«Նիկոլ Փաշինյանի օրոք Հայաստանում կոռուպցիան չի վերացել, այն ավելի սանձարձակ, խոր թաքնված ու կազմակերպված է դարձել». Վահան Համազասպյան
Ներկա իշխանություններից ընդամենը պետք է ազատվել, ու որքան շուտ, այնքան լավ բազմաչարչար հայ ժողովրդի համար
Սկիզբը` այստեղ
Իր տարակուսանքը հայտնելով արաբական շեյխերի հետ ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանի պայմանավորվածության վերաբերյալ, տեխնիկական գիտությունների դոկտոր, «Երկրների հելիոֆիկացիայի ծրագրի» հեղինակ Վահան Համազասպյանը նշել է, որ կիսահաղորդչային սարքերի և ֆոտոէլեմենտների մեջ ֆոտոէֆեկտների ուսումնասիրությունը մշտապես եղել է իր գիտական հետաքրքրությունների շրջանակներում, ֆոտոէֆեկտների հիման վրա բազմաթիվ գյուտերի հեղինակ է:
Ավելին` խորհրդային տարիներին իր մշակած ստանդարտներով են փորձարկվել և ուղեծիր դուրս բերվել տիեզերանավերի մեջ օգտագործվող ֆոտոպանելները, և ինքը շատ լավ է պատկերացնում ՀՀ նախագահի հետաքրքրությունների դաշտում հայտնված ֆոտոպանելների հետ կապված նրբությունները, դրանց թույլ և ուժեղ կողմերը։
«Դուք դրանց ծանոթ լինել չէիք կարող, դրանք խիստ մասնագիտական ուղղվածություն ունեն և ձևավորվում են տևական պրակտիկ աշխատանքի ընթացքում,- դիմելով ՀՀ նախագահին, գրել է գիտնականը:- Ազգի ու պետության անունից արվող գործերը պետք է անեն պրոֆեսիոնալները, գործից տեղյակ մարդիկ։ Աշխարհում քչերը գիտեն այն սահանքների մասին, որոնք թաքնված են կիսահաղորդչային ձևափոխիչների արտադրության ու կիրառության ճանապարհին»:
Եթե հետևենք ժամանակակից աշխարհում տեղի ունեցող տեխնոլոգիական վերադասավորումներին, ապա, Համազասպյանի հավաստմամբ, կարող ենք փաստել հետևյալը. Չինաստանը հետզհետե հրաժարվում է ֆոտոպանելների համար էլեմենտներ արտադրելու ծրագրերից՝ իր տեխնոլոգիական սարքավորումներն ու հոսքագծերը վաճառելով այլ երկրներում: Հայաստանում գործող ֆոտոէլեմենտների հավաքման արտադրամասերն ընդամենը հավաքման փուլն են իրականացնում, դրանք հեռու են կիսահաղորդչային ֆոտոէլեմենտների արտադրություններ կոչվելու իրավունքից, բայց մեր իշխանություններն այդպիսին են դիտարկում, որովհետև էլեկտրոնային արդյունաբերության մասին գաղափար չունեն:
Արտադրատեխնիկական քաղաքականությունը չինացիները փոխառել են ճապոնացիներից: Խորհրդային տարիներին մեծ ձեռքբերում էր համարվում, երբ կիսահաղորդչային գործածված ճապոնական ամբողջական գործարաններն արտարժույթով գնվում էին սեփական էլեկտրոնային արդյունաբերությունը զարգացնելու համար: Ճապոնական հոսքագծերով էր աշխատում Ֆրյազինո քաղաքի կիսահաղորդչային սարքերի գործարանը: Կրեմլի կողմից դա ընկալվում էր որպես դարակազմիկ հաջողություն, բայց իրականում այն խորհրդային էլեկտրոնային արդյունաբերությունը քայքայող, սեփական շուկան ճապոնացիներին զիջելու ձև էր: Ստացված գումարները ճապոնացիներն օգտագործում էին իրենց ապագա տեխնոլոգիաները զարգացնելու համար: Տրանզիստորների արտադրությունը ամբողջովին տվեցին ԽՍՀՄ-ին, իրենք անցան միկրոսխեմաների արտադրությանը, Մինսկի «Ինտեգրալին» տվեցին միկրոսխեմաների արտադրության 0,35-միկրոնանոց տեխնոլոգիաները, իրենք անցան նանոսխեմաների արտադրությանը՝ մի քանի քայլով իրենցից հետ թողնելով պոտենցիալ մրցակիցներին և ԽՍՀՄ-ը դարձնելով իրենց արտադրանքների համար կայուն շուկա:
Բրենդային ֆիրմաները նման գործողությունների դիմում են միջազգային շուկայի 50 տոկոսը յուրացնելուց հետո՝ շարունակելով աշխատել մնացած 50 տոկոսի տիրույթում: Արտադրության մեջ յուրացված, տվյալ արտադրանքի հուսալիությունը բարձր մակարդակի հասցրած ֆիրմաների համար դժվար չէ իրենց մրցակցային դիրքերը պահել միջազգային շուկաների մնացած հատվածներում:
«Ֆոտոպանելների ընդհանուր շուկաներում աշխատող հայկական ընկերություններն այսօր իրացման լուրջ խնդիրներ ունեն և այդ բացը լրացնելու համար պատրաստ են ձեռքերը փրփուրներին գցելու, էկզոտիկ պատվերներ որոնելու նաև «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի օգնությամբ»,- նշված է գիտնականի բաց նամակում:
Համազասպյանի համոզմամբ, դրամահավաքի փողերի «արևային» մասը տրամադրվելու է ֆոտոէլեմենտներ ներկրող ու տեղադրող հայկական ընկերություններին, ինչն արդեն կոռուպցիա է:
«… Կոռուպցիան հո պոզով-պոչով չի՞ լինում, պետական կամ բարեգործական միջոցները մրցույթներով կհասցվեն նախապես հանցավոր համաձայնության եկած ընկերություններին ու կաշխատեն «ատկատներով», այստեղ ապացուցելու բան չկա, որովհետև սա աքսիոմ է՝ կայուն հիմքերի վրա դրված հայկական «ատկատային» էկոնոմիկայի համար, տնտեսական հեղափոխությունից խոսելն անգամ ավելորդ է, որովհետև ամեն ինչ զազրախոսության է վերածվում»,- գրել է Համազասպյանն իր բաց նամակում և այս համատեքստում բացատրելի համարել, թե, օրինակ, պարոն Թունյանն ինչու հրաժարվեց իր հելիոֆիկացիայի ծրագիրը քննարկման դնելու առաջարկից: Հրաժարվեց, որովհետև այն կարող էր արժանանալ հանձնաժողովի մյուս անդամների հավանությանը, որից հետո դժվար կլիներ համապատասխան մարմիններում բացատրություններ տալ, թե ինչու են դրամահավաքը կանխամտածված ձևով շուռ տվել դեպի արևային էներգիայի օգտագործման ֆոտովոլտային տարբերակ՝ օրակարգից դուրս թողնելով նաև Հերունու «Արև» էլեկտրակայանի տարբերակը, որի դեպքում, գիտնականի խորին համոզմամբ, դրամահավաքի արդյունքները մեկ կարգով բարձր կլինեին:
Մինչդեռ մինչև ֆոտոպանելների արտադրության համար հանգանակություններ կազմակերպելը, ըստ գիտնականի, անհրաժեշտ էր չանտեսել, թե արևային էներգետիկայի հարցում մեր քաղաքացիներին հատկապես ի՞նչն է հուզում ու հետաքրքրում` բնակարանների ջեռուցու՞մը, որն իր ծրագիրը թույլ է տալիս ապահովել մատչելի գներով, բարձր շահավետությամբ բիզնեսներ կազմակերպելու բացառիկ հնարավորությու՞նը, որը դարձյալ բխում է «Երկրների հելիոֆիկացիայի ծրագրից», թե՞ մի այլ բան:
Այսօրվա դրությամբ աշխարհում արևային տեխնիկան զարգանում է հինգ հիմնական ուղղություններով.
