Պահանջում եմ ոչնչացնել արհեստականորեն ստեղծված կովկասյան թաթարների պետականությունը
Կարծում ենք, որ ծայրաստիճան խորհրդանշական է, որ անառակ տականք Ալիևը օկուպացված հայկական Շուշին հռչակեց իր քոչվոր «կովկասի-թաթարստան»-ի «մշակութային մայրաքաղաք» անմիջապես այն բանից հետո, երբ ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովն ավարտեց իր աշխատանքային այցերը Բաքու ու Երևան… Անկախ նրանից, թե այդ մասին մտածեց Լավրովը, թե ոչ, Երևանում ոչ մեկը հարց չբարձրացրեց, որ Ալիևը խախտում է հրադադարի համաձայնագրերը (նոյեմբերի 9-ին և հունվարի 11-ին):
Իհարկե, այդ այցը նաև թույլ հույսերի տեղիք տվեց՝ «կովկասի-թաթարստանից» ԲՈԼՈՐ հայ ռազմագերիների և ՊԱՏԱՆԴՆԵՐԻ վերադարձի տեսանկյունից: Որևէ բան հորինելու անհրաժեշտություն չկա. ահա՝ Լավրովի խոսքերը. «Մենք հասկանում ենք այս քայլի խորհրդանշական, հուզական նշանակությունը և վստահ ենք, որ մոտ ժամանակներս կկարողանանք լուծել այդ խնդիրը: Սա դրական, կառուցողական մթնոլորտ կստեղծի առաջընթացի համար վերջնական կարգավորման մնացած բոլոր հարցերում: Մենք ամեն ինչ անելու ենք, որպեսզի օգնենք այս խնդիրները լուծել բոլոր ձևերով, ձևաչափերով՝ եռակողմ հայտարարությունների իրականացման միջոցով»: Ի՞նչ է դա. «մոտ ժամանակներս» պարոն Լավրովը չբացատրեց, բայց դիվանագիտության մեջ մեկ տարի, 2 տարի և այլն նշանակում է նաև «մոտ ժամանակներս», «մոտ ապագայում»: Միգուցե Մոսկվան նորից ու նորի՞ց կմտածի հայտարարություններ անելուց առաջ, քանի որ հայտնի է, որ հայ ազգի թշնամիների ձեռքին առնվազն 200-300 ռազմագերիներ և հայ խաղաղ բնակիչներ կան, որոնք առևանգվել էին պատերազմի ժամանակ և հրադադարից հետո, ինչը ինքնին հիմք պետք է ծառայի՝ Վլադիմիր Պուտինի, որպես եռակողմ համաձայնագրերի կազմակերպչի և երաշխավորի համար՝ սկսել «Ալիևին կտոր-կտոր անել, ինչպես Տուզիկը՝ լաթը»: Թե՞ Իլյուշ Ալիևը լաթ չէ, այլ եղբայր է:
Ռազմագերիների և պատանդների հարցը, իհարկե, մի օր կլուծվի, չնայած բոլորը հասկանում են, որ որքան շուտ, այնքան քիչ հայեր կսպանվեն գերության մեջ՝ մեր թշնամիների կողմից: Մի քանի օր առաջ հաղորդվեց, որ Արցախում ֆաշիստական զավթիչները սպանել են անչափահաս հայ աղջկա, ապա հայտնել են, որ դաժանորեն սպանվել են 19 հայ գերիների և քաղաքացիական անձանց, այդ թվում` կանանց: Լավրով, բարձրաձայն, հրապարակավ տեղեկացրեք. ի՞նչ է նշանակում «մոտ ժամանակներս»: Ռուսաստանը մտադի՞ր է սպասել, երբ, օրինակ, կովկասի-թաթարական գերության մեջ սպանվեն ավելի քան 100 հայ գերիներ և պատանդներ: Հայաստանի և Արցախի Հանրապետության քաղաքացիները իսկապես ուզում են հստակ իմանալ, թե ինչ են նշանակում «մոտ ժամանակներս» բառերը և հրամայեք, որպեսզի Ռուսաստանի մեծ եղբայրը՝ «կովկասի-թաթարստանը», գոնե հայ զոհվածների դիակները Կարմիր