Չինաստանը ստիպված կլինի ոչնչացնել պանթուրքիզմը և պանթուրքիստներին

Այսպիսով, թուրքերը և կովկասյան թաթարները փորձեցին «խաղի մեջ մտցնել» նաև Չինաստանին՝ Հայաստանի և հայ ազգի դեմ: Դա տեղի ունեցավ Բաքվում 2021 թ. հուլիսի 1-ին` այն օրը, երբ Չինաստանը լայնորեն և շատ «բարձրաձայն» նշեց Չինաստանի կոմունիստական ​​կուսակցության 100-ամյակը: Առաջին փորձը կատարեցին «կրտսեր թուրքերը»՝ կովկասյան թաթարների քոչվոր ցեղը, երբ այդ օրը «կովկասի-թաթարստանի» էկոնոմիկայի նախարար, ոմն Միքայել Ջաբարով որոշեց հանդիպել Բաքվում Չինաստանի դեսպանին Գուո Մինգին, և, իբր թե, Չինաստանի դեսպանը «կրտսեր թուրքին» ասել է, որ «Զանգեզուրի տրանսպորտային միջանցքը կնպաստի Չինաստանի «Մեկ գոտի՝ մեկ ճանապարհ» տրանսպորտային նախագծին»: Համենայն դեպս, պանթյուրքիզմի այս պլացդարմի լրատվամիջոցները այսպես էին «հաղորդել»:

Բայց հուլիսի 2-ին Հայաստանում Չինաստանի դեսպան Ֆան Յոնգը լրագրողներին ասաց Երևանում. «Չինական կողմը նման կարծիք չի հայտնել»: Ավելին, Ֆան Յոնգը հավաստիացրեց, որ իրենք արդեն իրենց «ադրբեջանցի գործընկերների» հետ քննարկել են վերոնշյալ իրավիճակը: Միևնույն ժամանակ, Պեկինը, իհարկե, հույս է հայտնում, որ Հայաստանի և «կովկասի-թաթարստանի» միջև հակամարտությունը կարող է լուծվել բանակցությունների միջոցով և պատրաստ է նպաստել խաղաղության պահպանմանը:

Մենք հասկանում ենք, որ ընթերցողների և, ըստ երևույթին, Հայաստանի քաղաքացիների մեծամասնության համար Բաքվի և Պեկինի միջև այս դիվանագիտական ​​միջադեպը ոչինչ չի ասում: Հետևաբար, մենք կփորձենք բացատրել: Թուրքիան՝ ի դեմս հենց այդ նախարարի, ոմն Մ. Ջաբարովի, սկսեց բարդ «խաղ» Չինաստանի դեմ՝ լավ իմանալով, որ Պեկինը մի քանի տարի առաջ իրականում արդեն մերժել էր թուրքական հավակնությունները՝ ձեռք բերել «բաժնետոմսերի վերահսկիչ փաթեթ»՝ հենց Չինաստանի «Մեկ գոտի՝ մեկ ճանապարհ» տնտեսական նախաձեռնությունը վերահսկելու համար: Նման «առաջադրանք» Թուրքիային տրվել է առնվազն երեք համաշխարհային կենտրոնների` ԱՄՆ-ի, Մեծ Բրիտանիայի և սիոնիզմի (այսինքն` Իսրայելի`որպես սիոնիզմի գագաթնակետ) կողմից: Միայն մեկ «ազդանշանային» գնացք է գնացել ՉԺՀ-ից Կենտրոնական Ասիա, ապա լաստանավով հասել Բաքու, իսկ այնտեղից՝ Թիֆլիս և Թուրքիա: Եվ վերջ, չինական կոմունիստները էլ չեն ուղարկել նույնիսկ մեկ երկաթուղային լոկոմոտիվ այս «թուրքական երթուղով»: ՉԺՀ բարձրագույն ղեկավարության պահվածքն ասում էր, որ չինացիները քաջատեղյակ են Թուրքիայի, Արևմուտքի և սիոնիզմի հեռահար ծրագրերին: Չինացիները 100%-ով համոզված են, որ կա և խորանում է նպատակային, համակարգված և մանրակրկիտ «աշխատանք»` բազում տարբեր հենակետեր և պլացդարմներ ստեղծելու ուղղությամբ, որոնցից մոտ ապագայում նրանք կձեռնարկեն բազմաթիվ և ամենատարբեր «գրոհներ» Չինաստանի դեմ:

Եվ հիմա թուրքերը և կովկասյան թաթարները երկրորդ փորձն են անում՝ «կոտրել» Չինաստանին, այսպես ասած՝ առաջ «մղելով» այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» գաղափարը: Այսինքն՝ փորձել ներքաշել Չինաստանին թուրքերի կողմ, այն էլ զուտ հակահայկական նախաձեռնության շրջանակում: Այս տողերի հեղինակը, հիմնվելով օբյեկտիվ դիտարկումների վրա, հավատում է հենց Երևանում Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության դեսպան Ֆան Յոնգին, և ոչ թե թուրքական ու թուրքալեզու լրատվամիջոցներին: Բացատրել, թե ինչն է այստեղ կարևորը, շատ ժամանակ կպահանջի: Հետևաբար, ես մատնանշեմ միայն 2 գործոն, որոնք շատերը չգիտեն կամ արդեն մոռացել են: Նախ, անգամ Բաքվում Իրանի դեսպան Սեյեդ Աբաս Մուսավին վերջերս միանշանակ ասաց կովկասյան թաթարներին, որ Իրանը դեմ չէ տարածաշրջանում հաղորդակցությունների ապաշրջափակմանը, բայց կտրականապես դեմ է ցանկացած «միջանցքի», որը նշանակում է տարածքային ամբողջականության խախտում: Այո, պարոն Մուսավին չասաց, որ Իրանը հատուկ դեմ է Հայաստանի տարածքի բռնագրավմանը և բռնակցմանը: Բայց բոլորը հասկանում են, որ Իրանի դեսպանը, ցանկացած երկրում, որտեղ նա կաշխատի, արտացոլում է Իրանի ԱԳՆ դիրքորոշումը: Իսկ Իրանի ԱԳՆ դիրքորոշումը հայտարարվեց փետրվարին Երևանում. Թեհրանի համար Հայաստանի տարածքի հարցը «կարմիր գիծն» է: Եվ հիմա՝ գլխավորը. Չինաստանի դաշնակիցը ամբողջ մոլորակում ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ  ՉԷ, որն այժմ «խաղում է» նույն «խաղը», ինչ սկսել են ԱՄՆ-ը, Մեծ Բրիտանիան, Իսրայելը և Թուրքիան, այլ՝ Իրանի Իսլամական Հանրապետությունն է: Իրանա-չինական համագործակցությունը 99 տոկոսով փրկեց Վենեսուելայի օրինական կառավարությունը` նախագահ Ն. Մադուրոյի գլխավորությամբ, իրանա-չինական համագործակցությունն այժմ հանգեցրեց այն բանին, որ նույնիսկ Պակիստանի վարչապետ Իմրան Խանը սկսեց քննադատել Միացյալ Նահանգներին (Աֆղանստանի վերաբերյալ) և այլն:

Երկրորդն այն է, որ Իրանի օգնությամբ Չինաստանի զինվորականները և հատուկ ծառայություններն արդեն եկել են-հասել Հյուսիսային Սիրիա: Մենք իզուր չէ, որ կարևորեցինք դեսպան Ֆան Յոնգի խոսքերը, թե «Չինաստանը պատրաստ է նպաստել խաղաղության պահպանմանը» Անդրկովկասում: Սա նշանակում է, որ թուրքերը և նրանց անդրկովկասյան բոլոր խամաճիկները շուտով մեծ հակահարված կստանան Չինաստանից: Վերջապես, ես թուրքերի և թուրքամետների ուշադրությունը հրավիրում եմ ՉԺՀ նախագահ Սի Ցզինպինի` հուլիսի 1-ին պաշտոնական հայտարարությանը. «Չին ժողովուրդը արդարության կողմնակից է, նա չի վախենում բռնությունից, մեր ազգը ունի ազգային հպարտության և համոզվածության ուժեղ զգացում… Չինաստանի ժողովուրդը չի ընդունում արտաքին ուժերի կողմից իրեն ճնշելու, կեղեքելու և ստրկացնելու փորձերը: Եվ ով որոշի փորձել, կբախվի 1,4 միլիարդ չին ժողովրդի երկաթե պատին և կկոտրի իր գլուխը»:

Սերգեյ Շաքարյանց