ԱՄՆ Ներկայացուցիչների պալատը քվեարկել է …

ԱՄՆ Ներկայացուցիչների պալատը ճնշող մեծամասնությամբ հերթական անգամ բանաձև ընդունեց 1915-23 թվականների Թուրքիայում Հայոց ցեղասպանության ճանաչման վերաբերյալ: Շնորհակալություն, իհարկե: Թե Հայաստանում, թե մեր երկրից դուրս շատ բան է գրվել այս խնդրի վերաբերյալ, շատ են վաղաժամ ուրախությունն ու լավատեսական կանխատեսումները: Զարմանում ես, թե մարդիկ որքան են հավատում հեքիաթին, որ «թղթի» կտորից ինչ-որ բան կարող է փոխվել: Մեր հայրենակիցներն ամբողջովին մոռացել են Խրիմյանի խոսքերի ողջ դառնությունը. սերբերը, հույները, բուլղարացիները և այլոք ժամանել են Բեռլին, և իրենց թրերից հոսում էր թուրքերի արյունը, իսկ մենք եկել ենք ԹՂԹՈՎ

Լավ, մենք շատ չենք փչացնելու միլիոնավոր հայերի տրամադրությունը` հորդորելով նրանց իրականություն վերադառնալ և տեսնել, որ այդ նույն Ամերիկայում ոչ ամեն ինչն է որ պարզ է: Թե ինչու է հենց հիմա «հակաթրամփյան» ԱՄՆ խորհրդարանը դիմել «Հայկական հարցին» հանելուկի լուծումը կարող է լինել համաշխարհային քաղաքականության տարբեր նիշերում և շերտերում, ինչպես նաև ամերիկյան ներքին քաղաքականության մեջ: Մենք համարում ենք, որ իրավունք ունի գոյություն ունենալ և հնչեցվել նաև հետևյալ վարկածը: Ամեն ինչ հենվում է Սիրիայի վրա: Թրամփը հանկարծ որոշեց զորքերի մի մասը վերադարձնել այս երկիր, որպեսզի «պաշտպանի» նավթահանքերը Դեյր է-Զորի և Ռաքքա նահանգներում հենց սիրիացիներից: Հոկտեմբերի 26-ին Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարությունը տհաճ անակնկալ է մատուցում ամերիկացիներին և թուրքերին՝ հրապարակելով տիեզերական հետախուզության լուսանկարները Սիրիայի կողոպուտի շարունակության վերաբերյալ, սկանդալային նկարներն ուղեկցվում է գեներալ Կոնաշենկովի մեկնաբանությամբ՝ ԱՄՆ մեղադրելով միջազգային պետական ​​ավազակության մեջ, այսինքն՝ սիրիական նավթի ապօրինի արտահանում Թուրքիա: Հոկտեմբերի 28-ին Թրամփը «հրավիրում է» Ռոքֆելերներին Սիրիայի նավթային դաշտեր: Հոկտեմբերի 29-ին, ԱՄՆ Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատը բանաձև է ընդունում իբր այն նույն ընկերոջ դեմ, որը օգնում է ԱՄՆ-ին Սիրիայի դեմ ուղղված այս միջազգային պետական ​​ավազակության հարցում: Ընդ որում, և՛ ԱՄՆ, և՛ Թուրքիան, արդյունքում, «աշխատում են» Իսրայելի համար, քանի որ Թուրքիայից սիրիական նավթը գնում է դեպի Իսրայել: Աստված իմ, ինչ հուզիչ «մտահոգություն»՝ հայ ժողովրդի առջև «պարտքի» մասին: Սակայն, նավթից բացի կան նաև այլ՝ այժմ քիչ նկատելի նրբություններ: Ի վերջո, ով չի տեսնում, որ ԱՄՆ-ն Անկարային է հանձնել Սիրիայի քրդերին: Առայժմ հանձնված չէ միայն իրաքյան քրդերի Բարզանիների կլանը:

Թվում է, թե կգա ժամանակը, երբ աշխարհը ստիպված կլինի լրջորեն ուսումնասիրել ամերիկացիների կողմից քրդերի հանձնման պատճառը: Հերթական, նույնիսկ դժվար է ասել, թե ԱՄՆ-ի կողմից տարածաշրջանում որերրորդ անդրադարձը «Հայկական հարցին» դժվար թե ինչ-որ կայուն բան խոստանա: Սիրիական քրդերի ոչ երանի ճակատագիրը ինչ-որ բան սովորեցնում է տարածաշրջանի ժողովուրդներին, այդ թվում՝ նաև հայերին, թե ոչ, հիմա դժվար է ասել:

Հայաստանում մեկ-մեկ գոնե հնչում են սթափ ձայներ, բայց սա սոցիալական ցանցերի «մոնիտորինգի» սիրահարների  ուսումնասիրության առարկան է, այլ ոչ թե այն հետազոտողների, որոնք զբաղված են հիմնական առարկայով, որի շուրջ Մերձավոր Արևելքում բախումներն արդեն յոթերորդ տարին է չեն դադարում։ Այնուամենայնիվ, նկատելի է, որ փնտրելով խառնաշփոթ եղած և փոշոտ «պատմության պահեստում», ամերիկյան օրենսդիրները դուրս են հանել «Հայկական հարցը» հենց այն բանից հետո, երբ Պենտագոնն ու ԱՄՆ Պետդեպարտամենտը թուրքերին հանձնեցին Սիրիայի քրդերին։ Այսպիսով, հենց «ա՞յս» քրդերն այլևս պետք չեն Ամերիկային, թե՞ ընդհանրապես, բոլոր քրդերը: Փնտրելու ենք այս հարցի պատասխանը: Ինչպես նաև այն հարցի, թե կոնկրետ ինչ են որոշել խաղալ ԱՄՆ-ում «Հայկական հարցի» հետ: Եվ, անկեղծ ասած, չնայած մենք ապացույցներ չունենք, այլ միայն կանխազգացում, այնուամենայնիվ, կապենք ենք ԱՄՆ և Թուրքիայի բոլոր թվարկված «միջոցառումները» քրդերի և սիրիական գողացված նավթի վերաբերյալ, ինչպես նաև Հայոց ցեղասպանության մասին բանաձևի ընդունումը … Ռուսաստանի պաշտպանության նախարար Սերգեյ Շոյգուի՝ Հայաստան և Ադրբեջան այցի հետ: Կստացվի հետաքրքրագույն կոլլաժը …

Սերգեյ Շաքարյանց