ՌԴ ԱԳՆ-ը որոշել է այլևս չլռել՝ ի պատասխան Երևանից հնչող ստերի…
Մոսկվայում «ոմանք», կարծում ենք, այլևս չեն ուզում շարունակել Փաշինյանի իշխանության «գործունեությունը» «հայրենասիրական» անվանելու և «Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները խորացնելու ձգտող անձինք» խաղը։ Այլ կերպ հնարավոր չէ գնահատել այն փաստը, որ 2021 թվականի դեկտեմբերի 3-ին ՌԴ ԱԳՆ-ը Ա. Սիմոնյանին բացահայտ մեղադրել է ստախոսության մեջ։ Հուսով ենք, որ Հայաստանի քաղաքացիներն այս կամ այն չափով հետևել են իրադարձություններին և գիտեն, որ համեմատաբար վերջերս խամաճիկ ռեժիմի հիմնասյուներից մեկը, որը նաև Ազգային ժողովի նախագահն է, հանդիպում է ունեցել ռուսական ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչների հետ, և այս հանդիպմանը նա ստիպված էր պատասխանել ծանր հարցերի։ Մասնավորապես, մեղադրանք է հնչել, որ հենց Հայաստանի իշխանություններն են Արցախը բացահայտ «հանձնել» կովկասյան թաթարներին և Թուրքիային։
Ա. Սիմոնյանը փորձել է «դուրս գալ» իրավիճակից, և, հուսանք, շատերն են տեսել այս տեսակադրերը։ Արդյունքում Հայաստանի Ազգային ժողովի նախագահը, անդրադառնալով ինչ-որ «Լավրովի պլանի», «Ղարաբաղի հանձնումը» կապել է Ռուսաստանի հետ։ Այսինքն, ըստ էության, առաջարկել է համարել, որ «Ռուսաստանն է Արցախը հանձնել» թուրքերին…
Եվ ահա դեկտեմբերի 3-ին ՌԴ ԱԳՆ-ը պատասխանել է։ Այդ օրը ռուսական բոլոր լրատվամիջոցները՝ սկսած «ՌԻԱ-Նովոստի» պետական գործակալությունից, հեռարձակել և տարածել են ռուսական դիվանագիտության պատասխանը։ Քաջատեղյակ լինելով, որ Երևանում Հայաստանի քաղաքացիներին քչերը կպատմեն ՌԴ ԱԳՆ-ի պատասխանի մասին, մեջբերենք ստի մեջ մեղադրանքի հիմնական կետերը, որոնք Մոսկվան նետել է Փաշինյանի խամաճիկ ռեժիմի դեմքին։ Այսպիսով, ահա, թե ինչ են Մոսկվայում՝ Սմոլենսկի հրապարակում պատասխանել Երևանը գրաված արտատարածաշրջանային ուժերի գործակալներին. «Նշված զրույցի ընթացքում ՀՀ ԱԺ հարգարժան նախագահ Ա. Սիմոնյանը, անդրադառնալով «հայ հասարակության» մտքերին, թե «Ռուսաստանը հանձնել է Ղարաբաղը», հայտարարել է. «Եթե ինչ-որ մեկը պատրաստվեր ինչ-որ բան հանձնել, ապա դա անելու մի քանի տարբերակ կար, այդ թվում՝ «Լավրովի պլանը»»։ Միաժամանակ նա ընդգծել է, որ ոչ ոք ոչինչ չի հանձնել,- լրագրողներին հայտնել են ՌԴ ԱԳՆ-ից և դրանով ավարտել:- Դժվար է մեկնաբանել մի բան, որը գոյություն ունի ոչ թե իրականության, այլ երևակայության մեջ։ «Լավրովի ծրագիրը» նույնպես պատկանում է նման մտացածին իրողություններին»։ ՌԴ ԱԳՆ-ը նաև հավելել է, որ «հանձնելու» մասին չի կարելի խոսել, քանի որ խոսքը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության փուլային կարգավորման մասին է։ ՌԴ ԱԳՆ-ը հիշեցրել է, որ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները 2019 թվականի հունիսին կողմերին են փոխանցել կարգավորման ծրագրի վերջին տարբերակը. «Նախատեսվում էր առաջին փուլում Ադրբեջանին վերադարձնել հինգ շրջանները, երկրորդում՝ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի որոշման հետ կապված պարտադիր պայմանով։ Ծրագրի այլ տարրերի թվում՝ ԼՂ-ի համար նրա