Թիվ մեկ պատասխանատո՞ւն, թե մեղավորը (տեսանյութ)
2018թ. ապրիլին Հայաստանը կարևոր քաղաքական անցում էր ապրում, ինչը՝
- ավելի էր ամրապնդելու Հայաստանի ու Արցախի զարգացման հեռանկարները,
- ավելի անվտանգ ու ապահով էր դարձնելու Հայրենիքը,
- ավելի ժողովրդավար, առաջադեմ ու համահավաք էր դարձնելու Ազգը,
- ավելի արդյունավետ ու հասանելի էր դարձնելու կառավարումը,
- ավելի իրական ու ճանաչելի էր դարձնելու Արցախի միջազգային կարգավիճակը:
2018թ. ապրիլին, դրսից Հայաստան ներմուծվեց մեկ այլ գործընթաց, որը,
- խարխլելու էր Հայաստան պետականությունը,
- վտանգելու էր Արցախի խաղաղ կարգավորում,
- թուլացնելու էր Հայաստանի արտաքին քաղաքական կապիտալը և անվտանգությունը,
- պառակտելու էր Հայ հասարակությունը,
- քայքայելու էր տնտեսությունը,
- աղավաղելու էր ազգային-հոգևոր արժեքները:
2018թ. մարդկանց մի ստվար զանգված մերժեց առաջին տարբերակը և ընտրեց երկրորդ տարբերակը:
- Ցանկանո՞ւմ էին արդյոք մարդիկ խարխլել իրենց պետականությունը:
Իհարկե ո՛չ, բայց ցավոք այսօր այն կայացած փաստ է:
- Ցանկանո՞ւմ էին արդյոք մարդիկ ունենալ պատերազմ, 5000-ից ավելի զոհեր, անհետ կորածներ, բազմաթիվ ավերածություններ:
Իհարկե ո՛չ, բայց ցավոք այսօր այն կայացած փաստ է:
- Ցանկանո՞ւմ էին արդյոք մարդիկ կորցնել Արցախն ու նրա անվտանգության երաշխիքները:
Իհարկե ո՛չ, բայց ցավոք այն այսօր կայացած փաստ է:
- Ցանկանո՞ւմ էին արդյոք մարդիկ պառակտվել, եղբորը հանել եղբոր դեմ, ընկերոջը՝ ընկերոջ դեմ, բարեկամին՝ բարեկամի:
Իհարկե ո՛չ, բայց ցավոք այսօր այն կայացած փաստ է:
- Ցանկանու՞մ էին արդյոք մարդիկ քայքայել իրենց տնտեսությունը:
Իհարկե ո՛չ, բայց ցավոք այսօր այն կայացած փաստ է:
Այսքանից հետո կա՞ արդյոք որևէ ողջամիտ բացատրություն, թե ինչո՞ւ պետք է Նիկոլը մնա իշխանության, ո՞ր արժանիքի համար, ո՞ր խոստման համար, ո՞ր օգտակար քայլերի համար: Չկա՛ն այդպիսիք:
Կա մեծ խաբեություն, կա Հայրենիքի կորուստ, կա ողբ ու սուգ, կա Հայաստանի ու Արցախի ինքնիշխանությունը լիովին կորցնելու վտանգ: Այս ամենի թիվ մեկ պատասխանատուն պետք է նախ և առաջ հեռացվի իշխանությունից, իսկ մեղավորներ՝ իհարկե, էլի կան:
Արտակ Զաքարյանի ֆեյսբուքյան էջից