Սրիկաները սիրում են թաքնվել «ժողովուրդը ուզում է» արտահայտության հետևում…

Եկեք ուշադրություն դարձնենք այն պետություններին, որոնք արտերկրում տեղակայված դիվերսիոն կենտրոնների ջանքերով վերածվում են անկայունության էպիկենտրոնների և քաղաքացիական պատերազմներ սանձազերծելու համար հարմար բեմ: Դա Մերձդնեստրյան (Պրիդնեստրովյան) Մոլդովական հանրապետությունն է (ՄՄՀ), Լիբանանը և Բելառուսը: Սցենարները նման են, չնայած ունեն որոշ ազգային բնութագրեր և տարբերություններ: Մերձդնեստրում և Բելառուսում փորձ է արվում գահին նստեցնել «Սորոսի հիմնադրամի ճտերին» (կամ ուղղակի խամաճիկներին, որոնց առաջնորդում են, հիմնականում, «հավաքական Արևմուտքի», ԱՄՆ-ի և Բրիտանիայի դեսպանությունների անունից, ՄՄՀ-ի դեպքում՝ Մոլդովայում ամերիկյան և բրիտանական դեսպանությունները Քիշնևում, քանի որ դժբախտ ՄՄՀ-ը, ինչպես  և մեր Արցախը, դեռևս չճանաչված պետություն է). դա այնքան ակնհայտ է, որ նույնիսկ չի թաքցվում: Տիրասպոլում և Մինսկում ամեն ինչ այնքան նման է, որ ՄՄՀ-ի Գերագույն խորհրդի պատգամավոր Անդրեյ Սաֆոնովն արդեն հրապարակային հայտարարություն է արել այս հարցի վերաբերյալ. «Մերձդնեստրի ընդդիմությունը սատարել է բելառուսական մայդանին։ Մերձդնեստրի իշխանությունների ընդդիմախոսները աննախադեպ գործունեություն են ծավալել սոցիալական ցանցերում: Բելառուսների քվեարկությանը նախորդած բոլոր օրերին, ընտրությունների օրը և դրանցից հետո նրանց կողմից հրապարակվել են մի քանի տասնյակ նյութեր, որոնք նպատակ ունեին աջակցել խեղդված Մինսկի մայդանին, որի հետևում կանգնած է Արևմուտքը: Կարելի է վերջնական եզրակացություն անել. Բելառուսում տեղի ունեցող իրադարձությունները Մերձդնեստրի ընդդիմադիրների կողմից դիտվում են որպես ՄՄՀ-ում իշխանափոխության հիմք: Առաջարկվող փոփոխության մեթոդները կարող են տարբեր լինել, քանի որ Մերձդնեստրում մայդանի համար նախադրյալներ չկան»:

Ամենայն հավանականությամբ, Սաֆոնովը թերագնահատում է իր որոշ հայրենակիցների հնարավոր ծախվածությունը, ինչպես և մենք էին Հայաստանում թերագնահատել և թերագնահատում Հայաստանի որոշ քաղաքացիների փողի և անբարեխիղճության ագահության աստիճանը: Բայց եկեք ուշադրություն դարձնենք ՄՄՀ-ից պատգամավոր Սաֆոնովի կողմից մեկ այլ մեջբերում. «Մինսկը պատրաստ էր նման սցենարի, և դա օգնել է կանգնեցնել բելառուսական պետության կործանիչներին: Մերձդնեստրեցիները ոչ պակաս զգոն են: Ավելին, այժմ մենք գիտենք նրանց իրական դեմքը, ովքեր ցանկանում են մեզ երջանկացնել մայդանի տիպի ժողովրդավարությամբ»: Պատգամավորը ճիշտ է մեկ բանում. ընդդիմության գործողությունների «սխեման» Մինսկում շատ բանով չի տարբերվում այն ​​բանից, թե ինչ են արել նեոնացիստները 2014-ին Կիևում, որոշակի տարբերություններով և առանձնահատկություններով,- նրանից, թե ինչ են արել «փաշիստ» -իմքայլականները Երևանում 2018 թ. և, ըստ երևույթին, նա տեղյակ է, որ Պրիդնեստրովիայում նույնպես չար ուժերը պատրաստ են գնալ նման սցենարի, որպեսզի լինեն «սրբազան զոհաբերություններ», արյուն, անվադողեր այրեն, փորձեն ճանապարհներ փակել և այլն: Ի դեպ, Բելառուսում ընդդիմության թեկնածու Տիխոնովսկայան (ընդամենը 37 տարեկան է) ակնհայտ ֆաշիստ է, Ուկրաինայի նեո-բանդերականների կողմնակից և, հավանաբար, կաթոլիկ, ոչ թե ուղղափառ: Պարզվեց, որ ամենևին էլ հիմար չէ․ լսելով և տեսնելով կադրեր, որոնցում իր կողմնակիցները (!) բացահայտորեն ծրագրում են նրա սպանությունը, շատ արագ «անհայտացել է» երկրից: Ճիշտ այնպես, ինչպես Նիկոլ Փաշինյանը 2008 թ. մարտի 1-ից հետո: Բայց տվյալ դեպքում տեղին է համեմատել Ուկրաինայի նախկին նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչի ճակատագրի հետ՝ նա ևս փախել է իր երկրից, երբ նրան տեղեկացրին ապացույցներով, որ նեոնացիստները արդեն գալիս էին նրան սպանելու… Դե իսկ հետո պարզվել է, որ նա «ապահով» է Լիտվայում, միացել է իր ընտանիքին: Օգոստոսի 11-ին Բելառուսում հրապարակվել է Տիխանովսկայայի տեսաուղերձը, որտեղ նա նշում է, որ «Բելառուսի ժողովուրդը կատարել է իր ընտրությունը», շնորհակալություն է հայտնում բոլոր այն համաքաղաքացիներին, ովքեր աջակցել են նրան, Բելառուսի հայրենակիցներին խնդրում է դուրս չգալ և «չհակառակվել ոստիկանությանը, չվտանգել նրանց կյանքը» ու հայտնում է, որ Լիտվա է մեկնել «բացարձակապես ինքնուրույն»…

