Հայաստանում վիճակը ողբալի է, Հայաստանի շուրջ` առավելևս

Եկեք դիտարկենք այսօրվա իրականությունը Հայաստանում և նրա շուրջ: Ինչպիսի՞ շիզոֆրենիկ պետք է լինես, որպեսզի հույս ունենաս, որ այս կամ այն տարածքը ​​թշնամուն հանձնելով՝ կստանաս «բարենպաստ ապագա»: Հայաստանը կորցրել է իր ՊԱՇՏՊԱՆԱԿԱՆ վահանը՝ Արցախի Հանրապետությունը: Իրավիճակն ավելի վատ է, քան 1988-ի ամռանը, Սումգայիթում տեղի ունեցած ցեղասպանությունից հետո, ավելի վատ, քան տխրահռչակ «Օղակ» («Կոլցո») գործողությունից հետո, ավելի վատ, քան 1992-ի ամռանը, երբ բոլոր ուղղություններով ֆաշիստները շտապում էին Կապան և Ստեփանակերտ…

Ցանկություն չունենք «քննարկելու», թե 2018 թվականին ինչ տեսակի կեղտ է եկել իշխանության: Այսօր դա տեսնում են Հայաստանում ընտրողների առնվազն 70-80%-ը, եթե՝ ոչ ավելին: Աստված տա, որ նրանք հասկանան՝ իրենք նույնպես մասնակցել են մեր հասարակության այդ ճակատագրական սխալին, որը հավասար է հանցանքի, երբ 2018թ. դեկտեմբերի 9-ին որոշել են կամ ընդհանրապես չգնալ ընտրատեղամասեր, կամ գնացել և ձայն են տվել Տեր-Պետրոսյանի գրպանի խամաճիկին

Ցանկանո՞ւմ էիք «էժան գնով» պատերազմ հրահրել, որպեսզի Իրանն ու Ռուսաստանը անպայման ներգրավված և ներքաշված լինեին դրանում: Այդպիսին էր ԱՄՆ-ի, սիոնիստների և Թուրքիայի «պատվերը». այդպես չէ՞, «սորոսականներ»: Դե, ձեզ, կիսագրագետներին, Իրանի և Ռուսաստանի Դաշնության հետախուզական ծառայությունները «ընթերցեցին առանց բառարանի»: Դուք զոհաբերեցիք մեր հազարավոր երիտասարդ տղաներին՝ ի շահ Միացյալ Նահանգների և Իսրայելի, դուք հանձնեցիք այն, ինչը չէր պատրաստվում հանձնել (Շուշի, Բերձոր, Հադրութ) անգամ Տեր-Պետրոսյանը: Դուք ոչնչացրել եք ամբողջ Հայաստանի «ոգին», ոչ միայն Արցախը: Փառք Աստծո, որ կա սթափություն և զայրույթ, ձեր հանդեպ զայրույթ, տականքներ՝ ազգանուններով, որոնք վերջանում են «-յան»… Վերջապես, փետրվարի 27-ին Երևանում, բողոքելով թուրք Կոկոլ Փաշինօղլու բանդայի դեմ, բարձրաձայնեց. «Հայաստանը՝ առանց թուրքի»: Փա՛ռք Աստծո. հասկացան, որ միայն թուրքը կարող է այդքան լկտիաբար ՄԵՐ Շուշին հանձնել կովկասյան թաթարներին, որը կարող է կեղծավոր լինել Ծիծեռնակաբերդում. ասում են, թե իբր եկել էր հարգանքի տուրք մատուցելու Սումգայիթի ցեղասպանության զոհերի հիշատակին… Թո՛ւրք. մի՞թե դու ուրախ չես, որ 1988-ին քո տերերը Սումգայիթում մորթեցին հայերին և հայուհիներին: Դու, երևի,  քո փտած ընտանիքի հետ միասին նշել ես, որ քոչվորները սպանում են հայերին… Համենայդեպս, կովկասյան թաթարների շրջանում ընդունված է՝ սպանել հայերին և տոնել՝ «հաջող հանցանքի» կատարումը… նրանք սեղաներն էին բացում Սպիտակի երկրաշարժի օրերին և հետո…

Բայց Հայաստանի շուրջ՝ ևս սարսափելի ճնշող իրավիճակ է: Արցախը բռնազավթված է, Արցախում կա Թուրքիայի և Սիրիայից թուրքամետ ահաբեկիչների բացահայտ ռազմական ներկայություն: Ռուսական հարցը առանձին է, և այն միշտ պետք է քննարկվի առանձին և մանրամասնորեն: ԱՄՆ-ը Սիրիայում հարձակվեց իրանամետ ուժերի վրա (զինյալները Իրաքից): Աշխարհն սպասում է «պատասխանի»: Հունաստանի հովանու ներքո ընթանում է Թուրքիայի հակառակորդների միավորման գործընթացը: Թուրքիան ակնհայտորեն փորձում է սադրել՝ «հիմնավորվելով» Ուկրաինայում և սպառնալով «վերադարձնել» Ղրիմը… ԱՄՆ-ը նույնպես «մտահոգված է» Ղրիմով: Իրանը շարունակում է հագեցնել իր ամբողջ հյուսիս-արևմուտքը նոր ռազմաբազաներով, այսինքն`Թուրքիային, Նախիջևանին, Հայաստանին և Կովկասի-թաթարստանին սահմանակից տարածքներում: Հանձնելով Արցախը՝ ենոքավանցի բթամիտ թուրքը ոչ մի յոտայով չնվազեցրեց Հայաստանի համար սպառնալիքը. ընդհակառակը, արդեն հենց Հայաստանը կորցրեց իր անվտանգությունը: Այժմ լարվածություն կա բոլոր ուղղություններով, չնայած Արցախը նախկինում փակում էր Գեղարքունիքի և Սյունիքի մարզեր տանող ճանապարհը: Այսօր շատ պայթյունավտանգ է Հայաստանի շուրջ. և դա նաև թուրքերի և հայ դավաճանների «կառավարման» հետևանք է…

Սերգեյ Շաքարյանց