Միջանցք՝ ոչ, բայց ճանապարհի հարց քննարկվում է, չի բացառվում՝ հենց Մեղրիով. Hraparak.am
Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև տնտեսական և տրանսպորտային ապաշրջափակման հարցերով ստեղծված միջգերատեսչական աշխատանքային խումբն ապրիլ ամսից ի վեր հանդիպում չի ունեցել։ Հանդիպումների շարքն ընդհատվել է՝ կապված սահմանային լարվածության հետ։ Անորոշ է, թե հաջորդ հանդիպումը երբ տեղի կունենա։ Ձևաչափը, հիշեցնենք, եռակողմ է, երրորդ կողմը Ռուսաստանն է։ Այս մասին «Հրապարակ»-ին հայտնեց ՀՀ փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը, որը գլխավորում է մեր կողմից ձևավորված աշխատանքային խումբը։
–Իսկ ապրիլ ամսվա դրությամբ ի՞նչ ունեիք, ո՞ւր էիք հասել։
-Ապրիլ ամսվա դրությամբ դեռևս փորձագիտական մակարդակով քննարկում էինք նախ իրավական կարգավորումները՝ ԱՊՀ նորմատիվ ակտերի շրջանակներում և միջազգային կոնվենցիաների և պայմանագրերի, որոնց Հայաստանը մասնակից է, նաև ենթակառուցվածքների տեխնիկական հնարավորություններն էին քննարկվում։ Այդքանն էր։
–Ե՞րբ է լինելու հաջորդ հանդիպումը։
-Կառավարության ձևավորումից հետո պարզ կլինեն հանդիպումները և ամսաթվերը։
–Այս ընտրությունները ադրբեջանցիների հետ հարաբերություններում և նրանց ակնկալիքներում որևէ բան փոխե՞լ են։ Ի վերջո, եթե իշխանությունը փոխվել է, հնարավոր է՝ ամեն ինչ այլ հունով ընթանար։
-Ներողություն եմ խնդրում, բայց հարցի հասցեատերը հաստատ ես չեմ։ Դուք խոսում եք ուրախության մասին, ուրախացող հանրությանն էլ երևի պետք է հարցն ուղղել, ես չեմ կարող պատասխանել։
–Բայց, ցավոք կամ բարեբախտաբար, կապ չունեմ այդ ուրախացող հանրության հետ, դրա համար Ձեզ եմ հարցնում։ Ես ուզում եմ հասկանալ՝ Դուք ինչպե՞ս եք տեսնում այս ամենի զարգացումը, քանզի Ալիևն ընտրություններից առաջ ու հետո էլ խոսում էր Սյունիքով միջանցքի տրամադրման մասին և ոչ միայն։
Ես, օգտվելով առիթից, ուզում եմ ևս մեկ անգամ վստահեցնել և արձանագրել, որ միջանցքային տրամաբանության հարց ես երբևէ չեմ քննարկել, չեմ քննարկում և չեմ էլ քննարկելու, դա ուղղակի բացառված է, և էդ կոնտեքստում որևէ բան մեկնաբանելու կարիք և անհրաժեշտություն չեմ տեսնում, որովհետև չի լինելու նման բան։ Դա հնարավոր չէ ուղղակի, դա բացառված է։ Եվ, անկախ նրանից, թե ով է ուրախանում, ով է տխրում, միևնույն է՝ չի լինելու։
–Կներեք, ի՞նչ ասել է՝ միջանցքային տրամաբանություն, ի՞նչ է դա իրենից ներկայացնում։
-Միջանցքային տրամաբանությունը ենթադրում է, որ որևիցե մի հարց, որը կվերաբերի ապաշրջափակման պայմանավորվածություններին կամ հնարավորություններին և որը կենթադրի որևիցե մի սուվերեն հավելյալ իրավունք կամ ծանրաբեռնվածություն, ես բացառում եմ։ Մենք խոսում ենք մեր սուվերեն ենթակառուցվածքների մասին։
