բանակցային

Եռաբլուր պանթեոն-սրբավայրը շատ բաների լուռ վկան է։ Այստեղ, բոլորն էլ գնդապետ Սերգեյ Շաքարյանի (մեր Սերժոն) նման հերոս տղերք են՝ անմնացորդ

Այգեկցին իհարկը Նիկոլին չէր ճանաչում, բայց գրականությանն է ավանդել ֆանտաստիկ հիմարության մասին այս տիպիկ առակը։ «…Հավաքվեցին մի անգամ այծերը և

Մարդիկ բարեկամ գյուղի հետ, փոքր հանդամասի համար, տասնյակ տարիներ, զենքերով չեն կարողանում համաձայնության գալ, սա բանավոր ըմբռնումով, մի ամբողջ սահմամերձ

Նիկոլը հանդիպում է միայն թատրոնի պատրաստած՝ անդեմ, ասելիք չունեցող, չոբանի մահակով հրապարակ քշած մասսայի հետ։ Մարդկանց, ովքեր արժանապատվություն ունեն, Հայրենիք

Նիկոլի հետևից ԵՌԱԲԼՈՒՐ գնալ, նշանակում է հայրենիք վաճառած դավաճանի հետ, գնալ հայրենիքի պաշտպանության համար զոհված հերոսի գերեզմանին։ Նույնն է, թե