Բաքվի ստախոսը խոստովանեց…
«Ապշերոնյան խան» Ալիևը շարունակում է հնազանդորեն պաշտպանել Թուրքիայի շահերը մեր տարածաշրջանում: Ահա՝ հոկտեմբերի 12-ին նա այդ մասին բացահայտ հայտարարեց թուրքական «Haber Global» հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում: Իբր, «ես ուզում եմ փոխել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում բանակցությունների ձևաչափը. թող Թուրքիան դառնա չորրորդ համանախագահ»: Հասկանալի է, չէ՞, թե ինչու քրդական արյունով այս ղարա-գոյունլուն խորտակեց իր ավելի քան 4 հազար քաղաքացիների կյանքը: Բայց մեզ չի հետաքրքրում, թե թշնամու մոտ ինչքան և ով է սատակում: Մեզ համար անհասկանալի է, թե որքան ժամանակ Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ը և Ֆրանսիան մտադիր են սպասել, որ Ալիևը «ավելի իմաստունանա-խելոքանա» իր թուրք ընկերների հետ միասին: Ալիևը նոր էր պայմանավորվել Մոսկվայում. այո, բանակցությունները նույն ձևաչափով էին: Եվ հոկտեմբերի 12-ին, ընդամենը 2 օր անց, նա խոսում է Անկարայի նոր դերի մասին մեր տարածաշրջանում: Հատկապես զարմանալի է Ֆրանսիայի կեղծավորությունը. նույնիսկ Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովին «այցելելով», Հայաստանի և «Բաքվի Հանրապետության» գործընկերների հանդիպումից առաջ, Փարիզը սպառնացել է ԵԱՀԿ-ում բարձրացնել ՄԽ-ից Թուրքիային դուրս շպրտելու հարցը: Այժմ թուրքերի խամաճիկ Ալիևը խոսում է Թուրքիայի դերի բարձրացման մասին, և նախագահ Էմանուել Մակրոնը լռում է: Տիար Մակրոն՝ ալլո, պատասխանեք… Ի՞նչ եք մտադիր անել, բայց ոչ միայն Անկարայի, այլև թուրքերի խամաճիկ Ալիևի հետ: Սա հռետորական հարց չէ, մենք արդեն գրել ենք, որ աշխարհը պարտավոր է հեռացնել Թուրքիային մեր տարածաշրջանից և լուծարել Ալիևի հանցավոր ռեժիմը:
Բայց հիմա մենք ուզում ենք ցույց տալ «Ապշերոնյան խանի» ճարպիկ խաբեությունը և կեղծիքը, սուտը: Հոկտեմբերի 9-ին նա հաղթականորեն հայտարարեց, որ գրավել է մեր արցախյան Հադրութը: Դատելով Հայաստանի ՊՆ հաղորդագրություններից և Արցախի Պաշտպանության բանակի շտաբից հասնող լուրերից՝ իրավիճակը բարդ է, և շարունակվում են մարտեր, բայց Հադրութը մերն է ՝ ՀԱՅԿԱԿԱՆ, և ոչ թե թյուրքական: Իսկ հոկտեմբերի 12-ին, թուրքական հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում, Ալիևը վերջապես խոստովանեց, որ ինքը ստում է աշխարհին՝ սկսած հոկտեմբերի 9-ից: Մի բան մեջբերենք այս հարցազրույցից՝ համոզվելու համար, որ քրդերի ու ղարա-գոյունլու ցեղի պայծառ ներկայացուցիչը պարզապես պաթոլոգիական ստախոս է:
Սկզբում «ապշերոնյան խանը» զվարթորեն հայտարարեց. «Ադրբեջանի բանակը շարունակում է իր «ազատագրական առաքելությունը» Լեռնային Ղարաբաղում»: Թուրքերի (դադարեք խաղալ բառերի հետ. սրանք թուրքեր են, մեր թշնամիները, ոչ թե «հակառակորդը») խամաճիկի՝ «ազատագրման» մասին արտահայտությունը, մենք ենք դրել չակերտների մեջ. բնականաբար, ստախոսի մոտ այդպես չէ: Եվ հիմա՝ Ալիևի հետագա հայտարարությունները. «Այս դիրքերը պարտադիր չէ, որ գյուղեր կամ քաղաքներ լինեն: Թող դա լինի բարձունք, լեռ. սա նույնպես կարևոր է: Ինչևէ, մեկը՝ մենք, վերադառնալու ենք քաղաքներ: Մեզ համար ամենակարևոր խնդիրը ռազմավարական բարձունքներ վերցնելն է: Հադրութ քաղաքի շրջակայքում ամեն ինչ գտնվում է մեր վերահսկողության տակ: Բայց քաղաք մտնել-չմտնելը այլ հարց է: Մենք նման քաղաքական պարտավորություն չունենք՝ հայտարարելու մի տեղ այսօր, իսկ մյուսը՝ վաղը: Որոշ դեպքերում մենք ազատագրում ենք գյուղեր և քաղաքներ, բայց այդ մասին հայտնում ենք մեկ-երկու օրվա ընթացքում: Եվ սա ունի իր մարտավարությունը»:
Իլհամ էֆենդին ստեց… Այնուամենայնիվ, ի՞նչ սպասել քրդա-թուրքից: Ո՞վ է երբևէ նրա մեջ մարդ տեսել: Ոչ մենք. դրանք՝ Հայաստանի իշխանություններն էին…
Սերգեյ Շաքարյանց
