Քոդսի կամ Երուսաղեմի օր («Ալ Քոդս») …
Ավանդույթի համաձայն, Ռամադանի Սուրբ ամսվա վերջին ուրբաթ օրը Քոդսի օրն է, այսինքն՝ Երուսաղեմի օրը: Սա տոն չէ, բայց նաև սուգ չէ: Սա պաղեստինցիների` թե մահմեդականների, թե քրիստոնյաների համար անկախության համար պայքարի և համերաշխության օր է, սիոնիզմի քաղաքականության դեմ պայքարի կողմնակիցների համերաշխության օր: Քոդսի օրը ստեղծվել է Մեծ այաթոլլահ Սեյեդ Ռուհոլահ Մոստաֆավի Մուսավի Խոմեյնիի կողմից 1979 թվականին: Քոդսի օրվան նվիրված ցույցերին և այլ միջոցառումներին մասնակցելը նշանակում է, որ ներգրավված մարդիկ չեն հաշտվել իսրայելական օկուպացիայի հետ: Պաղեստինը կամ ավելի ճիշտ` Ֆելաստինը, իսկ ավելի ճիշտ` Ֆիլիստիմիան, պատմականորեն երբեք Իսրայել կամ ինչ-որ Իսրայելի մաս չի եղել, առավել ևս՝ Մեծ Իսրայելի, և իրականում պատկանում էր ոչ հուդայական հրեաներին:
Մենք չենք սգի անհետացած, սպանված կամ ձուլված հնագույն փղշտացիների համար, որոնք, սակայն, հիշատակվում են Սուրբ Գրքում: Բացահայտ ֆաշիզմը, որը տեղի է ունենում Պաղեստին հինավուրց երկրում 1948 թվականից ի վեր, և քրիստոնեական և մահմեդական սրբավայրերի գրավումը, այսօր գտնվում է աշխարհի՝ և իհարկե մեր ուշադրության կենտրոնում: Մենք պատրաստ ենք անխոնջ հիշեցնել. այո, քրիստոնեական սրբավայրերը և պաղեստինցիները տարբեր են, չնայած հենց քրիստոնյաները սկսեցին ազգային-ազատագրական պայքարը սիոնիստների դեմ: Հայերից քչերը գիտեն այդ մասին, սակայն սկզբից քրիստոնյա պաղեստինցիներն սկսեցին պայքարը՝ հանուն Ազատության և Անկախության: Արաբ Ժորժ Հաբաշը, ծնվել է ուղղափառ ընտանիքում և հրեաների կողմից վտարվել է հայրենի Լիդդա (Լոդ) քաղաքից: Այս քաղաքն այժմ էլ գտնվում է օկուպացված է: 1967 թ. Հաբաշը ստեղծեց Պաղեստինի ազատագրման ժողովրդական ճակատը՝ Մուստաֆա Ազուբրիի և Վադի Հադադի հետ, որը նա ղեկավարում էր մինչև 2000 թվականը:
Բայց ավանդաբար, Քոդսի օրվան նվիրված միջոցառումների կենտրոնը ժամանակակից ժողովրդավարական Իրանն է: Պատահական չէ, որ Պաղեստինի հետ Համերաշխության այդպիսի օր հիմնելու առաջարկը եկել է հենց Այաթոլահ Խոմեյնիից: Եվ սա անփոփոխ շարունակվում է Իսլամական հեղափոխության ներկայիս Գերագույն առաջնորդ, այաթոլլահ Սեյեդ Ալի Հոսեյնին Խամենեիի կողմից: 2017-ի փետրվարին, Թեհրանում «Միասին կաջակցենք Պաղեստինի ինտիտադայի (խաղաղ ապստամբությունը)» միջազգային խոշոր համաժողովին, նա աշխարհին ծանոթացրեց իր հայեցակարգի հետ: Ըստ էության, դրա էությունը հետևյալն է. Մերձավոր Արևելքի և ամբողջ մոլորակի բոլոր խնդիրները բխում են Երուսաղեմի և Պաղեստինի գրավումից, սիոնիզմից բխող գլոբալ վտանգից: Այսպիսով, մոլորակի վրա խաղաղության հաստատումը կախված է սիոնիստական օկուպացիայից Երուսաղեմի և Պաղեստինի ազատագրումից: Հետևաբար, սա ամբողջ աշխարհի հանրության, այլ ոչ միայն Իրանի, Պաղեստինի մահմեդականների ու քրիստոնյաների խնդիրն է:
2020 թվականի մայիսի 21-ին, Այաթոլահ Խամենեին հերթական անգամ դիմեց մոլորակի երկրներին ու ժողովուրդներին՝ հիշեցնելով. «Այսօր Արևմուտքը խաչմերուկում է: Նա կամ պետք է վերջ տա ագրեսիային և ճանաչի պաղեստինյան ժողովրդի իրավունքները` հրաժարվելով հանկարծակի հետևել գանգստերական և հակամարդկային սիոնիստական քաղաքականությանը, կամ նա պետք է պատրաստ լինի ուժեղ ընդվզումների ոչ այնքան հեռավոր ապագայում»: Մենք ոչինչ չենք ավելացնի այս խոսքերին…
Սերգեյ Շաքարյանց
