Արծրուն Պեպանյան

Արցախը կրկին վտանգված է, սակայն հայ ժողովուրդը 1988-ի նման միակամ դուրս չի գալիս պայքարի: Ավելին, քիչ չեն Արցախն ուրացածները, Արցախի

Արևմուտքը հասկացրեց, որ կրծքով պաշտպանելու է ներկա իշխանություններին, իհարկե, իր շահերից ելնելով։ Սա բավականին դժվարացնում է հնարավոր իշխանափոխությունը։ Այսինքն՝ ընդդիմության

Դիմադրության շարժումը լինելով քաղաքագետների ուշադրության կենտրոնում՝ նպաստում է քաղաքական մտքի զարգացմանը։ Միտք, որը, ցավոք, գտնվում է շրիշակային հարթության վրա, այդ

«Վերելքի» նախորդ թողարկման ժամանակ ներկայացվեց հայի պասիոնար տեսակի վերացման ճակատագրական ազդեցությունը մեր ժողովրդի որակի վրա: Բայց աղետը դրանով չի սահմանափակվում,

Մեր գլխավոր խնդիրը պասիոնար տեսակի բացակայությունն է, տեսակ, որը մենք կորցրինք 1000 տարի առաջ և առանց այդ տեսակի մեր ժողովրդի

Վերելք հաղորդաշարը պարբերաբար անդրադառնում է վերջին շրջանում ձևավորված քաղաքական մտահոգ հարթակներին, նպատակ ունենալով հանրայնացնել նրանց եզրահանգումներն ու առաջարկները, որպեսզի կարողանանք

Առկա քաղաքական մտածողությունը մեր խնդիրը չի լուծելու․ եթե մեր քաղաքական ուժերը 30 տարվա ընթացքում չտեսան, որ ժողովուրդը ներքին լուրջ խնդիրներ

Շատերը հիմա ընդունում են, որ սխալվել են քաղաքական հարցերի հետ կապված որոշում կայացնելու ժամանակ։ Ինչո՞ւ սխալվեցին, ի՞նչն է մարդկանց դրդում