Ասատրյան

Համացանցում կարելի է հանդիպել այսպիսի տխուր գրառումների՝ – «Հայաստանի հասարակությունն ինքնամեկուսացել է իշխանությունից, ինքնամեկուսացել է ընդդիմությունից, ինքնամեկուսացել է իրականությունից և

Թումանյանը «Մարգարե» վերնագրով մի բանաստեղծության մեջ պատմում է այն մասին, որ մարգարեն ջանում է հոգ տանել մոլորյալ մարդկանց փրկության մասին,

«Փրկել Հայրենիքը օխլոսից» շարքի առաջին թողարկման ժամանակ ընդհանուր գծերով ներկայացվեց պետության բավարար զգացողություն, ընկալում չունեցող մեր ժողովրդի վերափոխման մի տարբերակ։

Ցավոք մեր ժողովրդի միջինացված մտածողության մեջ չկա պետության զգացողություն, ընկալում, և հետևաբար մեր ժողովուրդը չի զգում, որ պետություն է կորցնում:

Պատմական հանգամանքների բերումով` չունենք պետականակիր ժողովուրդ, հետևաբար և մեր անվտանգությունն ու զարգացումը երաշխավորող պետություն։ Եթե չենք ուզում որպես տեսակ վերանալ,