Թուրքիան հանկարծ հիշեց ԱՄՆ-ի հանդեպ իր մեծ սերը

Թուրքիան չկարողացավ համաձայնության գալ Ռուսաստանի հետ (հիշեք Պուտինի և Էրդողանի վերջին անհաջող հանդիպումը), և ճոճանակի քաղաքականության շրջանակներում Թուրքիան հանկարծ հիշեց ԱՄՆ-ի հանդեպ իր մեծ սերը:

Այժմ թուրքերը ակտիվորեն մշակում են ամերիկացիներին` հարաբերությունները վերականգնելու համար:

Այսպիսով, ես ավելի քան վստահ եմ, որ Թուրքիան երբեք դուրս չի եկել ամերիկյան ազդեցության ուղեծրից, ավելին՝ թուրքերի գլոբալ քաղաքականությունը չի կարող համաձայնեցված չլինել ամերիկացիների հետ: Իհարկե թուրքերը փորձում են խաղալ ռուսների և ամերիկացիների հակասությունների դաշտում, սակայն ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ այդ խաղը վերադարձրեց թուրքերին դեպի իրենց ամերիկյան «հարազատ» տուն։

Այս պարագայում, հետաքրքիր է կարդալ ԱՄՆ-ում Թուրքիայի դեսպան Մուրատ Մերջանի հոդվածը.

…

Եկել է ժամանակը Թուրքիայի և Միացյալ Նահանգների մերձեցման համար,

«Defense One»

Հատվածներ հոդվածից.

Արդեն հիմա, անդրատլանտյան համայնքը բարդ է և նուրբ: Եթե նրանց չկանգնեցնենք, «Մեծ Եվրասիայում» թվացյալ մեկուսացված ճգնաժամերը կառաջացնեն քաղաքական, տնտեսական և անվտանգային շղթայական ռեակցիա`գլոբալ հետևանքներով:

Օպտիմալ դաշինքներ են անհրաժեշտ, եթե ուզում ենք շարունակել միասին աշխատել: Տարածաշրջանում անդրատլանտյան պարտավորությունների ցանկացած վերահաշվարկ պետք է ներառի ընդունակ, հուսալի դաշնակիցներ:

Թուրքիան մնում է այդ դաշնակիցներից և գործընկերներից մեկը:

Դիտարկենք Թուրքիայի ներդրումը Աֆղանստանում: Թուրքիան կենսական դեր խաղաց Աֆղանստանում և այժմ օրինակ է հանդիսանում անդրատլանտյան համայնքի համար:

Թուրքիան համագործակցում է «Թալիբան» շարժման հետ, որպեսզի խրախուսի նրանց ներառական կառավարություն ձևավորելու, ահաբեկչության դեմ պայքարելու և աֆղանական հասարակության բոլոր հատվածների, մասնավորապես կանանց և աղջիկների իրավունքները պաշտպանելու խոստումները: Թուրքիան վերսկսել է մարդասիրական օգնության տրամադրումը աֆղանական ժողովրդին: Թուրքական տեխնիկական թիմերը տեղում էին` KIA- ն վերաբացելու համար: Որոշակի հանգամանքներում մենք կդիտարկենք Կատարի հետ KIA- ի բարենպաստ համագործակցության հնարավորությունը:

Սա ցույց տվեց Թուրքիայի եզակի ներուժը, որը չի կարող փոխարինվել կամ ենթակապալառության հանձնվել «Մեծ Եվրասիայի» որևէ այլ պետության կամ ոչ պետական կառույցի:

Ամենակարևորը, որ Թուրքիայի ավելացված ներդրումը անդրատլանտյան համայնքի ամրապնդմանը հնարավորությունների պատուհան է բացում Թուրքիայի և Միացյալ Նահանգների միջև նոր դաշինքի համար, որը դեռ կարող է գործել ծայրահեղ ճնշման ներքո:

Ցանկացած ռազմավարական հաշվարկներ, որոնք հիմք են ստեղծում «Մեծ Եվրասիայի» բազմաչափ ընդգրկման համար`լինի դա ռազմական, կայունացման, հակաահաբեկչական կամ մարդասիրական ջանքեր, պետք է ամբողջությամբ հաշվի առնել հետևյալ փաստերը. Թուրքիան գտնվում է Մեծ Եվրասիայի խզվածքների բարդ ցանցի էպիկենտրոնում: Թուրքիան հանդես է գալիս որպես հուսալի դաշնակից, որը կարող է օգնել ճգնաժամի ժամանակ կարիքավոր ընկերոջը: Անդրատլանտյան համայնքից դուրս հուսալի և կայուն դաշնակիցների բացակայությունը մեծ խնդիր է:

Թուրքիան և Միացյալ Նահանգները պետք է աշխատեն միասին:

Այն, ինչ կարող է առաջարկել Թուրքիան, բազմակողմանի է:

Թուրքիայի զինված ուժերի արագ պատրաստակամությունը և առավելագույն պատրաստակամությունը թույլ են տալիս հավասարակշռված և արդյունավետ օգտագործել անդրատլանտյան ռազմական ներուժը, ինչը, իր հերթին, հետագայում թույլ կտա համատեղ սպառնալիքների դեմ իրականացնել և պահպանել օպերատիվ գործողություններ:

Թուրքիան նաև օգնում է ուժերի հավասարակշռությունը հօգուտ Մեծ Եվրասիայի անդրատլանտյան համայնքի թեքելու՝ մերժելով չարագործ սուբյեկտների մուտքը  ռազմավարական լանդշաֆտներ: Մասնավորապես, թուրք-ամերիկյան հարաբերությունների ամրապնդումը հնարավորություն կտա երկարաժամկետ պլանավորման համար և թույլ չի տա որևէ հակառակորդի կամ մրցակցի շահարկել ՆԱՏՕ-ի շրջանակներում քննարկումները:

Եվրասիական առեղծվածի ջրերում կայուն և ապահով նավարկելու համար անդրատլանտյան համայնքին անհրաժեշտ են օրինակելի մոդելներ: Թուրքիան կշարունակի առաջարկել «Մեծ Եվրասիայում» ժողովրդավարությունը գլոբալիզացիայի, ուրբանիզացիայի և արդիականացման հետ համատեղելու լավագույն փորձը:

Սա կօգնի անդրատլանտյան համայնքին ստեղծել իրատեսական վերջնական վիճակներ և, անհրաժեշտության դեպքում, կենսունակ ելքի ռազմավարություններ»: 

Քաղաքական վերլուծաբան Արման Աբովյանի ֆեյսբուքյան էջից