- Ջերմային էլեկտրակայաններ (հիմնականում ԱՄՆ-ում):
- Արևային կիսահաղորդչային էլեկտրակայաններ (ոլորտի առաջատարը Չինաստանն է, որը դեռ երկար կպահպանի զարգացման տեմպերը):
- Փոքր հզորության (25-200 կՎտ), «Ստիրլինգ» դասի արևային էլեկտրակայաններ (դարձյալ հիմնականում ԱՄՆ-ում):
- Արևային կենցաղային ջրատաքացուցիչներ (զանգվածային արտադրությունը սկսվել է Գերմանիայից ու տարածվել աշխարհով մեկ):
- Հայելային կոնցենտրատորների բազայի վրա հիմնված հելիոհամակարգեր (այս ոլորտի առաջատարը, անշուշտ, Հայաստանն է):
Ըստ գիտնականի, հաշվարկները ցույց են տալիս, որ արևային տեխնիկայի միջազգային շուկայի ծավալները գերազանցելու են 12 տրիլիոն դոլարը:
Համազասպյանի ծրագրի իրագործումը թույլ է տալիս և՛ տները տաքացնել, և՛ տեղական ու արտասահմանյան շուկաների համար արևային տեխնոլոգիայով թթի օղի թորել, և՛ արևային քաղցրավենիք` մրգային սուջուխ պատրաստել, և՛ բադրիջանի խավիար կամ բադրիջանի, լոլիկի և պղպեղի խորոված պատրաստելու համար նշված բանջարեղեններն արևով խորովել և արտադրանքը, դրանք բնական գազով խորովելու համեմատ, ինչով դրանք պատրաստվում են ներկայիս արտադրություններում, ստանալ արտադրական քիչ կորուստներով, էժան և որակյալ:
«Ինձ հաճախ են դիմում մեր քաղաքացիները, խնդրում են ջեռուցիչ համակարգեր, խնդրում են սննդի վերամշակման տեխնիկա, զանգահարում են, փողոցում են կանգնեցնում, արդեն ամաչում եմ,- գրել է գիտնականն իր բաց նամակում:- Ամաչում եմ մեր իշխանությունների փոխարեն, նրանց անտարբերության ու կարևոր գործերին խանգարող հանգամանք դառնալու համար, ես ամաչելու բան չունեմ, ստեղծել եմ բոլոր անհրաժեշտ պայմանները, որպեսզի Հայաստանը, Արցախը ունենան արդյունաբերության հեռանկարային այնպիսի ոլորտ, որը տարածվի աշխարհից աշխարհ, իմ երեխաների բերանից կտրել, 26 տարի շարունակ արյուն-քրտինք եմ թափել ու ստեղծել այն, ինչը պետք է հայ ժողովրդին, բայց իշխանությունները դեմ են։ Ինչի՞ն են դեմ։ Դեմ են, որ Հայաստանից էլ մի լավ բան դուրս գա, որ Հայաստանն ու Արցախը օրինակ դառնան աշխարհին, որ էկոլոգիական աղետից փրկվելու ճիշտ ճանապարհը գտնվի հայ գիտնականների շնորհիվ, որ համաշխարհային հանրությանը մենք խելք սովորեցնենք»:
Համազասպյանն իր բաց նամակում հարցով դիմելով վարչապետ Փաշինյանին` ի՞նչն է Ձեզ ստիպում, ո՞րն է Ձեր անձնական-անհատական-վարչապետական մոտիվացիան, որ դեմ եք գնում հելիոտեխնիկական արդյունաբերության ստեղծմանը, հելիոտեխնոլոգիաների զարգացմանը, գրել է.