խաչի միջոցով անհապաղ հանձնի: Տականք Ալիևը չի համարձակվի հրաժարվել. դուք ճնշում եք գործադրում Էրդողանի վրա, Էրդողանը՝ ճնշում կգործադրի քուրդ-հրեայի վրա, և ամեն ինչ կստացվի: Չհաջողվի՞ դա «անատոլիական» թուրքերի միջոցով: Ոչինչ, պարոն Լավրով, միացրեք այդ գործին Իսրայելին՝ Թուրքիայի ամենահավատարիմ ռազմական դաշնակիցը (գոնե Սիրիայում և Լիբանանում…) և «կովկասի-թաթարստանի» և անձամբ Ալիևների ընտանիքի մեծագույն և ռազմական դաշնակից և՝ հոգաբարձու: Մի խոսքով՝ կարճ ասած. ոչ թե Երևանում միայն ինչ-որ անհիմն խոստումներ տվեք, այլ նաև ճնշեք, պտտեցրեք թուրք և կովկասյան-թաթարական ֆաշիստների ձեռքերը…
Բայց անկեղծ ասած, այս տողերի հեղինակին ավելի շատ է հետաքրքրում (ռազմագերիների և պատանդների հարցից հետո) միայն մեկ հարց. Արցախի Հանրապետության-ԼՂՀ պետաքաղաքական կարգավիճակի հարցը, որն անհավանականորեն դժվար է լուծել Արցախ-ԼՂՀ սահմանադրական տարածքի առնվազն 70%-ի զավթման պայմաններում: Այս թեմայի վերաբերյալ փոքրածավալ նյութը չի կարող ընդգրկել բոլոր նրբությունները:
Հադրութի և Շուշիի օկուպացիայի արդյունքում իրենց հողերն ու տները կորցրած հայերի առնվազն կեսը փախստականներ են՝ Մոսկվայի համար այդքան սիրված «կովկասի-թաթարիստանից», այսինքն, նրանք այն մարդիկ են, ովքեր փախստական են դարձել երկրորդ անգամ: Նրանք այժմ դատապարտված են աղքատության և ՄՈՒՐԱՑԿԱՆՈՒԹՅԱՆ երկրորդ կամ երրորդ ալիքին և խորապես անտարբեր են ձեր «հաշտեցման» կոչին․ «երբ հայերն ու ադրբեջանցիները սկսեն զգալ խաղաղ կյանքի օգուտները, բոլոր պատժամիջոցների և շրջափակումների վերացմանը»: Թուրք գազանը հերթական անգամ ջարդեց իրենց տներն ու գերեզմանատները՝ ի՞նչ եք ասում, պարո՛ն Լավրով: .. ․ Իրենց հերթական անգամ թալանեցին թուրք ավազակները և թուրքերի հանցակիցները՝ ինչի՞ մասին եք խոսում, պարո՛ն Լավրով:
Ինձ չի հետաքրքրում ոչ «կոմունիկացիաների ապաշրջափակում», ոչ էլ՝ «սահմանների սահմանազատում». ես ջատագով եմ կեղծ, սուտի «Ազուբիզյան»-ի բռնի ոչնչացման, լուծարման, որը ստեղծվել է բրիտանացի և թուրք դյոնմե հրեաների կողմից 1918-ին և պահպանվել է մոսկովյան բոլշևիկների կողմից: Կասե՞ք – օh, դա անհնար է: Սուտ է՝ հնարավոր է, թերևս՝ տեսեք, թե ինչ է մնացել ԽՍՀՄ-ից ՝ և Հարավսլավիայից, դուք այդ ամեն ինչը «լուռ կուլ եք տվել»: Այսպիսով, սկսեք ոչնչացնել ՁԵՐ (այդ թվում՝ ձեր) «Ազուբիզյանին»: Այս արհեստականորեն ստեղծված պետական միավորի շնորհիվ է, որ Անդրկովկասում նոր ազգամիջյան և քաղաքական խնդիրներ են առաջացել: Եվ սա, պարոն Լավրով, «հարցի քաղաքականացում» չէ. սա խնդիր է ըստ էության… Հարցի քաղաքականացումն այն է, երբ տականք Իլյուշ Ալիևը հայտարարում է զավթած հայկական քաղաքը քոչվորների (սև կամ սպիտակ ոչխարների ցեղից) «մշակութային մայրաքաղաք»:
Սերգեյ Շաքարյանց
