Պարզվում է՝ անկախ Արցախի ոչնչացումը «հարմար է» բոլորին՝ նույնիսկ քայլարաստական Հայաստանին

Աշնանային պատերազմում «քայլարաստների» դավաճանությունից հետո անցնող յուրաքանչյուր ամիսը համոզում է, որ աշխարհում գրեթե բոլորը «գոհ են». չկա «հայկական հարց», չկա «Արցախի հարց»: Ոչինչ, բացի «հակամարտություն դեռ կա» և «ամեն ինչ պետք է վերադարձվի ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներ» դատարկ խոսակցություններից, չի ավելանում: ԱՄՆ-ը՞: Ամերիկացիները գոհ են. իրականացվել է «Բրայզա-Հոգլանդի պլանի» վրա հիմնված ծրագիրը, կովկասյան թաթարները Արցախում են, Թուրքիան դարձել է ԿԱՐԳԱԴՐՈՂ տարածաշրջանում` Ռուսաստանի կողմից կողմնապահորեն թույլատրված ռազմական ներկայություն ունի Արցախում, Նախիջևանում, և Աստված գիտի էլ ուրիշ որտեղ: Եվրոպան, Անգլիան, Ֆրանսիան. սրանք էլ են բավարարված. սրանք պարզապես ԱՄՆ խամաճիկներ են: Իսրայել, սիոնիստները՝ չափազանց գոհ են. նրանց դաշնակիցներն ու էթնիկ հարազատները (այո-այո, թուրքերը և կովկասյան թաթարները ժամանակակից հրեաների մեծամասնության էթնիկական հարազատներն են…), Իսրայելը քեֆ է անում, քանի որ վերջապես (!) սիոնիզմը սկսեցհարձակումներ կատարել Իրանի դեմ: Վերոհիշյալ «խաղացողների» թե՛ երևանյան, թե՛ ստեփանակերտյան խամաճիկ-շոպլիկներն» էլ են գոհ: Երևանի և Ստեփանակերտի «շոպլիկն՞եր»: Ձեր սատկելու ժամանակն է, «խաղն» ապարդյուն էր, ձեզ տրված կաշառքը հետ կպահանջվի, կամ էլ՝ լավ, ձեր տերերն իրենք ձեզ կկործանեն, կարծես թե «ինչ-որ բան» չեք կատարել…

Եվ, ըստ ամենայնի, իրավիճակը կվատթարանա միայն երկու պատճառով. 1) հակահայ առաջնորդները շարունակում են նստել Երևանում և Ստեփանակերտում. 2) Ռուսաստանը և Իրանը չէին ցանկացել բացահայտ դիմակայել (այսինքն՝ Հայաստանում և Արցախում) վերոնշյալ պետություններին: Ինձ համար դժվար է ասել, թե որոնք կլինեն հայ ազգի նվաստացմանն ու ոչնչացմանն ուղղված հետագա «որոշումները». մեր թշնամիներն ահռելի ընտրություն ունեն: Դատելով ռազմական գործողությունների նոր փուլերի համար Թուրքիայի և «կովկասի-թաթարստանի» անթաքույց նախապատրաստություններից, կրկին պատերազմ կլինի, կլինի ևս մեկ այլ նոր «casus belli», միշտ էլ կլինի պատճառ և առիթ:

Շուտով մենք կտեղեկացնենք Հայաստանի քաղաքացիներին, թե ինչ ճնշում են սկսել գործադրել Իրանի վրա սիոնիստներն ու ամերիկացիները: Իրանը պետք է ավելի խոր հաշվարկեր, թե մեր տարածաշրջանում իսրայելական խամաճիկների (Թուրքիայի և «կովկասի-թաթարիստանի») տարածվածությունը և գերակշռություն ինչի կհանգեցնի: Իրանում սպասվող հերթական նախագահական ընտրություններից հետո, պետք է ակնկալել սուր պայքար, հնարավոր է` ռազմական գործողություններ Իրանի դեմ և, իհարկե, պատասխան ռազմական հարվածներ Իրանից` ընդդեմ նրա բոլոր թշնամիների ու նրա թշնամիների բոլորը խամաճիկների…

Սերգեյ Շաքարյանց