Ռուսաստանը նախազգուշացրել է ԵՄ փլուզման սպառնալիքի մասին
Արևմուտքում հերթական անգամ զարմացան Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հայտարարություններից: Բանն այն է, որ Ռուսաստանի ղեկավարը, Մոսկվայում կայացած «Ռուսաստանը կանչում է» ներդրումային ֆորումի լիագումար նիստի ժամանակ, պատասխանելով արևմտյան լրագրողների հարցերին, ասել է, որ Եվրամիության անդամ երկրներում կան հակասություններ այն բանի շուրջ, թե ինչպես են բաշխվում հարկերը․ դրանց զգալի մասը գնում է «պահելու այն երկրների տաբատները», որոնք դեռ չեն հասել տնտեսական զարգացման «որոշակի» մակարդակի: Այս կապակցությամբ Պուտինը կարծիք հայտնեց, որ հասնելով այդ մակարդակին մոտավորապես 2028թ. «սահմաններում», արևելյան Եվրոպայի մի շարք պետություններ կարող են ծրագրել՝ լքել ԵՄ-ը, որպեսզի գրանտ ստացողներից չդառնան գրանտ տվողներ:
Փաստացի, Ռուսաստանի նախագահը կանխատեսում է ԵՄ փլուզումը: Սա լավ նորություն է, թե ոչ, մենք կտեսնենք, իհարկե․ մինչև 2028 թվականը մնացել է ընդամենը 8 տարի: Իսկ ինքը՝ Պուտինը, պարզվում է, խանդավառ չէ այն մտքից, որ մի օր ԵՄ-ը կարող է փլուզվել։ Ռուսաստանի նախագահի բացատրությունը պարզ է: ՌԴ տնտեսությունը նույնպես կտուժի, եթե ԵՄ-ը փլուզվի, քանի որ «արյունատար համակարգն այժմ մեծապես ընդհանուր է»: Նա հիշեցրել է, որ Ռուսաստանի ոսկու-արտարժույթի պաշարների զգալի մասը եվրոյով է գծագրվել, իսկ Եվրամիությունն այսօր Ռուսաստանի առևտրատնտեսական խոշորագույն գործընկերն է: Բայց ինքը Ռուսաստանը, ընդ որում, դեռ 2000-ականների սկզբից, վաղուց սկսել է «վերդասավորվել» դեպի Արևելք: Հիշեցնենք, որ ամեն ինչ սկսվել է դեռ այն ժամանակ, երբ Պուտինն անձամբ բացում էր «Կոզմինո» նոր նավահանգիստ-տերմինալը Հեռավոր Արևելքում: Ճիշտ է, 2009-ին նա վարչապետ էր, իսկ այսօր նա կրկին Ռուսաստանի նախագահն է: Վերակողմնորոշման երկրորդ փուլը սկսվել է վերջերս` երբ Պուտինը և Չինաստանի առաջնորդ Սի Ցզինպինը բացեցին «Սիբիրի ուժ» գազատարը և հայտարարեցին, որ կկառուցվի նաև «Սիբիրի ուժ-2» գազատարը:
Այսինքն, չնայած Ռուսաստանի նախագահը ասում է, որ ԵՄ-ի կազմալուծումը Ռուսաստանի համար «հաճելի» իրադարձություն չի լինի, իրականում Մոսկվան վաղուց է պատրաստվում Եվրոպայում բացասական սցենարի: Իսկապես, ի՞նչ կարող է սպասվել Եվրոպային, բացի քաոսից: Ընդ որում, տնտեսությունն ու ֆինանսները կարող են ընդհանրապես հետին պլան մղվել՝ տեղը զիջելով էթնոքաղաքական առաջնահերթություններին: Եկեք արձանագրենք. Շոտլանդիայի իշխանություններն արդեն հայտարարել են, որ Մեծ Բրիտանիայի՝ ԵՄ-ից դուրս գալու պատճառով (Brexit), նրանք մտադիր են ևս մեկ անգամ ներկայացնել անկախության հանրաքվեի հայտ: Բարսելոնայում, չնայած այն բանին, որ Կատալոնիայի ազգայնականների առաջնորդները դատապարտվել են իսպանական դատարանի կողմից, նույնպես վիճակը հեռու է կայունությունից: Հիշեցնենք, որ Իսպանիայի Գերագույն դատարանի՝ կատալոնական 12 քաղաքական գործիչների նկատմամբ դատավճիռը՝ կապված 2017 թ․ անկախության ապօրինի հանրաքվեի հետ, հրապարակվել էր 2019 թվականի հոկտեմբերին: Եվ դատավճիռը հրապարակելուց հետո Կատալոնիան կրկին սկսել է եռալ: Եվ ի վերջո, ամբողջ Իսպանիան գիտի, որ Բասկերի երկրում, չնայած հիմա «լուռ է», բայց պոտենցիալով այն նույնիսկ ավելի պայթյունավտանգ ինքնավարություն է, քան Կատալոնիան… Որոշ չափով ԵՄ-ը «ցեմենտապատում է» Եվրոպային, կարծես դիմակավորելով առկա ազգամիջյան հակամարտություններն ու հակասությունները: Իսկ հիմա պատկերացնենք, որ ԵՄ-ը «անհետացավ», ինչպես ժամանակին անհետացավ Խորհրդային Միությունը: Հետխորհրդային ամբողջ տարածքը վերադարձած բոլոր սահմանազանցումների նախադեպի կրկնությունը հնարավոր է նաև թվացյալ «զարգացած» Եվրոպայում, որը, ինչպես և շեշտել է Պուտինը, ամենուրեք և ամեն ինչում ամենևին էլ զարգացած չէ։ Մի խոսքով, 2028 թվականը հեռու չէ, կտեսնենք:
Սերգեյ Շաքարյանց