Այնուամենայնիվ, խաղադրույքները կատարված են, և հերթական (2014-ից հետո արդեն երրորդ անգամ) «Թուրք յենիչարի մայդանը» շարունակվում է. գումարը վճարվել է: Մեր գնահատականը ամենևին էլ փորձ չէ ասել, որ ինչ-որ մեկը Հայաստանում (կամ Իրանում, օրինակ, կամ Ռուսաստանում) անվերապահորեն ցանկանում և «երազում է», որ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն մնա Բելառուսի նախագահ: Բայց ահա, թե ինչ պետք է ուզենան Հայաստանի իշխանություններն ու քաղաքացիները, որպեսզի Մերձդնեստրի անկախությունը որևէ մեկի կողմից չոչնչացվի: Նմանատիպ հարցերում չի կարելի «մի փոքր հղի» լինել, հարգելի Հայաստանի Հանրապետություն. դու կամ «հղի ես» կամ «հղի չես», և եթե մենք պնդում ենք Արցախի Հանրապետության անկախությունը՝ մեր հետագա ինքնիշխան քայլերով, ապա մենք նաև պետք է աջակցենք ՄՄՀ- ի անկախությանը: Ավելին, Մերձդնեստրի քաղաքացիների մեջ կան նաև աշխարհի ամենահին սփյուռքներից մեկի՝ Գրիգորիուպոլ քաղաքի հայեր:

Լիբանանը կարծես դուրս է գալիս Բելառուսի և ՄՄՀ- ի ընդհանուր համատեքստից, բայց դա միայն առաջին հայացքից: Սակայն այն, ինչ տեղի է ունենում Լիբանանում, անքակտելիորեն կապված է ոչ միայն Բեյրութի նավահանգստում տեղի ունեցած ահաբեկչական հարձակման հետ, այլև Սիրիայի և Իրաքի պատերազմների հետ: Տարբեր խմբերի ահաբեկիչների տերերը, որոնց մեջքը կոտրվել էր 2011-20 թվականների ընթացքում Լիբանանում, Սիրիայում և Իրաքում, չեն կարող ներել տարածաշրջանի շիաներին իրենց միասնության և համախմբվածության համար: Եվ այդ պատճառով նետվել է «կառավարությունն է մեղավոր» գաղափարը: Ի դեպ, Լիբանանի (շիական) կառավարությունն ամբողջ կազմով հրաժարական է տվել: Իհարկե, ցավալի է՝ հրաժարական են տվել նաև երկու հայ նախարարներ: Բայց շիաները պատրաստ են ամեն ինչի. այդ պատճառով պատրաստ են նաև արտահերթ ընտրություններին, «Հեզբոլլահ»-ը կրկին կհաղթի, չնայած նրանք, ովքեր պահանջում էին շիաների և քրիստոնյաների կառավարության հրաժարականը, հիմնականում սուննիներ են, ավելին, նրանցից շատերը թուրքական գործակալներ են:

Շատ բաներ ավելի հասկանալի են դարձել Հայաստանի քաղաքացիների համար, այնպես չէ՞: Եվ վերջին մանրամասները` և 2014-ին Ուկրաինայում, և 2018-ին մեր Երևանում, և այժմ Լիբանանում, ՄՄՀ-ում և Բելառուսում, կոռումպացված փոքրամասնությունը թաքնվում է «մենք ժողովուրդն ենք» և «ժողովուրդը ուզում է» արտահայտությունների հետևում: Խորհուրդ կտանք Մերձդնեստրի և Բելառուսի իշխանություններին. ուշադիր հետևեք, թե ինչպես է լիբանանյան «Հեզբոլահ» կուսակցությունը վրեժ լուծելու դավաճաններից և օտարերկրյա գործակալներից, սովորեք…

Սերգեյ Շաքարյանց