Հայաստանում ամենատպավորիչը ալկոհոլն է. Русский ориенталист
Русский ориенталист թելեգրամյան ալիքը գրում է. «Հայաստանից ամենավառ տպավորություններից մեկը ալկոհոլն է: Մի ծիծաղեք: Հասկանալի է, որ ազատ ժամանակի մեծ մասն այնտեղ անցկացնում ես սեղանի շուրջ, բայց կարծում եմ, որ այդպես է անդրկովկասյան բոլոր հանրապետություններում: Իսկ ընդհանրապես, իմ ծննդյան օրն էր:
Այսպիսով, ես շատ տպավորված եմ հայկական գինու և ոգելից խմիչքների որակով: Համեմատության համար նշենք, որ վրացական գինին շատ թույլ է, ադրբեջանականը նույնպես: Բայց տասը տարում հայերին հաջողվել է գինեգործությունը հասցնել եվրոպական (այս դեպքում՝ բառը կիրառելի է) մակարդակի:
Անապակ կարմիր և սպիտակ գինիների բազմաթիվ փոքր արտադրողներ: Բոլոր անունները չեմ կրկնի: Ես հիշեցի ընդամենը մի քանի ղարաբաղյան նամականիշ, որոնք այժմ անցել են Ադրբեջանին և չեն արտադրվի: Վերցրի այս անհետացող գինու մի քանի շիշ:
Ինչ վերաբերում թունդ խմիչքներին, խոսքս հայկական կոնյակի մասին չէ. այն ինձ չի տպավորում: Այնտեղ շատ ավելի համեղ խմիչքներ կան՝ դա օղիներն են: Շատ զիլ են: Թթի, հոնի, ծիրանի և էլի ուրիշներ, բոլորը չեմ հիշում: Նախ, նրանք դժոխայինորեն թունդ են, բայց խմելը հեշտ է: Երկրորդ, անխուսափելի թրթիռներից հետո դուք նորմալ եք զգում: Եվ երրորդ, նրանք լավ են համակցվում սննդի հետ:
Ես չեմ կարող հասկանալ, թե ինչպես վրացականը փիառը գերազանցեց հայկականը: Ես Վրաստանում եղել եմ. դա բոլորովին այն մակարդակը չէ: Դեռ այն ժամանակ մտածեցի, որ Մոլդովան ավելի հետաքրքիր է սննդի և գինու տեսանկյունից, իսկ սիրված Բալկանները ավելի զիլ է: Իսկ հիմա Հայաստանը գլխավորում է Անդրկովկասը, սերբերն և հույները ստիպված կլինեն լարվել: Երբ սեղանի վրա տեսա մանկությունից ծանոթ օդեսա-բուլղարական արտադրանքները` ոչխարի հոտավետ պանիր, ղավուրմա և սմբուկի խավիար, ես համադամային օրգազմ ապրեցի:
Մի խոսքով, ես հասկացա, թե ինչպես են հայերը պատմության մեջ պարտվել պատերազմներում. հաղթելուց հետո նրանք սկսում են տոնել, և տոնում են երեսուն տարի»:
