Իրականությունը՝ բաց աչքերով
Հայաստանյան իրականության պարադոքսն այն է, որ յուրաքանչյուրս գիտակցում ենք ` իրավիճակը գնալով ավելի և ավելի է վատանում, բայց դեռ բարձրաձայնում ենք` բա ի՞նչ եք ուզում այս մի տարվա մեջ, ի՞նչ պետք է փոխվեր, թողե՛ք աշխատեն:
Տրամաբանական վերլուծություն իրականացնելով՝ կարող ենք ասել, որ եթե իշխանական էլիտայի մոտ փոխվում է իրավիճակ` չտեսան պատից կախ, տեսան ճակատից կախ կոնտեքստում, ապա ինչո՞ւ չի փոփոխվում մեր հանրության կյանքը:
Երբ ասում էին իրավիճակ է փոխվելու, երևի ի նկատի ունենին միայն իրենց իշխանական վարչակարգի և ՔՊ-ականների շրջանում, իսկ ժողովուրդը մնաց ստվերում` անտեսված ու մոռացված իշխանությունների կողմից, այսպիսի պատկերի մենք ականատես ենք եղել նախկին իշխանությունների կառավարման օրոք:
Եկե՛ք հստակ նշենք, որ իշխանափոխությունը չիրականացրեց Նիկոլ Փաշինյանը, չտարվե՛նք նիկոլամոլությամբ, և գիտակցենք, որ հայ ժողովուրդը կատարեց իշխանափոխությունը, որը ուղղորդեց Նիկոլ Փաշինյանը:
Իշխանափոխությունը իրեն վերագրելով և հանրությանը մանիպուլացնելով, Նիկոլ Փաշինյանն իր ձեռքը վերցրեց երկրի կառավարման ղեկը` աչքի ընկնելով ձախողված կադրային քաղաքականությամբ, զանգովի (կամայական) ընտրովի արդարադատությամբ, իշխանությունների տարանջատման զսպումների և հակակշիռների բացակայությամբ, արտաքին ու ներքին քաղաքականության ձախողմամբ, ժողովրդին սին խոստումներ տալով և դրանք պարտաճանաչորեն չկատարելով, կերակրելով ժողովրդին միայն պոպուլիզմով․․․
Իրականությունը պետք է տեսնել բաց աչքերով և ընկալել սթափ ուղեղով, ՈՐՈՎՀԵՏԵՎ
- ունենք ձախողված և թույլ կադրային քաղաքականությամբ ձևավորված իշխանական մարմիններ, համապատասխան կառավարչական հմտություններից ու կարողություններից զուրկ կադրեր, տեղին է ասել` առանց ձևի և բովանդակության համակարգ:
- ունենք կրթական համակարգի բարձիթողի վիճակ։
- ունենք ձախողված արտաքին քաղաքականության լրջագույն հետևանքներ։
- ունենք համատարած թանկացումների ալիք։ Կյանքը գնալով թանկանում է, սակայն քաղաքացիների եկամուտները նվազում են կամ մնում են նույնը։
- ունենք նախարարությունների թվի ոչ նպատակային կրճատումներ, թավշյա օպտիմալացում և չհիմնավորված կրճատումներ` 55.000 գործազուրկների հոծ բանակի ակտուալացում:
- ունենք չգիտակցված և ոչ տեղին համաներման բացասական հետևանքներ, հանցագործությունների թվի աճ, նոր Հայաստանում իր մեղքը չընդունած դաժան մարդասպանին ներում շնորհելու աննախադեպ փորձի իրականացում:
- ունենք զանգովի/կամայական արդարադատության իրականացում, գործադիր մարմնի ազդեցություն և ուղղորդում դատական համակարգի վրա, անկախ դատական համակարգի բացակայություն:
- ունենք աղքատության, գործազրկության բարձր մակարդակ, արտագաղթի բարձր տեմպեր:
- ունենք հասարակության մեջ բարոյահոգեբանական լքված մթնոլորտ, սոցիալական ցանցերում և իրական կյանքում հայհոյանքների տարափ և շահերի բախում, կոնֆլիկտային իրավիճակի խորացում ու սրացում:
- Ունենք իշխանությունից անտեսված և իշխանության կողմից խաբված հասարակություն` դեռ սպասելով որևէ փոփոխության, ասել է, թե հույսը վերջում է մեռնում, եկե՛ք մի քիչ էլ սպասենք, բայց ինչի՞ն։
- ունենք կառավարություն, որը կոչ է անում ոչխար պահենք կամ տաքսի քշենք։
Սրան զուգահեռ, իշխանությունը իր փայլուն կադրերին աթոռ է նվիրում և աշխատանքի է տեղավորում` քայլելու ունակություն ունենալու և ցույցերին ակտիվ մասնակցելու կարողություն ունենալու շնորհիվ, ասել է, թե դատարկ տակառները ավելի լավ են զնգում:
Եվ ի վերջո, նորօրյա Հայաստանում դատապարտում են պետականամետ, ռազմական գործիչներին, իսկ բանակից թռածներին հանձնում են պետական կառավարման ղեկը:
Սիրանուշ Սերոբյան
«Քաղաքացիական հարթակ նախաձեռնության» անդամ