Բաց նամակ Իրանի Գերագույն առաջնորդին և Ռուսաստանի նախագահին

Վերջին օրերը նշանավորվում են նրանով, որ «Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև պատերազմը դադարեցնելու անհապաղ անհրաժեշտության մասին» խոսել են և Իրանի Իսլամական հեղափոխության Գերագույն առաջնորդ Այաթոլլահ Սեյեդ Ալի Հոսեյնի Խամենեին, և ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը: Երկուսին էլ դժվար է տեղեկացված չլինելու մեջ կասկածել: Երկուսն էլ խոսում են խաղաղության մասին, և որ խնդիրները պետք է լուծվեն բացառապես խաղաղ ճանապարհով: Ո՞վ դեմ կլինի, պարոնայք Խամենեի և Պուտին: Դուք գիտեք, որ դեմ են միայն Թուրքիան ու «կովկասյան թաթարների» ֆաշիստական ​​ռեժիմը: Ավելին, դուք հաստատ գիտեք, որ բացի Հայաստանից և «Բաքվի հանրապետությունից», պատերազմին մասնակցում է նաև Արցախի Հանրապետությունը, և, հարգելի պարոնայք, դա պակաս անկախ և ինքնիշխան հանրապետություն չէ, քան Հարավային Օսիան և Աբխազիան: Չէ՞ որ դուք հաշվի եք նստում  նրա հետ, որ անկախ Սուխումը և Ցխենվալը չեն ցանկանում որևէ «վրացական խնամակալություն» իրենց վրա: Նկատի ունեցեք, որ Հայաստանում և Արցախում քաջատեղյակ են Իրանի և Հարավային Օսիայի «լուռ» հարաբերությունների մասին, ինչպես նաև այն փաստին, որ Աբխազիան և Հարավային Օսիան պահպանում են իրենց անկախությունը` Ռուսաստանի կողմից իրենց ինքնիշխանությունը 2008 թ. ճանաչելու հիման վրա։

Ուստի նրանք, ովքեր իսկապես ցանկանում են Անդրկովկասում խաղաղություն և կայունություն, պետք է իրենց հայտարարությունները և դիմումները, կոչերն ու խորհուրդները ուղղեն ոչ միայն Բաքվի և Երևանի ամերիկամետ կառավարիչներին, այլև Արցախի իշխանություններին և ժողովրդին: Արցախի հայերին: Արցախի հայերը, ինչպես աբխազներն ու օսերը Վրաստանից ազատագրվելիս, այժմ պայքարում են իրենց կյանքի և իրենց հողի վրա ազատ լինելու իրավունքի համար, ոչ թե «Ադրբեջանի կազմի մեջ»: Ուզում ենք հուսալ, որ մեր այս մտքերը և Իրանում, և Ռուսաստանում կթարգմանվեն իրենց լեզուներով և կփորձեն հասկանալ պարզ ճշմարտություններ: Դրանցից առաջինն այն է, որ թուրքերը պատերազմ են մղում Արցախում հայերին բնաջնջելու համար: Մասնավորապես, Պուտինը դա շատ լավ գիտի. վերջերս «Վալդայ» ակումբի քննարկումների ժամանակ նա հրապարակավ հայտարարել է, որ «…Սումգայիթում, իսկ այնուհետև՝ Լեռնային Ղարաբաղում դաժան հանցագործություններ են կատարվել հայ ժողովրդի նկատմամբ»: Ի՞նչն խնդիրը այս դեպքում: Ես անձամբ չեմ հավատում, որ Այաթոլլահ Խամենեին չգիտի Արցախի դեմ դաժան հանցագործությունների, ըստ էության, էթնիկական զտումների միջոցով Արցախի հայությանը ՑԵԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ենթարկելու Թուրքիայի և «կովկասյան թաթարների» փորձի մասին: Չէ՞ որ այժմ այսպես է. այն, ինչ գիտի Ռուսաստանը, գիտի նաև Իրանը, իսկ այն, ինչ գիտի Իրանը, գիտի նաև Ռուսաստանը: Պարոնայք Խամենեի և Պուտին. չե՞ք հասկանում, որ արցախահայությունը պարզապես չի կարող «օկուպացնել» սեփական երկիրը: Իսկ սեփական հողի վրա ապրելն ու զենքը ձեռքին պաշտպանելը չի ​​կարող համարվել «Ադրբեջանի տարածքների օկուպացիա»: Միայն գոնե այն պատճառով, որ նախկին «Ազ.ԽՍՀ»-ի տարածքը չի կարող լինել ներկայիս «Բաքվի հանրապետության» տարածք․ Արցախի Հանրապետությունը առնվազն 1991թ. սեպտեմբերի 2-ից չի եղել, չի հանդիսանում և երբեք չի լինելու «Ադրբեջանի տարածք»: Իսկ 1991-ի դեկտեմբերի 10-ից վերացել է նաև «Ազ.ԽՍՀ»-ն, ուստի Արցախը «կովկասյան թաթարների» հողը չէ: Չկային և չկան որևէ «օկուպացված տարածքներ», իսկ եթե կան, ապա կան նաև Հայաստանի և Արցախի Հանրապետության օկուպացված տարածքներ (մասնավորապես «կովկասյան թաթարների» և Թուրքիայի կողմից):