–Եթե ավելի պարզ թարգմանենք Ձեր ասածը, կնշանակի, որ եթե ինչ-որ ճանապարհ տրվի, ապա դա չի լինելու որևէ մեկի անմիջական հսկողության ներքո, որևէ մեկը դոմինանտություն չի ունենալու այդ ճանապարհի հարցում։ Ճի՞շտ եմ հասկանում։
-Միանշանակ։ Եվ ոչ թե հսկողության կամ ոչ միայն հսկողության, այլ նաև որևիցե մի արտոնյալ կամ որևիցե մի հատուկ կարգավիճակ։
–Այսինքն՝ ճանապարհ կարող է տրվել, բայց բացառապես երկու կողմից հավասար օգտվելու իրավունքո՞վ։
-Եվ նաև մնացած այլ հարևան երկրների։
–Բայց, ամեն դեպքում, ճանապարհի հարց կարող է քննարկվել կամ քննարկվում է։
-Ապաշրջափակման հարց, այո, մենք քննարկում ենք, և դա նորմալ է, և նման նպատակ ունենք, այո։
–Այսինքն՝ ճանապարհ բացելու նպատակ ունի կառավարությունը, որը կլինի օգտագործման ենթակա Հայաստանի, Ադրբեջանի, գուցե նաև Իրանի և Թուրքիայի կողմից։ Ճի՞շտ եմ հասկանում։
-Ես Թուրքիայի մասով որևէ բան չասացի, դա առանձին քննարկման հարց է։ Բայց էն հարևան երկրները, որոնք էսօր մեր տարածքով անցնելու հնարավորություն ունեն՝ բեռնափոխադրումների իմաստով՝ մասնավորապես, այո, հաշվի առնվում է նաև այդ հնարավորությունը։
–Ո՞ր տարածքով, Սյունիքո՞վ և Սյունիքի հատկապես ո՞ր մասով, Մեղրիի՞ հատվածով։
-Դա արդեն կախված կլինի ենթակառուցվածքների ֆիզիկական հնարավորություններից և արդյունավետությունից։
–Իսկ ի՞նչ նկատի ուներ Վլադիմիր Պուտինը, երբ, շնորհավորելով Նիկոլ Փաշինյանին, ասաց, որ Հայաստանը պետք է պատրաստ լինի ցավոտ լուծումների։ Ի՞նչ ցավոտ լուծում։
-Չեմ կարող մեկնաբանել, կարծում եմ, որ ես չեմ հարցի հասցեատերը։
–Բայց ինքը, շնորհավորելով Փաշինյանին, նաև նրա կառավարությանն է, չէ՞, շնորհավորել, այդ մեսիջը նաև կառավարությանն էր, չէ՞, ուղղված, քանզի այդ լուծումները դուք եք նախապատրաստելու ժողովրդի համար։
-Դե, նորից ուզում եմ կրկնել, որ ես նախ չեմ փնտրում էդ ասածի մեջ ինչ-որ հատուկ բան, երկրորդը՝ կարծում եմ, որ ես չեմ հասցեատերը։
–Հատուկ բան չկա, կա ընդամենը ցավոտ բան։ Ես ուզում եմ հասկանալ՝ այդ ճանապարհի տրամադրումը, օրինակ, կարո՞ղ է ցավոտ լինել հայ ժողովրդի համար։
-Չեմ կարծում։ Եվ չեմ կարծում, որ օրակարգում կա քննարկման առարկա, որը շահավետ չէ կամ շահավետ չի լինի Հայաստանի համար։
–Դուք կարծում եք՝ ցանկացած գործընթաց, լինի դա տարածքների հանձնում, փոխանակում, ճանապարհի տրամադրում, այդ բոլորը փոխշահավե՞տ է լինելու Հայաստանի համար։
-Ես տարածքների հանձնման կամ փոխանակման վերաբերյալ որևէ բան չասացի, և իմ օրակարգում նման բան չկա։ Մեր հարթակում քննարկվում են տրանսպորտային ապաշրջափակման հարցերը, ու ամեն ինչ պետք է անենք, որ շահավետ լինի, ու վստահ ենք, որ շահավետ կլինի։
–Իսկ Տավուշի մարզի մասո՞վ էլ կա տրանսպորտային ապաշրջափակման վերաբերյալ քննարկում։
-Էնտեղ պոտենցիալ երկաթգծային և ավտոմոբիլային կապի հնարավորություն կա, ըստ այդմ՝ այո, օրակարգում կա, բայց ավելի մանրամասն հիմա որևէ բան չեմ կարող ասել։