«Դուք ընտրության այլ ճանապարհ չունեք, Հայաստանը տնտեսական կոլապսից չեն փրկի ոչ հանքարդյունաբերությունը, ոչ տեղեկատվական տեխնոլոգիաները, ոչ էլ տուրիզմը, ժամանակն է, որ թափեք Ձեր փեշի քարն ու այնպես անեք, որ հայ գիտնականների կատարած աշխատանքները օգտագործվեն՝ «ի հզորություն Հայաստան երկրի և ի սարսափ թշնամի երկրների»: Երկրի բնակչությանը զրկել այսպիսի ֆանտաստիկ հնարավորություններից և բավարարվել չինական ֆոտոպանելների համար իրացման շուկա ծառայելով, որ մի քանի հոգի ձեռքերը տաքացնեն դրամահավաքների միջոցների հաշվի՞ն… Չգիտեմ՝ ինչ անուն տալ, չեմ պատկերացնում: Փաստորեն հայկական նժարի մի կողմում դրվում է «ատկատներով» մի քանի միլիոն դոլար աշխատելու գաղափարը, մյուս կողմում՝ սեփական քրտինքով երկրի համար 12 տրիլիոն դոլարանոց միջազգային շուկա ձևավորելու, տնտեսական ու քաղաքական դիվիդենդներ ստանալու բացառիկ հնարավորությունը, և պարզվում է, որ մեր իրականության մեջ մի քանի միլիոնը ավելի ծանրակշիռ է, քան տասնյակ տրիլիոնները և միայն այն պատճառով, որ դրանք ավելի մարսվող, ավելի «ատկատայի՞ն» են: Չգիտեմ, չեմ հասկանում, մեկ-մեկ ինձ թվում է, թե ապրում եմ հիմարների թագավորությունում. այսքան գրագետ, աշխատասեր, դյուրահավատ, հայրենասեր քաղաքացիներ և այսպիսի իշխանություննե՞ր, այսպիսի Նիկոլ Փաշինյան և Արմեն Սարգսյա՞ն»:
Ինչպես նշել է գիտնականը, կարելի էր, իհարկե, հանուն սպորտային հետաքրքրության ու տեխնիկատնտեսական հնարավորությունների ցուցադրման, Արցախում ունենալ հելիոֆիկացված մեկ բնակավայր՝ Հերունի-Համազասպյան տարբերակով, մեկ բնակավայր էլ՝ Արմեն Սարգսյանի սիրած ֆոտոպանելներով: Նկատենք, որ դա անվիճելիորեն ցույց կտար առաջինի էական առավելությունը երկրորդի հանդեպ, ընդ որում, տարբեր առումներով:
«… Բայց դրա վրա ժամանակ ծախսել չարժե, որովհետև մեր ներկա իշխանություններին ապացուցելու բան չունեմ, նրանցից ընդամենը պետք է ազատվել,- գրել է Համազասպյանը:- ՈՒ որքան շուտ, այնքան լավ բազմաչարչար հայ ժողովրդի համար»:
Ըատ գիտնականի, «Ատկատների» գործերը կայուն հիմքերի վրա են դրված նաև ՀՀ նախագահի մրցանակների մրցութային հանձնաժողովներում:
«2019 թվականի մայիսին նամակով դիմել էի ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանին, որ «Պողոսյան» հիմնադրամի մրցանակները բաժանվում են «ատկատներով», պետք է միջոցներ ձեռնարկել,- տեղեկացրել է Համազասպյանն իր բաց նամակում:- ՈՒղիղ կես տարի է անցել, մոտեցել է հաջորդ տարվա մրցանակակիրներին որոշելու ժամանակը, բայց մեր հարգարժան նախագահը շարունակում է լռել՝ ինչպես ձուկը ջրում։ Ամոթ է, ՀՀ նախագահի մրցանակները չի կարելի վաճառել ու միաժամանակ խոսել արհեստական բանականություններից:
ՀՀ նախագահին ուզում եմ հայտնել, որ կիսահաղորդչային տեխնիկան, ֆոտովոլտային էլեկտրոնիկան և այլն իր բնագավառներից չեն, էլեկտրոնային տեխնիկայի ու տեխնոլոգիաների հարցերում պետք է ծայրաստիճան զգուշավորություն ցուցաբերել, սրանք այն ոլորտներն են, որտեղ արաբական շեյխերի կամ շարքային արաբների երբեք չենք հանդիպել, համենայն դեպս, ես իմ տևական գիտաարտադրական պրակտիկայում չեմ հանդիպել: Հնարավոր եմ համարում, որ Հայաստանում 400 մեգավատտ ընդհանուր հզորությամբ արևային էներգիայի ծրագրերում ինչ-ինչ խարդավանքներ լինեն, պետք է զգույշ լինել և խուսափել Հայաստանը ևս մեկ կոտրած տաշտակի առաջ կանգնեցնելու իրողությունից: Այդ ծրագրի մանրամասները անցնում են գաղտնիության մթնոլորտում, շեյխերի հետ հայտնի բանակցությունները սկսվել են Էներգետիկայի ու բնական պաշարների նախարարի նախկին տեղակալ, Գագիկ Հարությունյանի զարմիկ Հայկ Հարությունյանի անմիջական նախաձեռնությամբ։
