Իրանը չի սիրում հարևաններին, որոնք չեն լսում նախազգուշացումները․․․
Մենք արդեն հայտնել ենք, որ վերջերս «կովկասյան թաթարները» անտեսել են Իրանի նախազգուշացումները, և Թուրքիայի թելադրանքով ավելի քան 70 հրթիռ ու արկ է ընկել Իրանի տարածքում: Դրանից հետո՝ հոկտեմբերի 22-ին, Իրանից ստացված բոլոր հաղորդագրությունները նշում էին, որ իրանցիները կատաղել էին և լրջորեն մտածում են պատասխան հարվածների մասին:
Եվ ահա հոկտեմբերի 23-ի երեկոյան մեկը մյուսի հետևից տեղեկատվական լցոնումներ էին գնում ինտերնետ տիրույթ, այդ թվում՝ սոցիալական ցանցեր: Տեղեկատվության էությունը տարօրինակ էր, բայց որոշ չափով տրամաբանական՝ Իրանը մի շարք հզոր հրթիռային և հրետանային հարվածներ է հասցրել «կովկասյան թաթարներին»: Որոշ ոչ պաշտոնական աղբյուրներ, այդ թվում՝ Արցախի պատերազմական գոտուց եկածները, հաստատել են, որ թուրքերի ուղղությամբ իրանական հարվածներ են եղել: Սակայն մանրամասներ հայտնի չեն:
«Իրանական կողմը կոնկրետ ո՞ւմ ուղղությամբ էր կրակում» հարցը, մեր կարծիքով, տեղին չէ: Այդ միայն Բաքվի պրոպագանդիստները և պանթուրքիստներն են ձևացնում, թե իրենք «չեն հավատում», իբր «Իրանը չի կարող կրակել եղբայրների վրա»: Եվ ընդհանրապես, «հայերն էին կրակում Իրանի ուղղությամբ» և այլն, նույն ոճով: Ես պատրաստ եմ հանգստացնել մեր հայրենակիցներին, նույնիսկ Բաքվում ամենամոլի պանթուրքիստներին. տիկնայք և պարոնայք, Իրանը չի կրակել ոչ Հայաստանի, ոչ էլ Արցախի ուղղությամբ, Իրանը համազարկային կրակ է արձակել նրանց վրա, որոնք մեկ անգամ չէ, որ չարաշահում են Իրանի ղեկավարության և ռազմական հրամանատարության համբերությունն ու իմաստությունը: Այո, մանրամասներ չկան. իսկ արդյո՞ք անհրաժեշտ է իմանալ, թե քանի թշնամի է գնացել Ալլահի մոտ Իրանի կոշտ արձագանքից և վրեժխնդրությունից հետո: Մի օր Բաքվում էլ կսովորեն ընդունել, թե քանի զինվորական համազգեստով ոճրագործներ են զոհվում այն բանից հետո, երբ իրանցի զինվորականները հրթիռային և հրետանային հարվածներ են հասցնում: Թուրքական «Anadolu» գործակալությունը 2020 թ. հունիսի 24-ին Իրանի հրետանային հարվածներից հետո կարողացել է խոստովանել, որ երկու թուրք զինվոր է զոհվել և մի քանիսը վիրավորվել են… «Կովկասյան թաթարները» թուրքերից պետք է սովորեն, թե ինչպես ազնվորեն ընդունել իրենց սխալները Իրանի առջև:
Հոկտեմբերի 23-ի երեկոյան Իրանի հյուսիսային սահմանին տեղի ունեցածի մոտավոր բացահայտումը, մեր կարծիքով, կարելի է գտնել Ռուսաստանում Իրանի դեսպան Կասեմ Ջալալիի կողմից նույն օրն առավոտյան «ՌԻԱ Նովոստի» լրատվական գործակալությանն արված հայտարարությունում: Ախր, հունիսի 22-ին Բաքվի քարոզչությունը հայտարարել է մեր Արցախի ու Իրանի սահմանի վրա «ամբողջական վերահսկողություն» սահմանելու մասին: Երևանը հերքել է Բաքվի պնդումները: Եվ դրանից հետո պարոն Ջալալին հայտարարել է. «Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը լրջորեն և մանրակրկիտ վերահսկում է մեր երկրի սահմանամերձ շրջաններում գործունեությունը, և այդ կապակցությամբ անընդունելի հայտարարելով տարածաշրջանում հակամարտող կողմերից որևէ մեկի ագրեսիան մեր երկրի տարածքում, մենք լրջորեն զգուշացնում ենք նրանց անհրաժեշտ նախազգուշական միջոցների մասին: Թեհրանը սերտ ու լուրջ կապի մեջ է բոլոր կողմերի հետ: [Այսինքն՝ նաև Արցախի հետ, և մենք գիտենք, որ Իրանի ցամաքային զորքերի հրամանատարներն արդեն հանդիպել են ԼՂՀ Պաշտպանության բանակի զինվորականների հետ …] Իրանը ոչ մի դեպքում չի հանդուրժի ագրեսիան իր սահմաններին և իր տարածքում: Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև վերջերս տեղի ունեցած իրադարձությունների ժամանակ մենք հայտարարեցինք, որ յուրաքանչյուր ոք, ով չի համապատասխանում այս սկզբունքին, մեր կողմից ամբողջությամբ մերժվելու է»:
Միևնույն ժամանակ, մենք կարծում ենք, որ Ջալալիի հայտարարությունները և նույնիսկ երեկոյան հարվածները «կովկասյան թաթարներին» դեռ չեն նշանակում, որ Թեհրանն արդեն «մերժում է» «կովկասյան թաթարներին»: Մեզ թվում է, որ Իրանը դեռ հույս ունի, որ խոհեմությունը կվերադառնա ալիևների կլան: Դա պարզապես «հարված էր» Իլհամ Ալիևի քթին: Այնուամենայնիվ, եթե ալիևների կլանը շարունակի «թյուրիմացություն» ցուցաբերել, ինչպես նաև փորձել Իրանի համբերությունը, ապա կասկած չկա, որ իրանական զինուժը արագորեն «կովկասյան թաթարների» ամեն մի ցանկություն «կհուսահատեցնի»: Իսկ իրանցի քաղաքական գործիչներն ու դիվանագետները, ինչպես 2016-ի ապրիլի վերջին, կսկսեն ճնշում գործադրել Թուրքիայի վրա…
Սերգեյ Շաքարյանց