բնակչության լիարժեք ապրուստն ապահովող իրավունքների ճանաչումը, Լեռնային Ղարաբաղի ներկայացուցիչների մասնակցությունը ԵԱՀԿ նիստերին, ապաշրջափակում, սահմանների բացում, ուժի չկիրառման վերաբերյալ կողմերի պարտավորությունների ընդունում, Լաչինի միջանցքի լայնության և կարգավիճակի հարցի լուծում՝ հաշվի առնելով Քելբաջարի և Լաչինի շրջանների վերադարձը Ադրբեջանին։ Ինչ վերաբերում է ԼՂ կարգավիճակին, ապա մինչ 2020 թվականի աշունը բանակցային սեղանին դրված առաջարկները բառացիորեն նախատեսում էին հետևյալը. Լեռնային Ղարաբաղի իրավական կարգավիճակի վերջնական որոշում՝ կողմերի համաձայնեցված ժամկետներում, ՄԱԿ-ի կամ ԵԱՀԿ հովանու ներքո, Լեռնային Ղարաբաղի բնակչության ազատ կամքը արտահայտող և միջազգային իրավունքի նորմերին և սկզբունքներին համապատասխան իրավաբանորեն պարտադրող բնույթ ունեցող համազգային քվեարկության անցկացման եղանակով»:
Այնուհետև, ՌԴ ԱԳՆ-ն ընդգծում է. «Միևնույն ժամանակ, քվեարկության դրված հարցի կամ հարցերի ձևակերպումը ոչնչով չի սահմանափակվելու, և ցանկացած արդյունք կհարգվի կողմերի կողմից։ Այս առաջարկները, թեև հնարավոր չեղավ հասնել ամբողջական համաձայնության, սակայն չեն մերժվել ո՛չ Հայաստանում, ո՛չ Ադրբեջանում։ Փաստերը խոսուն են. խաղաղ կարգավորման շատ հնարավորություններ բաց են թողնվել, և ոչ Ռուսաստանի Դաշնության մեղքով։ Եվս մեկ անգամ համեմատեք համանախագահների նշված առաջարկները ներկայիս իրավիճակի հետ և հետևություններ արեք»։ Մի պահ պաուզա անենք։ ՌԴ ԱԳՆ-ի պատասխանում նորություն չկա. այս ամենը քաջ հայտնի է, քանի որ հայտարարության մեջ ներկայացված են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի այսպես կոչված «մադրիդյան սկզբունքների» հիմնական կետերը։
Բայց հիմա շարունակենք. «ՌԴ ԱԳՆ-ը միշտ հարգում է այլ երկրների հասարակական կարծիքը, նույնիսկ եթե համաձայն չեն դրա հետ։ Դա կրկնակի ճշմարիտ է, երբ խոսքը վերաբերում է մեր դաշնակիցներին և բարեկամներին, որոնց թվին է պատկանում Հայաստանը,- նշվում է ՌԴ ԱԳՆ-ում: -Ցանկացած հասարակությունում կարծիքներն ու գնահատականները տարբեր են, իսկ լրատվական տարածքում հաճախ կրկնվում են միտումնավոր կանխակալ դատողություններ, որոնք հաճախ քաղաքական շահարկումների արդյունք են։ Խորապես ցավալի է, որ որոշ հայ քաղաքական գործիչներ ոչ միայն չեն հերքում Ռուսաստանին չպատկանող Լեռնային Ղարաբաղի «հանձնման» մասին անհեթեթ «մտքերը», այլ, ըստ էության, համաձայն են նման անհիմն դատողությունների հետ»,- նշել է ՌԴ ԱԳՆ-ը։
Եզրափակելով՝ հավելենք. մեկնաբանելու ոչինչ չկա, ՌԴ ԱԳՆ-ը բացահայտ մեղադրել է «Քաղաքացիական պայմանագրի», և, ըստ էության, պետական հիերարխիայի երկրորդ դեմքին կանխամտածված ստի և «քաղաքական մանիպուլյացիաների» մեջ։ Հիմա բոլորը պետք է հասկանան, որ Հայաստանի ողջ բնակչությունն այսօր զոհ է հենց այս քաղաքական մանիպուլյացիաների, ինչպես նաև, այսպես կոչված, «իշխանության» կանխամտածված ստախոսության, իսկ իրականում՝ արտատարածաշրջանային ուժերի խամաճիկների զոհ է։ Եվ պետք է սպասել, որ որոշ ժամանակ անց նույնատիպ կամ նման մեղադրանքներ կհնչեն նաև Իրանի ԱԳՆ-ի կողմից։
Սերգեյ Շաքարյանց
