Նազանիների կոչը, խոսքը հայ մայրերին և աշխարհի հայերին
Հայաստան ասելիս… ես սկսել եմ լռել:
Վտանգված է մեր հողը, վտանգված, հայե՜ր:
Ու եթե մենք լռում ենք, ի՞նչու ենք մեղադրում աշխարհին.
Աշխարհը՞, թե՞ մենք ենք տերը մեր երկրի:
Թե մենք չպահենք մեր հողը, բա էլ ո՞վ պահի:
Թե մենք չսիրենք մեր հողը, բա էլ ո՞վ սիրի:
Հայուհի, ոտքի, ոտքի, հայուհի՜,
Դու՜ ես մայրը հայոց սուրբ հողի:
Ուժ տուր հայ զինվորին և օրհնիր նրան:
Օրինակ ծառայիր հպարտ կեցվածքով:
Ասա որդիներիդ, որ լինեն միասնական,
Պայքարեն Աստծով, պայքարեն ոգով:
Աշխարհի հայեր, հայ երկիրը կանչում է,
Թշնամին հասել է, եկել է մեր տուն:
Իշխանությունը խաղաղությունը մուրում է,
Թուրքն էլ լսում ու մեր բալեքին ուտում:
Տեր եղեք, տեր եղեք ձեր երկրին,
Ձեր պապերի ու տատերի շիրիմներին:
Միացեք, որ հաղթենք թուրք շներին,
Միացեք, որ պատժենք հայ դավաճաններին:
Հողը սուրբ է, այն եղել է և կա,
Իսկ սուգը հավերժ է, թե պայքար չկա:
Թող հայերն արթնանան, թող մի բռունցք դառնան:
Աստված ձեզ պահի, Արցախ, Հայաստան:
Բանաստեղծության հեղինակ` Ա.Հովներ