Ո՞րն է այս ամենի «վերջին կայարանը»
Տարածաշրջանային զարգացումները նախագծում են հետևյալ հնարավոր սցենարներից մեկը, որը մեզ շատ շուտով կարող են «դեմ տալ»:
Ադրբեջանի մասով.
Հայաստան-Ադրբեջան խաղաղության մեծ համաձայնագրի կնքում, որը կներառի.
- Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ճանաչում:
- Ադրբեջանի նկատմամբ տարածքային պահանջներից հրաժարում:
- Դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատում, սահմանների բացում:
- Հայ-ադրբեջանական սահմանի հստակեցում (հիմնականում Հայաստանի տարածքի հաշվին):
- Չեմ բացառում, որ Հայաստանը պարտավորվի ընդհանրապես չունենալ բանակ, միայն ունենալով փոքրաթիվ ոստիկանական զորքեր (երկրորդ աշխարհամարտից հետո կապիտուլացված Ճապոնիայի օրինակով):
Թուրքիայի մասով.
Հայ-թուրքական հաշտեցման համաձայնագրի ստորագրում, որով կնախատեսվի.
- Ցեղասպանության պահանջատիրությունից հրաժարում, Թուրքիայի տարածքային ամբողջականության ճանաչում, տարածքային պահանջներից հրաժարում:
- Հայաստանի անկախության հռչակագրի խմբագրում, զինանշանի վրայից Արարատի պատկերի հեռացում:
- Սահմանների բացում, դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատում:
- Թուրքիան Ադրբեջանին կապող միջանցքի զիջում:
- Հայաստանի տարածքում ցանկացած այլ պետության ռազմական ներկայության բացառում, որը կարող է սպառնալ Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի անվտանգությանը:
Այս ամենի դիմաց մեզ կխոստացվի թուրք-ադրբեջանական կապիտալի ներհոսք, որն առավելապես կունենա ոչ թե «խոշոր ներդրումների» տեսք, այլ «տնտեսական էքսպանսիայի» տեսք՝ Վրաստանի օրինակով:
Կրկնում եմ, սա հնարավոր սցենարներից մեկն է, որի իրականացման հնարավորությունը կախված է նաև հարավկովկասյան և սևծովյան տարածաշրջանում արևելք-արևմուտք գլոբալ մրցապայքարի ընթացքից:
Սուրեն Սարգսյանը ֆեյսբուքյան էջից