Պարոնայք Պուտինն ու Խամենեին ցանկանո՞ւմ են խոսել «օկուպացված տարածքների» մասին: Խնդրեմ, ես Հայաստանի ամերիկամետ քաղաքացի չեմ, կարող եք խոսել նաև ինձ հետ: Իմանալ, թե ինչ եմ մտածում, ինչպես և ինչ եմ ես պատկերացնում տարածաշրջանում երկարաժամկետ և տևական խաղաղության հիմքերի տեսանկյունից: Ի դեպ, այժմ դրա համար նախ և առաջ անհրաժեշտ է, որ Իրանն ու Ռուսաստանը համատեղ սկսեն Թուրքիայի կողմից Արցախում և «Բաքվի հանրապետությունում» տեղակայված թուրքամետ ահաբեկիչների ֆիզիկական ոչնչացումը: Արցախից հետո թուրքերն ու «կովկասյան թաթարները» դրանք անպայման կօգտագործեն ձեր տարածքների, ձեր քաղաքացիների անվտանգության դեմ և այլն: Արեք այն, ինչ ավելի վաղ արել եք Սիրիայում: Վստահեցնում եմ ձեզ, որ Արցախի նախագահը, ինչպես ժամանակին արել է Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ-Ասադը, արագ և հաճույքով պաշտոնապես կհրավիրի ձեր երկրներին համատեղ հակաահաբեկչական ազատագրական պատերազմ սկսելու համար: Մի սպասեք այն օրվան, երբ պանթուրքիստներն ու նրանց ահաբեկիչները կոտորեն ամբողջ հայությանը Արցախում և Արցախը դարձնեն հսկայական ահաբեկչական հենակետ, որտեղից գրոհելու են Ռուսաստանի և Իրանըի դեմ: Իմ խոսքերը չեն նշանակում, որ մենք՝ հայերս, չենք պայքարելու մեր հողի համար: Պայքարելու ենք. քանի ուժ և ռեսուրս կա: Հայաստանն ու Արցախը, որպես պետություններ, ԱՄՆ-ի և Իսրայելի հակառուսական և հակաիրանական քաղաքականության նույնպիսի զոհն են, ինչպես Իրաքը և Սիրիան, որտեղ դուք համագործակցում եք այդ երկրների իշխանությունների հետ, պարոնայք Խամենեի և Պուտին: Զրույցը նոր է սկսվել. այս նյութով այն չի ավարտվում: Սակայն արդեն վեճերի և խոսակցությունների ժամանակը չէ, այլ ահաբեկիչների և նրանց Իրանի և Ռուսաստանի սահմանների մոտ ուղարկողներին ֆիզիկական ոչնչացման ժամանակն է: Դուք ինձանից՝ Հայաստանի շարքային քաղաքացուց ավելի լավ եք հասկանում, որ առանց Թուրքիայի, Իսրայելի և ԱՄՆ-ի, ալիևներից ոչ մեկը չէր համարձակվի սկսել այս պատերազմը: Ձեր թշնամիների լկտիությունը եթե Արցախում կանցնի, պարոնայք Խամենեի և Պուտին, ապա՝ ահաբեկիչների ձեռքերով մահը գալու է նաև ձեր երկրներ: Մտածեք…

Սերգեյ Շաքարյանց