Ալիևն Ուկրաինայից տհաճ անակնկալ է ստացել

Օրերս Ուկրաինական մի քանի ֆորումներում հաղորդագրություններ հայտնվեցին այն մասին, որ Ուկրաինան Ադրբեջանից ստանում է ոչ միայն պարենամթերք, դեղորայք և բարոյական աջակցություն, այլև ծանր,բարձր ճշգրտությամբ սպառազինություն: Այդ հայտարարությունները չէին նշմարվի տեղեկատվական պատերազմի հոսքում, եթե նրանց հետ չհրապարակվեին ադրբեջանցի պաշտոնյաների կնիքներով և ստորագրություններով փաստաթղթեր, որոնք հաստատում են Ուկրաինային QFAB-250 LG բարձր ճշգրտությամբ կառավարվող ավիացիոն ռումբերի մատակարարումները:

Մասնավորապես, համացանցում հայտնվել են ադրբեջանական CIHAZ Industrial Association պետական ընկերության փաստաթղթերը, որից երևում է, որ զենքի մատակարարումներն անցել են երրորդ երկրների տարածքով ՝ չեզոքության “պահպանման” նպատակով: Նշվում է, որ ի սկզբանե ավիառումբները տեղափոխվել են Սուդան, այնտեղից Ուկրաինական “Մերիդիան” ավիաընկերությունը նրանց տեղափոխել է լեհական Ժեշուվ օդանավակայան, որից հետո սպառազինությունը հասցվել է Ուկրաինա: Նման մատակարարումները կատարվել են կանոնավոր կերպով։ Ընդամենը ապրիլին նման 8 չվերթ է կատարվել։

Ռուսաստանի եւ Ուկրաինայի միջև ռազմական հակամարտության սկսվելուց ի վեր Բաքուն պաշտոնապես չեզոք դիրքորոշում ուներ ։ Ռուսաստանի կողմից ԴԺՀ-ի եւ ԼԺՀ-ի անկախության ճանաչման նախօրեին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը և Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը ստորագրել են դաշնակցային հռչակագիր: Այդ ժամանակ Ւ. Ալիևը կարևորեց Ռուսաստանի հետ համագործակցությունը՝ դեպի Եվրոպա գազի արտահանման ոլորտում։ Հատկանշական է, որ ավելի վաղ Ի. Ալիեւը պաշտոնական այց էր կատարել Կիև, որտեղ Ադրբեջանի եւ Ուկրաինայի նախագահները միջպետական փաստաթղթեր են ստորագրել և հաստատել են երկու բարեկամ երկրների ինքնիշխանության և տարածքային անձեռնմխելիության վերաբերյալ դիրքորոշումները:

Սկանդալն արագ կոծկել չի հաջողվել։ Ամերիկայում, որն արդեն մտել է նախընտրական մրցավազք, լուրը խլել են հանրապետական լրատվամիջոցները (https://kpnews.eu/43311-azerbaijan-provides-air-bombs-to…).

Արդյունքում Ադրբեջանի ղեկավարությունը հայտնվել է անհարմար վիճակում ։ Սպառազինությունների միջազգային շուկայում ամեն ինչ հիմնված է ոչ պաշտոնական պայմանավորվածության վրա, ուստի պատերազմող երկրին զենքի գաղտնի մատակարարումները կարող են լիովին ոչնչացնել պետության հեղինակությունը:

Սակայն չի կարելի բացառել, որ Բաքվի համար այդքան անհարմար փաստաթղթերի հայտնվելը ուկրաինական համաժողովում պատահական չէ ։ Բոլոր հարթակներում բազմաթիվ նույնատիպ մեկնաբանություններ կան՝ այսօրվա ուկրաինական քարոզչությանը բնորոշ հայրենասիրական ոգով, թե ռումբերը «վրեժխնդրության զենք»կդառնան ռուսների դեմ ։ Իհարկե, Ուկրաինան կարող էր ակամա “փչացնել” իր ադրբեջանցի մատակարարներին ՝ չափազանց տարվելով քարոզչությամբ։ Սակայն ավելի շատ հավանական է, որ Կիևն ավելի նուրբ խաղ է վարում ։ Շատ հավանական է, որ «սլիվը» միտումնավոր էր և նպատակ ուներ ստիպել Ադրբեջանին հրաժարվել չեզոքությունից և միանալ Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցներին ։

Ամեն դեպքում, Իլհամ Ալիևի երկակի քաղաքականության հետեւանքով առաջացած սկանդալը ոչ լավագույն ձևով կանդրադառնա Ադրբեջանի հեղինակության վրա՝ ինչպես Արևմուտքում, այնպես էլ Արևելքում: Բաքուն ստիպված կլինի ժամանակավորապես զսպել իր հավակնությունները։

 

Աղվան Պողոսյան