Ցանկալի կլիներ, որ այդ արաբական ծրագիրը քննարկման դրվեր ոլորտի մասնագիտական հարթակներում, նաև իմ անմիջական մասնակցությամբ, որպեսզի տրվեր պրոֆեսիոնալ մասնագետների օբյեկտիվ գնահատականը: Մինչդեռ ամեն ինչ դոցենտ նախագահի պատասխանատվության ներքո է։ Ինչու՞։ Մի՞թե այստեղ էլ է կարևորվում 300 միլիոն դոլարի ներդրումներ բերելու ու միջոցները քամուն տալու հեռանկարը:
Հարգելի պարոն Արմեն Սարգսյան, մինչև նախագահ դառնալը Դուք ինձ անձամբ դիմեցիք հետևյալ խոսքերով. «Ես անհամբեր սպասում եմ երկրների հելիոֆիկացիայի Ձեր ծրագրին»: Ծրագիրը ուղարկեցի, բայց ի՞նչ օգուտ դրանից, եթե այն չանցավ Ձեր օգնական Համլետ Գասպարյանի մաղով՝ հետևյալ հիմնավորմամբ՝ իմ ինչի՞ն է պետք արևով տուն տաքացնելը, եթե ես դա կարողանում եմ անել գազով՝ ընդամենը մեկ կոճակ սեղմելով: Շատ տպավորիչ է։ Ասա՝ ով է ՀՀ նախագահի օգնականը, ասեմ՝ ով է ՀՀ նախագահը: Ինչևիցե, հույս ունեմ, որ Աստված մեր դեմ մի դուռ կբացի այս փորձությունից ազատվելու համար։ Կապրենք, կտեսնենք»:
Համազասպյանը շատ հակիրճ է գրել` «Աշխարհում քչերը գիտեն այն սահանքների մասին, որոնք թաքնված են կիսահաղորդչային ձևափոխիչների արտադրության ու կիրառության ճանապարհին», հետևաբար կարիք կա փակագծերը մի փոքր բացելու:
Ֆոտոէլեմենտները, որոնք այժմ Չինաստանից ներկրվում են Հայաստան և արտադրվում ֆոտէլեմենտներ, իսկ վաղը «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հանգանակած միլիոնավոր դոլարներով և, առավել ևս, Աբու Դաբիում «Մասդար» ընկերության և Հայաստանի պետական հետաքրքրությունների ֆոնդի միջև կնքված համաձայնագրի արդյունքում ահռելի քանակներով են բերվելու մեր երկիր, սկզբում օգուտ տալուց հետո, վերջում պատճառելու են ահավոր վնաս: Նախ, դրանք որոշ ժամանակ հետո մեծապես կորցնելու են իրենց սկզբնական և առանց այն էլ ոչ մեծ ՕԳԳ-ն, այսինքն` արդյունավետությունը, ոչ մեծ տարածք ունեցող մեր երկրում տեղադրման համար պահանջելու են հսկայական տարածքներ:
Ահավորը, սակայն, դեռ վերը նշվածը չէ, այլ այն, որ կիսահաղորդչային ֆոտոէլեմենտները պարունակում են թունավոր արսեն (մկնդեղ), բոր, ֆոսֆոր և քիմիական այլ տարրեր, ինչը նշանակում է, որ ֆոտոէլեմենտների շահագործման ժամկետի ավարտից հետո մեր հողերը, շրջակա միջավայրը թունավորվելու կամ աղտոտվելու են դրանցով, որովհետև Հայաստանը չունի ֆոտոէլեմենտների ոչնչացման (ուտիլիզիացիայի) համար նախատեսված հատուկ ու թանկարժեք վառարաններ: Աշխարհի նույնիսկ հզոր, զարգացած երկրներից ոչ բոլորն ունեն այդպիսի վառարաններ (ունեն, օրինակ, ԱՄՆ-ը, Գերմանիան, Չինաստանը), սակայն նրանց տարածքները Հայաստանի չափ փոքր չեն, իսկ այն երկրները, որոնց տարածքները փոքր են, մի քանի հարյուր մեգավատտ ընդհանուր հզորության արևային ֆոտովոլտային կայաններ չեն կառուցել ու չեն օգտագործում:
Արթուր Հովհաննիսյան