությունների կարգավորման  հակապետական և ապազգային նախագիծը ուղեկցվում է խաբեբայական ու մանիպուլյատիվ փաստարկներով, որոնք բացառապես նախատեսված են  զրոյական գիտելիքներ և բացասական տրամաբանություն ունեցող մարդկանց համար։

Ես հիմա չեմ խառնի այն տեղեկատվական ողջ աղբը, որոնցով այս օրերին լեցուն են սոցիալական ցանցերը և «թուրքամետ» լրահոսը։

Այլ կներկայացնեմ հայ-թուրքական «հաշտեցման» քարոզիչների բազմաթիվ, այսպես կոչված, «փաստարկներից» ընդամենը երկուսը (անմիջապես վերապահում կանեմ, որ մենք պարբերաբար բացելու ենք թուրքերի բոլոր սիրահարների թուրքամետ աբսցեսները (փաստարկները):

1․ Հայաստանում թուրքամետ լոբբիստներն ասում են. «Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Գերմանիան ոչնչացրեց 6 միլիոն հրեայի (Հոլոքոստ), բայց հիմա Գերմանիան և Իսրայելը բավականին դրական կապ ունեն միմյանց հետ, ինչու և մենք չբարելավենք մեր հարաբերությունները Թուրքիայի հետ»:

Պատասխանում ենք. «Այս մանիպուլյացիան, ըստ էության, փաստերի ամենազզվելի և հրեշավոր խեղաթյուրումներից մեկն է, քանի որ մարդկանց մի զանգվածի դաժան ոչնչացման փաստը ներկայացվում է որպես փաստարկ՝ արդարացնելու մարդասպաններին, ովքեր մեղավոր են դաժանորեն խոշտանգված մարդկանց մեկ այլ զանգվածի մահվան համար։

Գերմանիան և գերմանացի ժողովուրդը, ի տարբերություն Թուրքիայի, ԸՆԴՈՒՆԵՑԻՆ ԻՐԵՆՑ ՄԵՂՔԸ ԵՎ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆԸ հրեաների դեմ կատարված հանցագործության համար և մինչ օրս փոխհատուցում են վճարում Իսրայելին և սպանված հրեաների ժառանգներին։

Գերմանիայում Հոլոքոստի համար ապաշխարելը պետական դոկտրին է։

Մինչդեռ Թուրքիայում պետական դոկտրինան Հայոց ցեղասպանության համար պատասխանատվության բացարձակ ժխտումն է, ավելին՝ թուրքական «Թեմիսը» Հայոց ցեղասպանության համար Թուրքիայի պատասխանատվության մասին ճշմարտության համար քրեական գործեր է հարուցում «Թուրքերի ազգային ինքնությունը վիրավորող» հոդվածով, իսկ Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը բազմիցս գովել է հայերի ցեղասպանության գաղափարախոսներին (օրինակ՝ Էնվեր փաշային)։

Այսինքն՝ մենք ֆիքսում ենք, որ Թուրքիան, ի տարբերություն Գերմանիայի, ՉԻ ԱՊԱՇԽԱՐՈՒՄ կատարված հանցագործության համար՝ դրանով իսկ բաց թողնելով «պատասխանատվության և ողբերգության կրկնության հնարավորության» հարցը։

2․ Հայաստանում թուրքամետ լոբբիստներն ասում են. «Շատ երկրներ կռվել են իրար հետ, օրինակ Ֆրանսիան ու նույն Գերմանիան, բայց հիմա իրար հետ ապրում են խաղաղ ու առողջ»։

Դե, իհարկե, ժողովուրդներն ու ազգերը կռվել են, հաշտվել են, միավորվել ու բաժանվել են, ինչպես գերմանացիներն ու ֆրանսիացիները, բայց կա մի առանցքային պահ.

Ո՛չ գերմանացիները, ո՛չ ֆրանսիացիներն իրենց առջև խնդիր չեն դրել տոտալ ոչնչացնել միմյանց կամ անվերապահ վտարել՝ որպես էթնիկ միավոր ինքնիշխան բնակության տարածքներից, սակայն թուրք-ադրբեջանական տանդեմը անցյալում, ներկայում և ապագայում դրել և իր առջև դնում է բնիկ հայ ազգաբնակչության ոչնչացման կամ արտաքսման խնդիր իր պատմական Հայրենիքից։ Այսինքն՝ այստեղ գործ ունենք ոչ թե դասական պատերազմի, այլ տարածաշրջանում հայկական էթնիկ գործոնի ՈՉՆՉԱՑՄԱՆ համակարգված պլանաչափ քաղաքականության հետ։

Ուշադրություն դարձրեք ևս մեկ նրբության՝ մենք հազարավոր տարիներ կռվել ենք իրանցիների հետ, սակայն ոչ մենք, ոչ իրանցիները փոխադարձ ոչնչացման նպատակ չենք դրել, ինչը մեծ հաշվով Իրանի հետ մեր ջերմ ու բարեկամական հարաբերությունների հիմքն է։

Հուսով եմ, որ բոլորս հասկացանք տարբերությունը:

…

Այսպիսով, երբ մեզ բերում են «խաղաղ համակեցության» օրինակներ, մենք պետք է հստակ հասկանանք, որ թուրքերի և ներկայիս Թուրքիայի դեպքում դա ապրիորի անհնար է, քանի դեռ թուրքերը չեն վերանայել Հայաստանը, Արցախը և հայերին դուրս մղելու/ոչնչացնելու իրենց պետական հայեցակարգը ամբողջությամբ։

Իսկ դա թուրքերը մոտ ապագայում չեն վերանայի։

Հ.Գ․

Խորհուրդ կտամ  թուրքերի հետ բոլոր «բարիշողներին»` ուսումնասիրել ստորև ներկայացրած լուսանկարների պատմությունը։

Սա որպես բարի խորհուրդ։

Արման Աբովյանի ֆեյսբուքյան էջից