Հայ ազգի դեմ պատերազմը տեղափոխվում է կյանքի բոլոր ասպարեզներ
Փաշինյանի ու «քայլարաստների» պարտության հետևանքներն ակնհայտ են: Մեզանից արդեն գողանում են եկեղեցիներն ու տաճարները: Դադիվանքում թուրքերը «նշանակել են» իրենց անբարոյանական մոր վաստակին: Համաձայն Բաքվի բռնապետի քարոզչամեքենայի՝ ոմն Ռաֆիկ Դանակարին (նրա պապը ակնհայտ «յան» վերջավորությամբ ազգանուն ուներ), ով «աղվանա-ուդիական քրիստոնեական ուղղափառ համայնքի» հասարակական կազմակերպության փոխնախագահն է, նշանակվել է քարոզիչ Դադիվանքում: Այս մասին հայտարարել է Երևանի պետական համալսարանի (ԵՊՀ) իրանագիտության ամբիոնի վարիչ Վարդան Ոսկանյանը: Ըստ նրա խոսքերի՝ վերոհիշյալ ՀԿ-ն ևս մեկ արհեստական կառույց է, ինչը պարզ երևում է անվանումից, և ստեղծվել է եկեղեցական գործերի հետ կապ չունեցող բացառապես հակահայկական քարոզչության նպատակով:
«Ադրբեջանի ուդի համայնքը ավանդաբար եղել է Հայ առաքելական Սուրբ եկեղեցու հետևորդ: Հավանաբար, դա է պատճառը, որ ժամանակին Մոսկվայի և Համայն Ռուսիո պատրիարք Ալեքսիյ Երկրորդը հրաժարվել է ընդունել այս համայնքը Ռուսաստանի Ուղղափառ եկեղեցու համայնքում: Հետևաբար, «Աղվանա-Ուդիական քրիստոնեական ուղղափառ եկեղեցու» գոյության մասին խոսք անգամ լինել չի կարող: Ուղղակի այդպիսի եկեղեցի գոյություն չունի, իսկ Դադիվանքի ինքնահռչակ քարոզիչը՝ կոնկրետ անձնավորությունը, պետք է հստակ բացատրի, թե որ քրիստոնեական եկեղեցու ներկայացուցիչն է, ի՞նչ իրավունքով, ի՞նչ և ում համար է նա քարոզելու հայկական հայտնի սրբազան վայրում», – գրել է Ոսկանյանը: Մի՞թե պարզ չէ: Ոչ մի իրավունքով: Պարզապես հայ ազգին պարտադրվում է եկեղեցիների ռեյդերական զավթման իրավիճակ: Տեսեք, թե ինչ է կատարվում Ուկրաինայում. «հիմնադրված անկախ» ՈՒՈՒԵ [«Ուղղափառ ուկրաինական եկեղեցի» (ПУЦ) – սա հայհոյանք չէ. սա «Ուղղափառ ուկրաինական եկեղեցու» հապավումն է], որի համար հրեա Պորոշենկո-Վալցմանը կեղծ հույնից, բայց թուրքական բանակի (նախկինում) սպայից՝ պատրիարք Բարդուղիմեոսից «տոմոս» է գնել, տարիներ շարունակ անընդմեջ խլում է Մոսկվայի պատրիարքարանի Ուկրաինական ուղղափառ եկեղեցու (УПЦ) եկեղեցիները: Տեղի է ունենում Մոսկվայի պատրիարքարանի УПЦ-ի եկեղեցիների և տաճարների բռնազավթում և պղծում: Եվ թուրքին Դադիվանք ուղարկելը հայկական վանքի զավթումն ու պղծումն է: Հասկանալի է, թե ինչու են Երևանում և Ստեփանակերտում բոլորը լռում: Ուղղակի չեմ հասկանում, թե ինչու են լռում Գարեգին Բ կաթողիկոսն ու այլ երկրների Հայ եկեղեցու արքեպիսկոպոսները…
Պատերազմը շարունակվում է: Այն պարզապես ավելի լայն է տարածվում և արդեն ընդգրկում է մեր հոգևոր ու պատմական ժառանգությունը: Եվս մեկ անգամ հիշեցնենք իսկական հայերին և հայուհիներին (մեր հիշեցումը նախատեսված չէ Փաշինյանի «քայլարաստ» թուրքասերների համար) տականք Հեյդար Ալիևից մեջբերումը։ «Հետագայում ևս անհրաժեշտ է ստեղծել այդպիսի աշխատանքներ, որպեսզի դրանք անընդհատ, հետևողական տեսքով, ապացուցեն այն հողերի պատկանելությունը Ադրբեջանին, որտեղ այժմ գտնվում է Հայաստանը: Մենք պետք է դա անենք: Մենք պետք է ճանապարհ բացենք ապագա սերունդների համար»: Տպագրվել է «Բաքվի բանվոր» («Բաքինսկի ռաբոչիյ») թերթում 1999 թվականի փետրվարի 11-ին… Այժմ օրացույցում՝ 2020 թվականի դեկտեմբերն է: Եվ մեզ անընդհատ, «հետևողականորեն» զրկում են մեր Հայրենիքից և մեր եկեղեցիներից… Հասարակություն՝ արթնացիր:
Սերգեյ Շաքարյանց
