Սիրիայի նախագահը խոստովանել է՝ նա ուներ և ունի հայ ընկերներ
Թուրքը մնում է թուրք: Միայն այս եզրակացությանն ես հանգում, երբ պարզում ես, որ թուրք օկուպանտները թույլ չեն տալիս սիրիական հյուսիսային Թել Աբյադ քաղաքի հայ ընտանիքներին մոտենալ իրենց տներին: Ինչու՞ դա չի ճանաչվում որպես Հյուսիսային Սիրիայի հայերի ցեղասպանություն: Չէ՞ որ մարդկանց ստիպել են փախչել իրենց տներից, իսկ այժմ վերադառնալու հնարավորություն չեն տալիս: Նույն կերպ թուրքերը 70-80 տարի առաջ հայերին զրկեցին Նախիջևանի իրենց տներից և հողերից: Լռում է Հայաստանի արտգործնախարարությունը: Լռում է հայրենիքի և ազգի դավաճանների «ժողովրդական կառավարությունը»: Նրանք նույնիսկ չեն փորձում ազդել Թուրքիայի վրա այլ երկրների արտաքին գործերի նախարարությունների միջոցով: Որովհետև անհրաժեշտ են ոչ թե կուլիսային բամբասանքներ, այլ պաշտոնական կոչեր, առնվազն Ռուսաստանի, Իրանի և ԱՄՆ-ի արտաքին գործերի նախարարություններին: Թուրքերը ուշադրություն չեն դարձնի Սիրիայի արտաքին գործերի նախարարությանը. Սիրիայում թուրքերը օկուպանտ են: Բայց պաշտոնական Երևանը լռում է: Արդյո՞ք պաշտոնական Երևանին իսկապես ձեռնտու է, որ կիլիկահայերի սերունդները կրկին ենթարկվեն ցեղասպանության:
Մինչդեռ, նոյեմբերի 1-ին այս երկրի նախագահ Բաշար ալ Ասադն անձամբ անդրադարձել է Սիրիայի հայության թեմային՝ սիրիական «Աս-Սուրիա» և «Ալ-Իբբարիա» հեռուստաընկերություններին տված հարցազրույցում: Հարցազրույցի տեքստը տրված է ՍԱՆԱ պաշտոնական գործակալության կողմից: Սա «Նուբար Օզանյանի» անվան գումարտակի մասին բարբաջանք չէ, որում, պարզվում է, նույնիսկ հինգ հայ չկա: Դա պետության ղեկավարի խոստովանություն է, ով դիմակայեց Արևմուտքի և սիոնիստների ճնշմանը, դիմակայեց թուրքական շանտաժին և շարունակում է Սիրիան առաջնորդել դեպի զավթիչների նկատմամբ լիակատար հաղթանակ: Նախագահ ալ-Ասադի հայտարարությունների միջուկը. «Սիրիայի հայերի հայրենասիրությունն ապացուցվել է պատերազմի ժամանակ»: Համեստ, զուսպ, բայց հավատացեք, Հայաստանի քաղաքացիներ, այսուհետ, արաբական աշխարհում փորձելու են համեմատվել Բաշար ալ Ասադի կարծիքի հետ:
«Հայերը հիմնականում հայրենասեր խումբ էին: Դա ապացուցվել է առանց կասկածի ստվերի պատերազմի ժամանակ: Միևնույն ժամանակ, այս խումբն ունի իր հասարակությունները, իր եկեղեցիները և, ինչն ավելի զգայուն է, սեփական դպրոցները: Եվ եթե դուք մասնակցում եք որևէ հայկական տոնակատարության, հարսանիքի կամ որևէ այլ միջոցառման, և ես հաճախում էի այդպիսի միջոցառումների, քանի որ ունեի և ունեմ ընկերներ նրանց մեջ, նրանք երգում են իրենց ավանդական երգերը, իսկ հետո նրանք երգում են ազգային երգեր»․ հայտարարել է Սիրիայի առաջնորդը: Բաշար ալ Ասադը շեշտել է, որ սիրիահայերը ավելի քիչ են ցրվել սիրիական հասարակության մեջ, քան աշխարհի այլ հայկական համայնքների ներկայացուցիչներ: «Նրանք ինտեգրվել են, բայց չեն ցրվել սիրիական հասարակության մեջ: Նրանք պահպանեցին իրենց բոլոր հատկությունները », – շեշտել է Սիրիայի նախագահը:
Ահա այսպես են Սփյուռքի հայերը պայքարում ոչ միայն իրենց իրավունքներն ու ազատությունները պահպանելու համար, ոչ միայն այն երկրի ազատության համար, որտեղ ապրել են դարեր շարունակ: Մեր արտասահմանցի հայրենակիցները պահպանում են իրենց ազգային բոլոր հատկանիշները, ինչպես հայտարարել է նախագահ Ալ-Ասադը: Ոչ թե մեզ նման՝ Հայաստանում. Արևմուտքից ստացված մեծ կաշառքի համար որոշ «հայաստանահայեր» պատրաստ են ոչնչացնել ազգային և ավանդական ամեն ինչը: Պատրաստ են Արևմուտքից ստացվող ցանկացած կեղտը պարտադրել հայ հասարակությանը: Հայաստանը գիտի, թե ինչ ուժգնությամբ են «ժողովրդական իշխանությունները» ուզում «խեղդել» Ազատագրական պատերազմի հերոսներին: Մեր քաղաքացիները տեսնում են, թե որքան են Նիկոլ Փաշինյանի կողմնակիցները ցանկանում մղել այսպես կոչված «Ստամբուլյան կոնվենցիայի» վավերացումը: Եվ Հայաստանի ժողովուրդը լռում է ի պատասխան այս ամենին: Չի պայթում: Չի արգելափակում փողոցներն ու ճանապարհները: Չեն տապալում դավաճաններին: Տեսեք, հայ ժողովուրդ, թե ինչ բարձր կարծիքի է Սիրիայի նախագահն իր հայերի մասին, թե որքան բարձր են գնահատում Իրանի բոլոր նախագահները իրենց հայ հայրենակիցներին: Սովորեք, հայ ժողովուրդ, թե ինչպես է անհրաժեշտ բոլոր պայմաններում մնալ ՀԱՅ, և չվերածվել գարշահոտ փողոցային աղբի …
Սերգեյ Շաքարյանց
